Ambassadeursbezoek
boerderij op het programma.
Het was een zeer uit
gestrekt bedrijf, waarvan
we alleen de tuinbouwafde
ling bezochten. Vele hecta
ren broeikassen stonden er
met voornamelijk bloemen
en tomaten, 50% snijbloe
men (gerbera's en lak-
anthurium) en 15% potplan
ten (meest varens). De kas
sen werden verwarmd door
het stoken van steenkool en
turf. 's Middags brachten
we een bezoek aan de stad
Poznan met haar grote ka
thedraal.
De volgende dag gingen we
naar een gewassenverede-
lingsbedrijf dat contacten
heeft met onze landbouw
hogeschool in Wageningen.
Het onderzoek op dit bedrijf
richt zich vooral op het telen
van eiwitrijke gewassen. In
het verleden kon Polen
hoogwaardige eiwitten in
de vorm van soja importe
ren. Dit kan nu niet meer
door gebrek aan valuta, van
daar dat eigen landbouw-
produkten nu in deze grote
behoefte moeten gaan
voorzien.
Een bezoek aan een K.I.-
station voor runderen en
varkens volgde. Het bedrijf
bezat 26 stieren en 20 be
ren ten behoeve van 90.000
koeien en een groot aantal
zeugen. In het laboratorium
werd het sperma nog be
waard volgens de z.g. Ja
panse methode. Voor inse
minatie van de koeien en
varkens trokken er iedere
dag vele inseminators per
fiets op uit. Voor ons is dat
ondenkbaar, maar voor Po
len is het doodgewoon. De
stieren werden buiten in de
sneeuw getoond, omdat we
niet in de stallen mochten
komen vanwege besmet
tingsgevaar. Hierna brach
ten we een bezoek aan een
aardappelverwerkingsfa
briek en graaninzamelplaats
en ter afsluiting van al onze
excursies volgde nog een
bezoek aan een particuliere
boerderij. Bij deze particulie
re boer waren twee van on
ze mensen ondergebracht
en de gastheer was zeer
trots dat hij zijn bedrijf aan
ons kon tonen. De productie
bestond uit 300 mestvar-
kens per jaar. De biggen
werden op dit bedrijf zelf
gefokt en het voer kwam
van het eigen bedrijf.
Overweldigende
hartelijkheid
De sfeer onder onze boeren
was uitstekend. Iedere mor
gen als we verzamelden op
het gemeentehuis kwamen
de verhalen los hoe ze de
avond bij hun gastgezin
hadden doorgebracht. De
taal was wel de grote moei
lijkheid en op een avond is
dan ook een van onze tolken
langs die adressen gegaan
waar geen enkel woord
Duits kon worden gespro
ken omdat de gastheer al
leen Pools of Russisch
sprak. De hartelijkheid van
de Poolse mensen was ech-
denken dat wij ze met grote
kosten hebben laten zitten,
want we hadden onze men
sen geadviseerd om marken
of dollars bij hun gastgezin
achter te laten.
Omdat ik de Rabobankgift
voor het ziekenhuis in Wa-
growiec meebracht in de
vorm van injectienaalden en
-spuiten, kreeg ik een rond
leiding door het ziekenhuis
en het weeshuis. Alle afde
lingen werden getoond en ik
heb daardoor een goede in
druk kunnen krijgen over de
tekorten op alle gebieden in
dit ziekenhuis. Op een ka
mer geschikt voor twee zie
kenhuisbedden stonden er
minimaal vijf, drie naast el
kaar en nog twee aan het
voeteneind. Een kort bezoek
aan het weeshuis was
eveneens aandoenlijk. Het
weeshuis telde 42, meest
licht geestelijk gehandicap
te, kinderen. Aan deze kin-
malen bedankt voor het be
zoek. De gemeente Hilva-
renbeek, wethouder Hessel-
mans en ikzelf kregen een
oorkonde van de stad Wa-
growiec. De gemeente Hil-
varenbeek schonk de ge
meente Wagrowiec een
schilderij, met een toepas
selijk rijm. Van de stad Wa
growiec kregen onze boeren
allen een aandenken in de
vorm van een bordje met
het wapen van de stad. Die
nacht vertrokken we om
24.00 uur weer naar huis.
De terugreis verliep vlot en
bij terugkomst in Hilvaren-
beek werden we door bur
gemeester Ligtvoet en onze
familieleden opgewacht.
Op 13 december kwam on
ze enthousiaste groep land
bouwers nog een keer bij el
kaar om foto's uit te wisse
len en de videoopnames te
bekijken. Bij deze gelegen
heid was zijne excellentie ir.
ter overweldigend, zodat dit
meestal het taalprobleem
overwon. Bij vele gastgezin
nen werden neven en nich
ten of vrienden en kennis
sen opgetrommeld, die wat
Duits spraken, zodat ze voor
tolk konden spelen. Elke
avond waren in de gastge
zinnen uitgebreide maaltij
den. Hoe en waar de Poolse
boeren dit vandaan haalden
is voor ons nu nog een raad
sel, maar het was er op dat
moment. Nu moet u niet
deren hebben we hand
schoenen en mutsen uitge
deeld. Een bus met televisie
en toilet en bar hadden ze
nog nooit gezien en het
stadsritje dat we ze aanbo
den was een groot feest.
Zaterdagavond tijdens het
afscheidsdiner werden de
nodige speeches afgesto
ken. Onze groep werd vele
J. Wojtecki, de ambassa
deur van Polen, aanwezig.
Hij was twee jaar geleden
nog minister van landbouw
en stelde ons bezoek aan
Polen zeer op prijs en ver
zocht ons om met de hulp
door te gaan. Wij gaan nu
organiseren dat onze Poolse
vrienden in mei naar Hilva-
renbeek komen.
11