8200
ten drijven in snelle vlucht over de „Duivelsberg". De kruinen
der eeuwenoude bomen in het dal en op de heuvels rond
het landhuis zwaaien heftig in de wind, maar de kolossale
stammen staan onbewegelijk.
Hier komen wij, ambtenaren der Centrale Bank en kassiers
van Boerenleenbanken, na een autobustocht van hef station
Nijmegen, via de H. Landstichting, om tesamen een weekend
door te brengen.
In de stijlvolle recreatiezaal, met zijn eiken lambrizering
en oud-hollands interieur, wordt kennis gemaakt en verwel
komt ons, onder een kopje koffie, de heer v. d. Bilt. Deze
vertelt ons dan de geschiedenis van de „Holledeurnse Hof" of
„Holdeurn". In gedachten zien wij de Kelten, Romeinen en
latere bewoners hun bezigheden bedrijven rond deze uitlo
per van het „Reichswald", bezigheden die vaak met roverijen
het meest gemeen hadden. Een romantisch verhaal dat ons in
een bepaalde sfeer brengt en ontvankelijk maakt voor tal
van indrukken; dat ons verlangend maakt naar een wande
ling door deze geheimzinnige bossen.
Het middagmaal smaakt best en geelt kracht voor de voor
genomen tocht naar de „Duivelsberg" en andere mooie plek
jes. Het weer is nu verbeterd; de wind is wat gaan liggen
en het is warm geworden.
De romantiek vervult ons denken nog als wij de heuvels
beklimmen tegenover „Ons Erf"; gecorrigeerd gebied. Langs
de overblijfselen van een pannenfabriek kronkelt een smal
weggetje tussen de akkers en de bossen. De Heer van Wijk
dartelt als een veulen heuvel op, heuvel af en vindt overal
specimen van een oude cultuur. Bij de „Hexentanz" meent
hij in de donkere poel vrouwelijke watergeesten te zien, doch
hij kan het zich verbeeld hebben, want niemand van de an
deren ontwaart iets en het is volop dag. De Heer Ideler, die
boven allen uittorent, is overal het eerst en als de anderen
nog klimmen kijkt hij reeds over de top van de heuvel en
geniet van het schone uitzicht over de lage polders van Ooy
en „Duffelt" en verder gelegen contreien. Maar wij halen het
lengteverschil snel in en genieten eveneens. Vlak aan onze
voeten, 80 meter lager, ligt het kerkje van Persingen, thans
ingericht tot St. Joriskapel voor de verkenners, doch daar
voor eeuwen in onbruik. Verderop zien wij de Elterberg, hef
