Als er ooit een tijd is geweest, wel in staat, om heel
ons vertrouwen in regeerders en wereldeconomen, ons
vertrouwen zelfs in den volkenbond van Genève in
gruizelementen te slaan, dan is het zeker wel vandaag!
De toestand is zoo ellendig mogelijk! Zeker; de
grooten van deze aarde houden conferenties en bespre*
kingen in overvloed, maar als men vraagt: maar wat
wordt er nu eigenlijk gedaan, dan zijn we geneigd, te
antwoorden: we zien er bitter weinig van!
lederen dag als we de krant opslaan, lezen we al
maar troostelooze berichten over den toestand der vol*
keren.
Ook Nederland, jarenlang zoo'n gunstige uitzonde*
ring in de heele wereldsituatie, staat voor moeilijke
tijden.
Van alle kanten klinken de vermaningen: Kalm zijn,
vertrouwen hebben, alles is kerngezond in onze finan*
ciën, en we zouden er aan willen toevoegen: bezui*
nigen, sparen, werken envooral bidden, bidden!!
Wij moeten kalm zijn en beraden, - geen dwaze
angst voor geld of goederen mag ons verleiden tot
gekke dingen, straks hebben we spijt van iederen on*
beraden stap, dien we in deze omstandigheden onder
invloed van dwaze praatjes zetten zouden.
Kalmte dus en vertrouwen, maar daarnaast niet doen,
wat de wereld doet: lachen waar zij schreien moest en
door steeds hooger opgevoerde amusementsgelegenheid
trachten den ernst der tijden te vergeten!
Dat past ons niet, en dat is een verstandig mensch
onwaardig! Vergeet niet, straks komt de reactie!
't Is wel opvallend, doch 't is leerzaam tevens, hoe de
wereld thans gaat beleven het failliet van alle mensche*
lijke trucs en geslepen kuiperijen, het failliet van ja*
ren lang gevoede afgunst onder de volkeren, van een
onchristelijke levensbeschouwing en van vernuftig uit*
gedachte stelsels van economie en sociologie....
Eerst heeft men in den verschrikkelijksten aller oor*
logen millioenen en millioenen menschen afgeslacht.
En thans 13 jaar nadien, 13 jaar nadat zoogenaamd
de vrede is geteekend, is men nog niet in staat aan de
2457
