Rabo
band
Uit de bank geklapt
informatiemarkt
Ozon op kantoor
Provisie creditcards
'Ik moet het in de krant
lezen'
Nummer 13/6 juli 1992
De bankwereld is in beweging. Er gebeurt veel. Steeds weer komen we voor verrassingen te staan.
Al werk je bij een bank, niet altijd is duidelijk wat de betekenis van bepaalde woorden of zaken is.
In deze rubriek willen we antwoorden geven op vragen als: 'Wat betekent dit', 'Waarom gebeurt dat?' en 'Wat zit daar nu achter?'.
Sinds vorig jaar kan de Informatiemarkt
van de Algemene Vergadering door alie
medewerkers van plaatselijke banken wor
den bezocht. Ik vind de openingsdagen,
donderdag en vrijdag, wat ongelukkig. Op
veel banken is het aan het einde van de
week extra druk en zijn er koopavonden.
Blijft de Informatiemarkt op donderdag en
vrijdag?
'Ik denk het wel', meldt Ton
Stek. hoofd Algemene In
formatie. 'Traditiegetrouw
A. vindt de Algemene Verga
dering altijd plaats op de
I— eerste of tweede donder-
daS van juni- Dat heeft te
maken met de statuten van
Rabobank Nederland. Daarin staat, dat de
Hoofddirectie vóór 1 juli van ieder jaar reke
ning en verantwoording moet afleggen aan
de Algemene Ledenvergadering over het in
het afgelopen boekjaar gevoerde beheer.
Voor donderdag is gekozen, omdat er aan
zo'n evenement een omvangrijke organisa
tie vooraf gaat. En alles moet worden opge
bouwd. Bij eikaar kost dat minstens drie
werkdagen. De Informatiemarkt is een on
derdeel van de Algemene Vergadering.
Naast directies en besturen bleken ook de
medewerkers van plaatselijke banken daar
voor interesse te hebben. En er bestond
ook belangstelling bij Rabobank Nederland.
Daarom is vorig jaar besloten de Informa
tiemarkt op donderdagmiddag van half drie
tot zes en op vrijdag van tien tot drie open
te stellen voor alle medewerkers van plaat
selijke banken en Rabobank Nederland. Wij
versturen ieder jaar in januari al informatie
over de Algemene Vergadering naar de
plaatselijke banken. De data voor de Infor
matiemarkt zijn dan ook bekend. Een be
zoek van medewerkers aan de Informatie
markt kan dus tijdig worden ingepland.' De
datum voor de Algemene Vergadering in
1993 staat al vast: donderdag 10 juni.
Een hoge concentratie ozon in de lucht is
slecht voor de gezondheid. Laserprinters
en fotokopieerapparaten produceren ook
ozon. Is een kantoor met deze apparaten
wel veilig?
'Meestal wel', zegt Ed Wij
burg van de BGD Rabo. 'Dit
ondanks het feit dat ozon
een schadelijk gas is. In la
serprinters en fotokopieer
apparaten, die volgens het
xerox-principe werken, ont
staat het gas door hoge
elektrische spanningen. In een te hoge con
centratie kan ozon slijmvliezen beschadi
gen. De ozon-concentratie in de apparaten
zelf is het hoogst. In kantoorruimten wordt
het gas snel afgebroken tot zuurstof. Door
Vragen van lezers worden behandeld
door deskundigen. Het adres is:
Redactie Raboband, Uit de bank geklapt,
interne adrescode UCR 514,
fax (030) 901904.
onder meer ventilatie, relatieve vochtigheid,
stofdeeltjes in de lucht en vloerbedekking
verdwijnt het uit de lucht. Voor de binnen-
lucht wordt een bepaalde maximumwaarde
aan ozon gehanteerd, die niet schadelijk is
voor de gezondheid. Die waarde heet de ge-
zondheidswaarde. In praktijksituaties op kan
toren blijkt uit zowel metingen bij de Rabo
bank als bij andere bedrijven, dat het ozonge
halte in de kantoorlucht hooguit V10 deel be
draagt van de gezondheidswaarde. Absoluut
geen aanleiding voor ongerustheid dus.'
Voor het omgaan met ozonproducerende
apparatuur adviseert de BGD een aantal
preventieve maatregelen. De plaatsing van
de apparaten is belangrijk. Men moet zor
gen minstens 1 meter van de ventilatie-uit-
laat te zitten. De apparatuur moet zodanig
worden opgesteld, dat de ventilatie-uitlaat
niet op mensen staat gericht. Verder wordt
afgeraden laserprinters en/of fotokopieer
apparaten te plaatsen in een ruimte die
kleiner is dan 20 m3. Goede ventilatie en
een niet te lage relatieve vochtigheid zijn
ook aandachtspunten. En het filter dient tij
dig te worden vervangen. Wat tijdig is, ver
schilt per printer of kopieerapparaat. In het
algemeen geeft de gebruiksaanwijzing uit
sluitsel.
In de krant stond dat het ministerie van
Economische Zaken van plan is het provi
siecontract van creditcards te veranderen.
Dit zou betekenen dat de winkeliers de
provisie die ze moeten afdragen aan de
creditcardorganisaties gaan doorbereke
nen aan de consument. Wat heeft dit voor
gevolgen?
'Voorlopig zijn er nog geen
consequenties', vertelt ir.
I Jos de Haas van Bankpas
r Betaaldiensten. 'Het gaat
om een P|an' waarover op
een congres is gesproken.
Officiële besluitvorming
moet nog plaatsvinden.
Mocht dit plan doorgaan, dan zou het wel
eens net zo kunnen gaan als met het door
berekenen door benzinestations van twee
kwartjes bij het gebruik van de betaalauto
maat. Eén pomp begon ermee, vervolgens
ging er een aantal pompen meedoen. Naar
aanleiding van klachten van consumenten
hield één station ermee op en de rest moest
wel volgen, uit concurrentie-overwegingen.
In totaal ging het trouwens maar om 7 pro
cent van de benzinepompen. Uiteindelijk is
het de klant die bepaalt hoe hij wil betalen.
Als een winkelier de provisie van de credit
card gaat doorberekenen aan de consu
ment, zijn er drie dingen mogelijk. Of de
klant betaalt op een andere manier, of hij
gaat naar een winkel die geen provisie door
berekent, of hij accepteert het betalen van
provisie. Binnen de Rabobank is het beleid
erop gericht om datgene te promoten, waar
van wij denken dat de klant het wil. Maar de
klant kiest zelf. Als er een officiële regeling
komt, zullen we daar adequaat op reage
ren.' In het kranteartikel werd een onjuist
provisiepercentage genoemd. Het zou varië
ren van 5 tot 8 procent. 'Bij de Eurocard is
de provisie gemiddeld 3 procent', corrigeert
De Haas.
Met enige regelmaat lees ik in de krant
nieuws over de Rabobank dat we zelf nog
niet wisten. Hoe komt het dat journalisten
méér weten dan mensen bij de bank?
'Het is inderdaad regelma
tig zo, dat medewerkers
- van de Rabobank nieuws
over hun eigen organisatie
1 in de krant moeten lezen',
zegt Cees Boutens, één
van de vier persvoorlichters
van Rabobank Nederland.
'Wij betreuren dat. Met elk nieuwswaardig
feit wordt uiterst zorgvuldig omgesprongen.
Maar we werken nu eenmaal in een grote or
ganisatie waar veel mensen werken. Als
méér dan drie mensen iets weten dan be
staat de kans op uitlekken. Dat is overigens
ook zo in de huiselijke kring. Nieuws is heel
moeilijk geheim te houden.' Hoe komt een
journalist aan de informatie? Boutens:
'Journalisten profiteren van het feit dat men
sen altijd wel iets zeggen. Door met verschil
lende mensen te praten, ontstaat een in
druk van wat er speelt. In laatste instantie
confronteert de journalist ons met zijn ver
haal. Vaak is het verhaal van de journalist
maar half waar of nogal negatief. Op dat mo
ment staat de voorlichter voor de keuze om
niets te zeggen en een slecht verhaal te ris
keren of goede informatie te verstrekken om
het verhaal in ieder geval zo accuraat moge
lijk in de krant te krijgen. Dat vind ik één van
de moeilijkste keuzes. Maar onze opstelling
is vrijwel altijd: Beter een compleet en inhou
delijk correct verhaal in de krant, dan een
halve en vaak verkeerde waarheid.' De op
lossing van het probleem - het uitlekken van
nieuws - blijft volgens Boutens heel lastig.
'De snelheid waarmee een krant of een
radiorubriek de lezers en luisteraars kan be
reiken, is vele malen groter dan het snelste
interne voorlichtingsmedium van de Rabo
bank. Om die reden zal het nog wel eens
voorkomen dat mensen van de organisatie
iets in de krant zullen moeten lezen. Maar
we doen ons best om dat tot een minimum
te beperken. Ook kan iedere medewerker
daaraan meehelpen door zich steeds te re
aliseren dat een journalist in of buiten werk
tijd altijd op zoek is naar nieuws.'
