'Adviezen van de Caar
worden in principe
uitgevoerd'
Rabo
band
In Raboband wordt regelmatig verslag gedaan van vergaderingen
van de Caar. Binnenkort zijn er verkiezingen voor die Centrale
Adviesraad Arbeidsaangelegenheden Rabobankorganisatie. Tijd
voor een gesprek 'Rond de tafel' met mensen, die zitting hebben
in dat unieke overlegorgaan.
05 v Onder de titel 'Rond
de tafel' doen we ver
slag van gesprekken
over allerlei onderwer
pen. Rond de tafel me
dewerkers uit de orga-
Een volgende keer wordt hun
plaats weer ingenomen door anderen.
Nummer 11/11 augustus 1989
Zo'n zes jaar geleden
kwam de Caar tot
stand, een soort
Cor, een centrale onderne
mingsraad, waarin zowel de
werknemers als de werkge
vers zijn vertegenwoordigd.
Wat is het verschil tussen
een Cor en de Caar? 'Een
Cor kan meer doordouwen,
want daar gaat alles per
stemming', aldus Henk van
Aken, die al zes jaar in de
Caar meedraait. 'Men heeft
daar advies- en instem
mingsrecht, waarmee men
een zaak op een gegeven
moment kan blokkeren. Dat
is wettelijk geregeld. Dat
geldt voor de Caar niet, daar
gaat alles per advies. Aan
dat advies hecht men meer
waarde.'
Eenheid van gedach
ten Jopie Vlaming, de enige
vrouw aan de tafel en een van de weinige
vrouwen in de Caar, legt een van de verschil
len met een Cor uit: 'Als je als werknemers
op een standpunt blijft staan, en de werk
gevers zijn het er niet mee eens, dan komt
er geen advies. Er is dan geen eenheid van
gedachten. Dan gaan we weer praten. Uit
eindelijk vinden we elkaar. Dat is een hele
goede weg. Bij een Cor is het maar de
vraag of je langs de weg van een compro
mis tot een oplossing kunt komen.' De vijf
rond de tafel hebben ervaren, dat een ad
vies vanuit de Caar voor de hoofddirectie
en voor de raad van beheer, uitermate
zwaar telt. Adviezen van de Caar worden in
principe uitgevoerd. Vlaming: 'Voorzitter
Van Verschuer probeert toch iedere keer
tot een advies te komen, waar iedereen
achter staat.' Het is nog niet gebeurd dat
een advies van de Caar niet is overgeno
men. Wel moesten mensen van Rabobank
Nederland, die nota's produceerden, hun
huiswerk soms tot vervelens toe overdoen
om tot het gewenste resultaat te komen.
Minderheidsstandpunt Het is een en
kele keer voorgekomen, dat de werkne
mersdelegatie gebruik maakte van het
recht, om in de plenaire Caar-vergadering
ook minderheidsstandpunten naar voren te
kunnen brengen', aldus Arie den Hoed.
'Dat is een kwestie van recht doen aan de
gene die dat minderheidsstandpunt heeft
ingenomen. Maar je moet, om toch enig
gewicht in de schaal te leggen, niet als
Jopie Vlaming, sinds kort rela
tiebeheerder Bedrijven bij de
Rabobank Wervershoof met als
specialisme verzekeringen: 'Ik
stelde mij verkiesbaar voor de
regiocommissie vanuit een so
ciaal gevoel. Ik vind het heel
belangrijk, dat vrouwen, die
zich eigenlijk altijd maar op de
achtergrond en in lagere regio
nen bewegen, in ieder geval in
een bestuurlijke functie moe
ten gaan zitten om mee te kun
nen praten.
een verdeelde club naar vo
ren komen. Dat heeft geen
enkele zin. Het is wel eens
gebeurd, dat er een stand
punt naar voren kwam, dat
niet werd gesteund door de
volledige meerderheid. Bij
voorbeeld met de nota over
de positie van de vrouw. Die
nota was te scherp gesteld.
Toen werd er in de werkne-
mersdelegatie een stem
ming gehouden. De stem
verhouding was zes tegen
drie, meen ik. Die nota is
toen door de Centrale
Dienst Personeel en men
sen van het Emancipatie
Platform bekeken. Die heb
ben zich er een middag over
gebogen en toen is er een
rapport van Rabobank Ne
derland over uitgekomen.
Dat is onlangs in een verga
dering aan de orde ge
weest.' Vlaming vult hem aan: 'Die nota is
uiteindelijk opnieuw in de Caar geweest. Ik
vind wel, dat wij als werknemers een kans
hebben gemist. Als wij eensgezind waren
geweest, dan hadden wij als werknemers
voorop gelopen. Het is ge
weldig hoor. Want wat nu is
besloten, dat is iets waar ik
al zes jaar voor heb gestre
den. Nu alleen nog meer
vrouwen binnen de bestuur
lijke functies. Dus ook meer
vrouwen in de Caar.'
Achterban Het contact
met de achterban is belang
rijk, ervaren de vijf rond de
tafel. Henk de Vries: 'Wij
hebben tijdens de eerste zit
tingsperiode de regiocom
missie gepresenteerd aan
de contactpersonen van de
banken binnen onze regio.
Daar hebben we verteld wat
de Caar precies is, welke
onderwerpen er in de Caar
aan de orde zijn geweest en
wat de standpunten van de
werknemersdelegatie wa
ren. De tweede keer, dat
was in de tweede zittingspe
riode, hebben we Harry Jan
sen van Arbeidszaken in
ons midden gehad. Hij
heeft een verhaal gehouden
nisatie
Luud Kuipers, hoofd Particu
lieren bij de Rabobank Har-
lingen: 'Ik ben er in de startpe
riode mee begonnen. Vanuit
mijn functie heb ik te maken
met personeel. Het leek mij
een goede zaak daar wat stu
ring aan te geven. Daarom heb
ik me opgegeven. Ik ben toen
niet gekozen, maar op de re
servelijst gekomen. Halverwe
ge de eerste periode ben ik in
de Caar gekomen en als enige
afgevaardige uit het Friese
noorden naar Utrecht gegaan.
Dat gebeurde na de tweede
verkiezingen weer. Nu zit ik
weer in de Caar.
over het pensioenreglement. Dat is uiter
mate positief ontvangen. In september or
ganiseren wij opnieuw een presentatie,
waarin we het voortbestaan van de Caar
aan de orde stellen. Op die manier willen
we opnieuw een poging wagen om aan de
weg te timmeren.'
Bijeenkomsten Luud Kuipers: 'Ik vind
wel, dat met de publicaties in Raboband en
Informatie iedereen uitgebreid kennis kan
nemen van wat er door de Caar behandeld
wordt. Maar ik denk, dat we toch minstens
één of twee keer per jaar een bijeenkomst
moeten organiseren. Anders mis je het di
recte contact met de achterban. Als je het,
vooral met de contactpersonen, niet struc
tureel regelt, dan verwatert het snel.' Het
contact met het grote aantal kleine banken
verloopt niet altijd even gesmeerd. 'Maar',
aldus Kuipers, 'bij de OR-banken is de be
zetting ook moeilijk. Ze hebben al zoveel
werk in de OR en daar komt het contact
met de regiocommissie nog bij. Aan de OR
wordt dan vaak prioriteit gegeven.'
Afspiegeling. 'Het is net de politiek.
Als je de grote lijnen volgt, dan kun je het
van een afstand volgen. Omdat ik in de
Caar zit, ben ik er veel meer bij betrokken.
Als je er weer uit bent, dan staat het een
heel stuk van je af', aldus Den Hoed. Zijn
vrouwelijke collega vraagt zich daarom af,
of je mensen wel moet motiveren. Vlaming:
'Zij hebben ons gekozen en vertrouwen
erop, dat wij de belangen van de werkne
mers behartigen. De Caar is een afspiege
ling van 30.000 mensen in de organisatie,
ik denk, dat wij niet anders zullen denken
dan de rest en niet anders
zullen willen dan zij. Ik denk
dat ze wel geïnteresseerd
zijn, wat op een afstand. Wij
moeten het doen, daar reke
nen ze op.'
Draai gevonden Van
Aken vindt dat de Caar veel
kan. 'Het eerste jaar was
het zwemmen. We wisten
l toen nog niet wat we aan de
r Caar hadden. We wisten
niet welke mogelijkheden
we hadden en welke onder
werpen we konden aankaar
ten. Ik moet eerlijk zeggen,
dat onze voorzitter van de
Caar, de heer Van Ver
schuer, een bijzonder grote
bijdrage heeft geleverd om
de zaak op de rails te zet
ten. Zijn zicht op het geheel
en ook zijn neutraliteit als
voorzitter, spreken mij aan.
We zitten in de Caar-verga
dering met vertegenwoordi
gers van de Centrale Dienst
Personeel, een afvaardiging
van directeuren en van be-
