8997
opgemaakt. De practijk kan in deze niet buiten een schrifte
lijk stuk en wel een schriftelijk stuk met een vaststaande dag
tekening. De acte waarin de zekerheidsoverdracht is neerge
legd dient dan ook onmiddellijk na haar ondertekening ter
registratie te worden aangeboden. Van beslissende beteke
nis is de registratie echter niet altijd. Zou nl. bij een akte de
dato 10 Mei 1952 een schuldenaar zijn bedrijfsmiddelen tot
zekerheid hebben overgedragen aan A, welke akte hetzij
niet is geregistreerd hetzij eerst is geregistreerd op 16 Mei
1952 en de schuldenaar vervolgens bij een akte van 12 Mei
1952 diezelfde bedrijfsmiddelen tof zekerheid hebben over
gedragen aan B, welke akte op 14 Mei 1952 is geregistreerd,
dus twee dagen eerder dan de akte-A, dan mag volgens de
rechtspraak A bewijzen dat zijn akte aan de akte-B vooraf
ging. Slaagt A in dat bewijs, dan zit B ernaast.
In de akte moet tot uitdrukking worden gebracht, dat de
eigendom wordt overgedragen tot zekerheid van de nako
ming van zekere verplichtingen. Deze verplichtingen moeten
in de akte worden omschreven doch een omschrijving „tot
zekerheid van al hetgeen de Bank in rekening-courant of on
verschillig uit welke hoofde ook te vorderen mocht hebben"
is volgens de Rechtspraak (o.a. Arrest Hoge Raad 30 Januari
1952) voldoende.
Ook moet hetgeen wordt overgedragen behoorlijk bepaald
of bepaalbaar zijn. O.i. wil dit niet zeggen, dat men het over-
gedragene altijd nauwkeurig moet opsommen hetzij in de
akte hetzij op een daarbij behorende door partijen gewaar
merkte staat. Naar onze mening zou men bij een algemeen
heid van zaken kunnen volstaan met b.v. „alle werktuigen en
gereedschappen, die in hef bedrijf van de schuldenaar wor
den gebezigd en op de bij hem in gebruik zijnde landerijen,
erven en terreinen en in de daaropstaande gebouwen aan
wezig plegen te zijn, niets uitgezonderd". In die zin arrest
Hof Amsterdam 12 Maart 1952.
De schuldeiser wordt eigenaar. Daf hij echter eigenaar is
geworden is slechts middel tot het doel: de zekerheidstel
ling. Dit houdt o.a. in, dat de schuldeiser zolang de schulde
naar aan zijn verplichtingen voldoet niet over de goederen
