8025
NOGMAALS EEN DANKWOORD.
Partir c'est mourir un peu, weg gaan is een beetje dood
gaan, zegt het bekende weemoedige Franse liedje. Maar
toen ik in verband met mijn weggaan Maandag 19 Maart
naar het Seepaerd aan het Stationsplein alhier stapte, had ik
helemaal niet het gevoel van dood te gaan. Want ik wist, dat
zich op dat ogenblik in dat Paerd een schaar mannen bevond,
die het heus niet op mijn eindje voorzien hadden, zoals de
mannen in het houten Paerd van de oudheid. Ik wist, dat ik
er beste vrinden zou treffen, wat op zich zelf al genoeg
is om droefgeestige stervensgedachten te bannen, en bo
vendien wist ik, dat er de symbolische aanbieding zou plaats
hebben van een geschenk van honderden bevriende instel
lingen en van een omvang die mij werkelijk beduusd zou
maken.
Mij was gezegd, dat er een plan bestond om mij namens
de locale Banken op de valreep een blijk van waardering
mee te geven. Ik werd gepolst „waf". Ik heb daarop gezegd
liefst iets dat in mijn dagelijks gebruik blijft, zodat het de
herinnering dag aan dag levendig houdt en ik noemde een
schrijfmachine. Hoewel ik benaderd werd door een contact
man en er dus een scherm stond tussen het comité en mij,
voelde ik toch dat ik met die keuze de wind van voren kreeg.
Een schrijfmachine? Een hele kantoorinrichting zou het
zijn. En die is er gekomen. Een fraaie inferieurfoto werd na
gereed zijn genomen en op 19 Maart bood het talrijke aan
wezige comifé mij namens de plaatselijke Boerenleenbanken
het geschenk aan door de officiële ter hand stelling van de
behandtekende foto, welke plechtigheid gekruid werd met
welsprekende en, wat de hoofdzaak is, allemaal tastbaar
welgemeende toasten.
Ik heb het comité verzocht mijn dank aan de Banken, die
unaniem eraan hebben bijgedragen, over te brengen. Ik
achtte dit de eerst aangewezen weg, omdat ik aan het gezag
van het comité, dat het initiatief nam en de uitvoering ver
zorgde geen afbreuk wilde doen. Echter gaf het comité mij
vergunning ook rechtstreeks mijn dank jegens U Beheerderen
der locale Banken te uifen. En wederom zeg ik, gelijk ik het
in een ander verband deed in hei eerste ontgroende en zo
