8497
BOERENLEENBANK-PRAKTIJK
Nogmaals de Maandstafen.
De correspondentie van kassiers wekt soms de indruk, dat
wij, mensen van de Centrale Bank, met een onverzadigbaar
verlangen uitzien naar papier: wit, rose, geel en groen papier,
al dan niet bedrukt, met of zonder ezelsoren, vooral echter
naar papier met cijfers: Balansen, Uittreksels, Maandstaten,
Tellingstaten, of toch minstens telstroken, Saldilijsten, Bereke-
ningstaten e.d., kortom wij zouden verlangen naar overzichten
van alles wat maar overzichtelijk is.
Nu is papier ongetwijfeld een der goederen, die de mens
hard van node heeft. Hoe zou er de wereld uitzien als er
eens geen papier was? Hoe zoudt U dan per giro betalen?
En hoe zoudt U Uw dagboekvellen bijhouden? Moest elk lid
zijn spaartegoed dan maar onthouden? De „minder fijnen"
zouden zich schatrijk onthouden, en wie zouden er ten offer
vallen aan verdrukking en verdriet? De Gewone Man en
Merie. Kortom: de ellende ware niet te overzien. Door ge
brek aan papier.
Nu zijn ook wij sterk gekant tegen ellende, maar het is toch
niet daarom dat de Centrale Bank becijferde papieren, zoals
Maandstaten en Bijlagen van U verlangt. Wanneer wij hon
derden guldens en wellicht meer laten uitgeven aan
papier-, zet-, druk- en verzendkosten, zou dat dan alleen voor
ons genoegen zijn? En wanneer wij van bijna 600 kassiers ver
langen dat zij elke maand een aantal van hun kostbare uren
aan grote lappen van overzichten besteden, dacht U dat wij
die staten dan achteloos terzijde zouden leggen? Dacht U dat
zij het archief in gingen?
Wij zijn een jonge en frisse organisatie en wij beschouwen
alle papiergewinkel dan ook als hoogst onaangename romp
slomp. Laat ons dat herhalen, want het doet me oprecht goed
en het zal menig kassier aangenaam in de oren klinken: als
hoogst onaangename rompslomp. Zo staan de zaken en wij
komen daar gerust voor uit. Hef heeft immers geen zin de pil
te vergulden zolang de smaak hetzelfde blijft. Maar ja, ook
wij hebben te maken met de wet, en die zegt heel eenvou
dig: „Iedere geregistreerde credietinstelling is verplicht, pe
riodiek, binnen de daartoe vastgestelde termijnen, staten no-
