Rabo
band
Reacties op de nieuwe reclamecampagne
Nummer 17/16 september 1991
Deze week start de Rabobank een nieuwe reclamecampagne. Raboband geeft alle informatie en achtergronden.
Op deze pagina alvast enkele mogelijke reacties én de mogelijke antwoorden. In komende edities van dit blad de werkelijkheid.
Hoe reageren publiek en medewerkers? Laat het horen. Schrijf of fax.
Zegt die aardige mevrouw, die met haar
zoontje voor de JongerenPas naar de
bank komt: 'Vanochtend stonden er van
die dure advertenties in de krant. Heeft
de bank geld over?'
Zeg ik:
'Nee mevrouw, geld over hebben we niet.
Maar we hebben iets belangrijks te vertel
len en daarom doen we dat door middel
van die grote advertenties. Bovendien zal
het u zijn opgevallen dat we de laatste tijd
maar heel weinig hebben geadverteerd.
We hebben dus als het ware wat gespaard
om in de krant te kunnen vertellen wat u
nog niet van ons wist. Overigens, de Jon
gerenPas ligt volgende week klaar!
Was ik van het weekend op een feestje bij
vrienden. 'De Rabobank. Aangenaam?',
zegt iemand, die ik wel eens in de bedrij-
venhoek op de bank zie, gekscherend.
'Een bank is helemaal niet aangenaam.'
Je moet natuurlijk ook op een feestje je
woordje klaar hebben:
'Heb je die advertentie gelezen? Daarin
hebben we ons opnieuw aan Nederland
voorgesteld. Wist je dat veel mensen vele
kanten van onze bank eigenlijk niet ken
nen? Die hebben een heel verkeerd beeld
van de Rabobank. Daar willen we wat aan
doen. Oh, je hebt die folder meegenomen
toen je op de bank was. Je weet nu dus dat
we een grote bank voor het bedrijfsleven
zijn en dat we tot de sterkste banken van
de wereld behoren. Bovendien zijn we een
coöperatieve bank die de belangen van de
leden en de klanten hoog in het vaandel
heeft staan. Dan kunnen we na die her
nieuwde kennismaking toch zeggen: Aan
genaam. En wees nou eerlijk, laatst zei je
nog datje je bij onze bank thuis voelt. Dat
is toch ook aangenaam.'
Toch wel leuk. Komen er twee kinderen,
een broertje en een zusje. Hun ouders
zijn hele goeie klanten van de bank.
Vragen ze: 'Mag ik ook zo'n button?'
Ik moest ze teleurstellen:
'We hebben er bij de bank allemaal maar
één gekregen om zelf op te doen. Het zijn
hele bijzondere buttons, want er staat het
zelfde op wat er ook in de advertenties
staat. Jammer hè?'
Reacties op de reclamecampagne
- van collega's, uzelf of cliënten - zijn
welkom. Het adres is: Redactie Raboband,
interne adrescode UCR 514,
fax (030) 901904.
'Hebben ze bij Rabobank Nederland weer
eens wat nieuws bedacht?', was het eer
ste wat Nelleke Dost zei toen ze donder
dagochtend binnenkwam. Nelleke is part
timer bij de bank.
Dat dacht ik eerst eigenlijk ook:
'Ja, dat is misschien wel zo, maar niet hele
maal. Opvallend en een beetje gewaagd is
het in ieder geval wél. Mij spreekt die aan
pak wel aan. Eerlijk gezegd wist ik ook niet
dat we zo'n goeie bank zijn. Waarom zou je
dat dan niet vertellen. Lees Raboband
maar. Daarin wordt alles uitgelegd. Tja, nu
weetje bij wat voor bankje werkt.'
Onlangs kwamen meneer en mevrouw Van
Delden op de bank. Ze gaan volgende
maand naar Indonesië. Ja, het zijn goede
klanten... Kijkt meneer van Delden in
't rond en vraagt opeens: 'Waarom doen
jullie dat eigenlijk?'
Ik begreep wel wat hij bedoelde:
'Heeft u het niet in de krant gelezen? Wever
tellen dingen over de bank, die veel mensen
nog niet weten. We zijn eigenlijk veel beter
dan de meeste mensen denken. We stellen
ons eigenlijk opnieuw aan iedereen voor.
Kijk, hier heb ik voor u een folder waarin een
aantal belangrijke punten staat. Overigens,
weet u dat de Rabobank in heel veel landen
en ook in Indonesië is gevestigd?'
'Ik ken de Rabobank al lang', riep meneer
Glazinga. 'Ik kom er al jaren. Jullie zijn ge
woon een goeie bank. Aan mij hoeven jul
lie je niet meer voor te stellen!' Van hem
had ik zo'n reactie niet verwacht. Hij is
nooit zo enthousiast.
Dat was m'n reactie op zijn reactie:
'Ja meneer Glazinga, we willen graag dat
iedereen weet wie we zijn. Daarom komen
er nog meer van die grote advertenties in
de krant. Ik vind het plezierig te horen dat u
ons een aangename bank vindt. Wat kan ik
voor u doen?'
'Wat willen jullie met al die reclame',
schamperde die blonde jongen. 'Geef
mij maar meer rente op mijn spaarreke
ning. Daar heb ik veel meer aan.' Hij
had een rot bui. Maar buiten regende
het ook pijpestelen.
Dat zei ik:
'Misschien hebben we wel te weinig aan
de weg getimmerd met informatie over
onze bank. We zijn een bijzondere bank
en hebben daarom ook van die aantrek
kelijke produkten. De rente die je bij ons
krijgt is helemaal niet slecht. Als we niet
vertellen wat voor bank we zijn, dan mis
sen we kansen en dat willen we niet. Heb
je die advertentie eigenlijk wel gelezen?
Nee, lees dan deze folder eens. Je bent
klant bij een hele goeie bank. Aange
naam!'
Die meneer van die deftige modezaak
komt regelmatig op de bank. Hij moet
veel regelen voor al die winkels die hij
heeft. O ja, Van den Berg heet hij. 'Wat
hebben jullie een chique kleur in die
grote advertenties.'
Ik heb toevallig gehoord hoe dat zit:
'We zijn eigenlijk een betere bank dan de
meeste mensen denken. Om dat te on
derstrepen hebben we voor deze intro
ductiecampagne onze kleur blauw iets
deftiger gemaakt. Het lijkt wel op de
kleur van dat nieuwe pak dat onze direc
teur laatst bij u in de winkel heeft ge
kocht.'
Zit ik met mevrouw Van der Leeden in de
spreekkamer om eens te praten over de
financiële consequenties van de erfenis
van haar moeder. Zegt ze even niets en
daarna: 'Heel opvallend die grote adver
tenties van jullie. Maar waarom staat de
naam Rabobank er niet altijd in?'
M'n reactie?
'Die twee advertenties horen bij elkaar. In
de eerste stellen we een vraag. Daarmee
zetten we de mensen aan het denken. Het
voor velen onverwachte antwoord staat op
de volgende pagina. Daar zeggen we pas
iets over de Rabobank en dan noemen we
de naam ook. In het midden staat onze
nieuwe slogan: Rabobank. Aangenaam.
Een plezierige slagzin, vindt u niet?'
