Rabo 1382 vertelt... Tijdens het personeelsfeest van de Rabobank Sint- Oedenrode werd een al eerder geboren idee uitvoerig besproken. Er zou nu eens een boekje moeten komen, waarin ai die dwaze, zotte, pikante en gekke situaties, gesprekken en monologen zijn opgenomen, die in de dagelijkse bankpraktijk voorkomen. Er werd kopij verzameld en eind vorig jaar kwam een maar liefst 121 bladzijden tellend boekje gereed, rijk geïllustreerd, professioneel verzorgd en uitgevoerd, dat tijdens de traditionele nieuwjaarsborrel werd uitgereikt. Directeur Creemers schreef er een voorwoordje in en zei onder meer: 'Er blijkt levensblijheid uit en gezond gevoel voor humor die nog steeds op straat ligt. Maar je moet het wel willen zien. Slechts sporadisch heb ik ook even mijn wenkbrauwen opgetrokken over soms wat plastisch woordgebruik. Maar allez, de waarheid mag gezegd worden. En wie ben ik om daarvoor de de censuurschaar te hanteren. Hulde aan de samenstellers.' Dat vinden wij ook en daarom geven we u in deze dubbeldikke uitgave van de rubriek Gemeengoed een kleine keuze uit het boekje Rabo 1382 vertelt! DE GUA-STORY Donderdagmorgen 9.25 uur. Een opgewekte jongeman komt ons bankgebouw binnen. Hé denk ik, hij lacht, hoe is het mogelijk. De afgelopen keren na melijk dat hij op de bank was, had hij iedere keer wel een 'pro bleem' met de GUA. Er deugde niets van de automaat; wat heb ben ze toch uitgevonden! Maar nu het volgende: 'Een goede morgen mevrouw'. Ik wens hem ook een goede mor gen toe. 'Met die geldautomaat blijf je toch ook lachen, het wordt steeds spannender.' 'Hoezo', vraag ik hem, 'heeft hij het niet goed gedaan?' 'IMou', zegt de jongeman, 'eigenlijk vind ik het wel goed wat hij gepresteerd heeft.' Ik snapte er nog steeds niets van en vroeg hem te vertellen wat er was voorgevallen, en hij begon zijn verhaal. 'Het afgelopen weekend heb ik f 100,- opgenomen (dat is hem dan eindelijk gelukt dacht ik), maar nu heb ik een rekeningaf schrift van jullie ontvangen', ging hij gestaag verder, 'en de auto maat heeft f 100,- op m'n rekening bijgeschreven in plaats van eraf.' Ik zei hem 'nou mijnheer, sorry, maar dat is onmogelijk, u zult zich vergissen.' 'Ooh nee', zegt hij, 'hier is het afschriftje, kijkt u maar!' En waar ik al voor vreesde was inderdaad het geval. 'Mijnheer, komt u eens een beetje dichterbij, dan zal ik het u eens uitleggen', vroeg ik hem gedempt. 'Als u zogenaamd in het 'rood' staat en u neemt f.100,- op dan wordt het 'debet'-saldo, uw schuld dus, hoger, begrijpt u?' 'Oh sta ik in het rood?' mompelt hij bedeesd. 'Nou mijnheer, zo erg is dat niet', antwoord ik, 'maar het blijkt toch wel dat de automaat perfect werkt, denkt u niet?' 'Ja, ja inderdaad, eh, dag mevrouw.' 'Ja, een goede morgen mijnheer, tot de volgende keer.' Nu was het mijn beurt om opgewekt te lachen. De ene collega tegen de andere; Steekt z'n hand uit met gestrekte vingers, en zegt: 'Grijp 5'. De andere collega echter steekt beide handen uit en zegt: 'Grijp 10'. (omt een klant op een vrijdag aan de balie en vraagt; 'Mag ik van j vijfhonderd gulden, dan heb ik voor vandaag genoeg!' (Vaarop de balinees antwoord: 'Ja, dat kan, maar houdt u er wel jrg in dat we morgen gesloten ziin!' Leuk idee, zo'n ongecensureerd boekje! Jammer toch, dat de redactie er alleen de nette L heeft uitgezocht. Baliemedewerker: 'Bent u gemachtigd om van uw moeders rekening geld op te nemen?' Klant: 'Nee, niet echt, ik mag geen geld opnemen, maar wel d'r af halen.' Vanwege het heugelijke feit dat de bank is aangesloten op KIK, tracteert de bank op koeken. KIK: Koffie Inclusief Koek. Na een lekkage-schade in de slaapkamer van een onzer cliënten werd door de betreffende verzekeringsmaatschappij gecor respondeerd met de vraag: 'Werd de slaapkamer intensief gebruikt?' Komt een klant geld opnemen. Er wordt hem op gewezen dat hij alweer over zijn kredietmaxi mum staat. Hij antwoordt slechts: 'Al is het nog zo donker, ooit wordt het weer licht.' Komen twee cliëntes tegelijkertijd aan bij de bedrijvenbalie (de ene mevrouw is via de voorzijde de bank binnengekomen en de andere mevrouw via de zij-ingang), ze kijken elkaar verbaasd en lachend aan en dan zegt de zij-ingang-mevrouw tegen de andere: 'U mag voor, u kwam van rechts.' Na in de krant gelezen te hebben dat de oude briefjes van hon derd uit de roulatie genomen worden komt een hoog bejaarde klant eens informeren hoe het nou eigenlijk zit. De bijkantoorhou der toont de briefjes om 't hem nog duidelijker te maken en dan zegt de klant: 'Moet ik m'n spaarboekje dan ook inleveren, want daar kan ook nog wat van dat oude geld op staan?' 'Mevrouw mag ik 600 pietermannen?' 'Ja hoor, moet ik ze inpakken?' 'Nee, ik eet ze hier wel op.' Er komt een cliënt, lichtelijk aangeschoten, aan de balie. Na wat friemelen komt eindelijk zijn bankpasje tevoorschijn en verdere zaken worden afgehandeld. De cliënt krijgt zijn geld en na wat binnensmonds gemompel en een natte conversatie (nog steeds zijn geld tevergeefs in z'n por- temonnaie stoppend) zet hij 'heel droog': 'Is m'n portemonaie nou te klein of maken jullie het geld steeds groter?' Komt een man aan de snelbalie en zegt niets. 'Goedemiddag mijnheer'. Hij blijft zwijgen. 'Goedemiddag mijnheer, kan ik u misschien helpen?' 'Och mevrouw, u bent er wel. Ik zag alleen twee oorbellen, ik had niet gezien dat u ertussen zat... Ik keek al of ik geen knopen van mijn overall miste!!'

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1986 | | pagina 11