26
Kwam zulk geval voor, dan zou men onmiddellijk de
Centrale Bank waarschuwen.
Er heeft zich een dergelijk geval bij een der aangesloten
boerenleenbanken voorgedaan; en toen de kassier zich aan
bovengenoemd advies hield, is er van den kant der belasting
ambtenaren niet verder op aangedrongen.
Thans echter lezen wij in het Algemeen Land- en Tuin
bouwblad dat in deze zaak eene beslissing is genomen, ten
gevolge van het optreden der belastingambtenaren bij eene
boerenleenbank, aangesloten bij de Centrale Boerenleenbank
te Alkmaar.
Deze beslissing is ook voor onze boerenleenbanken van
groot belang, waarom wij aan genoemd Blad het volgende
ontleenen
Een Inspecteur der Directe Belastingen deed ernstige
pogingen om tot de geheimen der Boerenleenbanken door
te dringen, vermoedelijk om daaruit gegevens te putten
voor belastingaanslagen.
Hij ging daarbij als volgt te werk:
Een ambtenaar der inspectie diende zich bij de kassie'rs
aan om inzage der boeken. Werd dit geweigerd, dan luidde
het antwoord: Nu, dan zullen we wel langs een anderen
weg probeeren het gedaan te krijgen
Wat deed de inspecteur dan? Hij zond den weigerenden
kassiers een aangiftebiljet voor de O.-W.-belasting.
De kassiers vulden dit zoo goed mogelijk in en zonden
het den inspecteur toe, meestal vergezeld van de noodige
balansen, uittreksels, enz.
Kort daarna kwam dan de inspecteur of een deskundige
bij den kassier op bezoek om op grond van art. 42 der
Wet, inzage van de boeken der Bank te erlangen.
De kassiers ontvingen de heeren in den regel heel vrien
delijk, lieten hen op hun kantoor, boden hun een stoel en
zelfs een sigaar aan.
En nu de boeken! Om te beginnen: Grootboek I, waarin
de spaargelden
Maar wat is dat? Heeft u de namen beplakt? Waarom
houdt u de namen bedekt?
Dat heb ik gedaan, luidde het antwoord van den kassier,
omdat ik meen tot geheimhouding verplicht te zijn, zelfs
tegenover de belastingambtenaren.
Ja, maar ik verlang de namen te weten, om te kunnen
controleeren! was het strenge wederwoord.
