SOMS DOET HET PIJN
TALENT TE LATEN
VERTREKKEN, MAAR
DAARDOOR KUN JE
WEL ANDER TALENT
BINNENHALEN. DAT
GEEFT EEN STOOT EXTRA
ZUURSTOF AAN DE
ORGANISATIE"
I
wat ik heb geleerd
nodig dan kennis'
is er ook, bijvoorbeeld via de Open
Universiteit. Maar op je 18de of 20ste
ben je veel ontvankelijker dan op
latere leeftijd. Dat moetje met beide
handen aangrijpen. Daar komt nog
eens bij dat het ook macro-economisch
gezien veel slimmer is als mensen dat
op jongere leeftijd doen, omdat het
inkomensverlies dan minder groot is.
Op je 40ste zijn het wel heel dure uren
die in zon studie gaan zitten."
"De 32.000 studenten die we hier
nu hebben in Utrecht - dat is heel
veel. Wat mij betreft zou het wel
wat minder mogen. Bij de grotere
opleidingen streven wij al langer
naar een beperking van het aantal
studenten. Daarom hebben we bij
studies als geneeskunde, farmacie,
diergeneeskunde, psychologie en
rechten een numerus fixus, en kennen
we bij andere opleidingen een selectie
aan de poort, zoals bij bestuurskunde,
het Law College en het University
College. Wij zijn de enige universiteit
die daar substantieel ervaring mee
heeft. De selectie heeft tot effect dat
scholieren bewuster kiezen en dat
ze harder werken doordat ze elkaar
motiveren. Dat leidt tot heel goede
resultaten. Op het University College
heeft praktisch iedereen in drie jaar tijd
zijn bachelor."
"Zelf leer ik vooral veel van de
dertigers om me heen. Ik ben me daar
van bewust geworden dankzij Ben
Verwaaijen, een alumnus van deze
universiteit. In de tijd dat hij nog CEO
was van British Telecom hield hij hier
een lezing waarin hij zei: 'Als ik in deze
organisatie iets wil veranderen, zijn het
mijn leeftijdgenoten, die me het meest
in de weg zitten. Want zij willen alles
op dezelfde manier blijven doen.' Wil
je vernieuwing, wil je dynamiek, dan
moet je de dertigers erbij betrekken.
Die zijn ambitieus en enthousiast, die
hebben niet alles al drie keer langs zien
komen. Die zeggen nooit 'nooit'. Dat
vind ik een heel inspirerende manier
van in het leven staan."
"De universiteit is een aantrekkelijke
werkgever. Mensen mogen er graag op
mopperen, maar het liefst blijven ze er
hun hele leven. Maar dat is niet goed
voor de universiteit en ook niet voor
henzelf. Zelf heb ik altijd het meest
geleerd als ik net was overgestapt naar
een nieuwe functie. Je leert nieuwe
mensen kennen, je vindt nieuwe
toepassingen voor wat je al kon, en
je ziet dat problemen die je dacht te
kennen ook op een andere manier
aangepakt kunnen worden. Alsof je een
walhalla binnentreedt.
Die ervaring moet je je medewerkers
en je organisatie ook gunnen.
Daarom hebben wij een management
development-programma voor de
top veertig uit onze ondersteunende
diensten, zoals financiën, P&O,
communicatie en ICT. Die mensen
zetten we binnen onze eigen organisatie
in voor projecten die getrokken moeten
worden. En die begeleiden we daarbij.
Dat werkt fantastisch. Het is niet alleen
efficiënt en effectief, het helpt mensen
ook om op een veilige manier een
tijdje binnen een ander onderdeel van
de organisatie te werken. Dat maakt
vervolgens ook de stap gemakkelijker
om eens buiten de deur te kijken.
Daardoor komt er weer ruimte vrij
voor het aanstormend talent dat wij
ondertussen ook opleiden."
"Ook voor de wetenschappelijke staf
geldt steeds meer: wil je hier verder
carrière maken, dan moet je eerst een
tijd ergens anders gewerkt hebben,
liefst in het buitenland. Soms doet
het pijn om talent te laten vertrekken,
maar daar staat tegenover dat je
daardoor weer ander talent binnen
kunt halen. Dat geeft een stoot extra
zuurstof aan de organisatie.
Het enige wat ik wel eens spijtig vind
aan mijn functie als bestuursvoorzitter
is dat er aan zo'n grote universiteit elke
dag tal van interessante activiteiten zijn
en dat ik daar bijna niet aan toe kom.
Soms mag ik een belangrijk congres
openen, maar daarna roept toch altijd
weer het bestuurswerk."
Als ik ooit met pensioen ben, ga ik
weer studeren. Maar 67 jaar, dat is nog
ver weg."
BANK IN BEWEGING 33
i
