Persoonlijkheden gevraagd
■o
e
7
presenteren, maar ze moeten ook bereid zijn elkaar te
ondersteunen.'
Hoe verschillend of gelijksoortig zijn de mensen in
je groep?
'In de beginjaren leken we heel veel op elkaar. In
de huidige bezetting zijn we veel meer ongelijk. Bij
voorbeeld ook wat levenshouding betreft. Toen ik
onze accordeonist op de audities hoorde spelen, toen
hoorde ik een kerkorgel. Die man liet heel zijn religi
euze achtergrond uit zijn accordeon klinken. Dat
vond ik prachtig. Dat maak je niet vaak meer mee.
Maar het is oh zo bruikbaar in de band. In muziek
vertalen waar je in je leven mee bezig bent. Mijn zus
heeft dat op haar manier. Zo dartel en impulsief als ze
is, zo is ook haar fluitmuziek.'
'Iedereen moet natuurlijk zijn instrument tot in de
perfectie beheersen. Maar daarnaast zoek ik mensen
die op een of andere manier één zijn met hun instru
ment. Je haalt dan wel heel verschillende mensen bin
nen zo'n groep. Maar het is zo leuk. Het blijft zo le
vendig. Er wordt dan wel veel gediscussieerd, maar
het ontaardt nooit in ruzie. Alhoewel...'
'Die toegenomen verscheidenheid, ik ervaar het
wel als een verrijking. Het kost misschien wat een
heid, maar het creëert veel meer mogelijkheden. Voor
ons volgende programma streef ik naar nog een stukje
uitbreiding. Zodat elk instrument van een groot
orkest bij ons voorhanden is. Dan worden we echt
compleet.'
Welke voorwaardeneisen stel je aan nieuwe
mensen?
'Dat verschilt van instrument tot instrument. Voor
de bassist gelden andere criteria dan voor de violist.
Buiten de muzikale vaardigheid zijn drie dingen be
langrijk. Op de eerste plaats de uitstraling. Dan be
doel ik niet alleen: er als violiste interessant uitzien, of
als bassist als een rots in de branding staan. Het is
meer: de eenheid met je instrument. Zojuist hadden
we het erover, dat je leven in je instrument moet door
klinken. Maar ook andersom, dat de muziek van je
instrument in je lichaam zit. Bij audities kan ik het
vaak zien aan de manier waarop mensen staan. Zon
der dat ze nog een noot gespeeld hebben zie je dan al
hoe dat lichaam meewerkt. Dat noem ik uitstraling.'
'En daarnaast moet iemand binnen een groep kun
nen functioneren. Aan pure solisten hebben we niks.
We hebben mensen nodig die driekwart van hun tijd
willen en kunnen begeleiden. Dat is vaak moeilijk
voor iemand die ook nog schitterend solo kan spelen.'
'En tenslotte moet iemand muzikaal breed zijn.
Men moet bekend zijn met zowel de klassieke als de
lichtere, moderne theatertechnieken.'
'Niet niks, dus. Er komen tweehonderd mensen op
een auditie van ons af. En dan heb ik er één of drie
nodig...'
Hoe commercieel zijn jullie? Stel dat het publiek
qua smaak honderdtachtig graden draait, draai je
dan mee?
'Dat kan ik niet. De muziek zo vergaand aanpas
sen, dat ligt niet in ons vermogen. We doen wat we
doen. Als je een nieuw programma aan het maken
bent, dat is zo intensief, dan ben je in gedachten niet
de zalen aan het vullen. Stel dat een programma kel
dert, dan zou ik proberen voor het jaar daarna een
nieuw te maken. Maar oh jee, een programma maken
duurt twee jaar!'
'Als de markt ons vraagt om bewerkingen van
klassiek of ander bestaand materiaal, dan passen we.
Artistiek zou dat ons doodvonnis zijn. Bij ons is com
mercie in de zin van zalen vullen, ondergeschikt aan
wie we zijn, aan onze artisticiteit.'
Waarom kun je het niet laten?
'Punt één, omdat ik het écht niet laten kan. In heel
mijn studie bouwkunde bleef die gitaar de boventoon
voeren. Dat ding heeft al mijn peesontstekingen over
leefd. Dit kan ik. Ik hoef me nooit te vervelen.'
'Maar er is nog iets anders bijgekomen. Iets wat
heel belangrijk is. Het klinkt heel zwaar als ik het zo
zeg, maar noem het maar: de verantwoordelijkheid
voor een stukje werkgelegenheid. Ik moet die band
runnen. Daar zijn mensen aan het werk die daarmee
de kost moeten verdienen. Eigenlijk weegt dat tegen
woordig voor mij zwaarder dan die gitaar.'
'Maar er staan best wel nadelen tegenover. Je kunt
het niet naast je neerleggen. Dus kost het je echt al je
vrije rijd. Het kost je je gezondheid, als je niet oppast.
Je privé-leven. Een heleboel. En vergeet niet dat
reizen. In die auto's.'
Hoe ben je als manager? Ben je een coach of ben
je dirigistisch?
'Ik ben chaotisch. Veeleisend. Ik heb een autori
taire houding. Ik vertel wel altijd waar ik mee bezig
ben, wat de toekomstplannen zijn. Ik ben in m'n een
tje twee jaar bezig een nieuw programma voor te be
reiden. Dan pas krijgt de band het te zien. Vaak in een
vernieuwde samenstelling. Dan ben ik niet meer zo in
staat om allerlei nieuwe ideeën van de bandleden erin
te verwerken. Tenzij ze steengoed zijn, natuurlijk. Dan
neem ik ze onmiddellijk over.'
'Ik heb er begrip voor als mensen opstappen. Ge
lukkig doen ze dat meestal pas na jaren. Maar ik kan
me goed voorstellen, dat je na een aantal jaren Flairck
eens jazz of klassiek wilt gaan doen. Of gewoon voor
meer zekerheid kiest. Maar als iemand vertrekt,
ervaar ik dat wel altijd als een afgehakte arm. Goed
samenspel, de meest perfecte timing, die bereik je met
elkaar pas na een jaar of twee. Dan is het jammer als
iemand weggaat. Maar ik heb er wel begrip voor.'
-O
O
-O
cc
