9123
wordt gesteld is gunstig, terwijl de eenvoud van de regeling
een ware verademing bezorgt aan eenieder die enigszins op
de hoogte is van het labyrint van de Wet op de Materiële
Oorlogsschaden.
Bij deze schade heeft de Regering toch nog kans gezien
om langs twee verschillende wegen het haar zo dierbare
draagkracht-principe in de vergoedingsnormen tot uitdruk
king te brengen. Waar zij de vergoeding voor grotere be
drijfspanden beperkt, lijkt ons deze poging echter slecht ge
slaagd, terwijl wij ook wel enige principiële tegenstand te
gen deze bepaling verwachten.
7. Vervreemding en vererving van de bijdragen.
De wet op de Materiële Oorlogsschaden liet in beginsel
de mogelijkheid tot het vervreemden van de bijdragen open,
maar eiste wel de voorafgaande goedkeuring van de mi
nister. Op het punt van de vererving stelde zij in het geheel
geen beperking, behalve bij de regeling der huisraadschade,
die echter in dit ontwerp in het geheel niet voorkomt. Thans
is behoudens de hiervoor genoemde uitzonderingen in be
ginsel iedere vervreemding en vererving uitgesloten, en heeft
de minister daarnaast de bevoegdheid om bij wijze van gunst
van deze regel af te wijken, bij welke gelegenheid hij dan
nog naar eigen inzicht de bijdrage mag verlagen.
Voorop moge staan dat hier de slachtoffers van de Waters-
nocdschade principieel slechter worden behandeld dan de
oorlogsslachtoffers. Er zouden dus wel heel zwaarwegende
mofieven voor de regering moeten bestaan, wilde deze afwij
king van het oorlogsschaderecht verantwoord zijn.
Ten aanzien van het verbod van vervreemding, waarbij
men op de eerste plaats aan verkoop van het recht op de
bijdrage heeft te denken, is het argument van de regering,
dat een schadevergoeding, die ten laste van de gemeenschap
wordt gegeven, geen handelswaar mag zijn. Ditzelfde argu
ment zal wel de achtergrond zijn geweest, waarom de Mi
nister voor Wederopbouw en Volkshuisvesting tot voor kort
steeds de toestemming weigerde voor de overdracht van
een Rijksbijdrage voor een door oorlogsschade verwoest
pand. Deze overdrachten werden niet goedgekeurd, blijkbaar
omdat hiermede een schadevergoedingsrecht tot handels-
w»r zou worden gemaakt. Men vergat ten departemente
