Ambassadeursbezoek boerderij op het programma. Het was een zeer uit gestrekt bedrijf, waarvan we alleen de tuinbouwafde ling bezochten. Vele hecta ren broeikassen stonden er met voornamelijk bloemen en tomaten, 50% snijbloe men (gerbera's en lak- anthurium) en 15% potplan ten (meest varens). De kas sen werden verwarmd door het stoken van steenkool en turf. 's Middags brachten we een bezoek aan de stad Poznan met haar grote ka thedraal. De volgende dag gingen we naar een gewassenverede- lingsbedrijf dat contacten heeft met onze landbouw hogeschool in Wageningen. Het onderzoek op dit bedrijf richt zich vooral op het telen van eiwitrijke gewassen. In het verleden kon Polen hoogwaardige eiwitten in de vorm van soja importe ren. Dit kan nu niet meer door gebrek aan valuta, van daar dat eigen landbouw- produkten nu in deze grote behoefte moeten gaan voorzien. Een bezoek aan een K.I.- station voor runderen en varkens volgde. Het bedrijf bezat 26 stieren en 20 be ren ten behoeve van 90.000 koeien en een groot aantal zeugen. In het laboratorium werd het sperma nog be waard volgens de z.g. Ja panse methode. Voor inse minatie van de koeien en varkens trokken er iedere dag vele inseminators per fiets op uit. Voor ons is dat ondenkbaar, maar voor Po len is het doodgewoon. De stieren werden buiten in de sneeuw getoond, omdat we niet in de stallen mochten komen vanwege besmet tingsgevaar. Hierna brach ten we een bezoek aan een aardappelverwerkingsfa briek en graaninzamelplaats en ter afsluiting van al onze excursies volgde nog een bezoek aan een particuliere boerderij. Bij deze particulie re boer waren twee van on ze mensen ondergebracht en de gastheer was zeer trots dat hij zijn bedrijf aan ons kon tonen. De productie bestond uit 300 mestvar- kens per jaar. De biggen werden op dit bedrijf zelf gefokt en het voer kwam van het eigen bedrijf. Overweldigende hartelijkheid De sfeer onder onze boeren was uitstekend. Iedere mor gen als we verzamelden op het gemeentehuis kwamen de verhalen los hoe ze de avond bij hun gastgezin hadden doorgebracht. De taal was wel de grote moei lijkheid en op een avond is dan ook een van onze tolken langs die adressen gegaan waar geen enkel woord Duits kon worden gespro ken omdat de gastheer al leen Pools of Russisch sprak. De hartelijkheid van de Poolse mensen was ech- denken dat wij ze met grote kosten hebben laten zitten, want we hadden onze men sen geadviseerd om marken of dollars bij hun gastgezin achter te laten. Omdat ik de Rabobankgift voor het ziekenhuis in Wa- growiec meebracht in de vorm van injectienaalden en -spuiten, kreeg ik een rond leiding door het ziekenhuis en het weeshuis. Alle afde lingen werden getoond en ik heb daardoor een goede in druk kunnen krijgen over de tekorten op alle gebieden in dit ziekenhuis. Op een ka mer geschikt voor twee zie kenhuisbedden stonden er minimaal vijf, drie naast el kaar en nog twee aan het voeteneind. Een kort bezoek aan het weeshuis was eveneens aandoenlijk. Het weeshuis telde 42, meest licht geestelijk gehandicap te, kinderen. Aan deze kin- malen bedankt voor het be zoek. De gemeente Hilva- renbeek, wethouder Hessel- mans en ikzelf kregen een oorkonde van de stad Wa- growiec. De gemeente Hil- varenbeek schonk de ge meente Wagrowiec een schilderij, met een toepas selijk rijm. Van de stad Wa growiec kregen onze boeren allen een aandenken in de vorm van een bordje met het wapen van de stad. Die nacht vertrokken we om 24.00 uur weer naar huis. De terugreis verliep vlot en bij terugkomst in Hilvaren- beek werden we door bur gemeester Ligtvoet en onze familieleden opgewacht. Op 13 december kwam on ze enthousiaste groep land bouwers nog een keer bij el kaar om foto's uit te wisse len en de videoopnames te bekijken. Bij deze gelegen heid was zijne excellentie ir. ter overweldigend, zodat dit meestal het taalprobleem overwon. Bij vele gastgezin nen werden neven en nich ten of vrienden en kennis sen opgetrommeld, die wat Duits spraken, zodat ze voor tolk konden spelen. Elke avond waren in de gastge zinnen uitgebreide maaltij den. Hoe en waar de Poolse boeren dit vandaan haalden is voor ons nu nog een raad sel, maar het was er op dat moment. Nu moet u niet deren hebben we hand schoenen en mutsen uitge deeld. Een bus met televisie en toilet en bar hadden ze nog nooit gezien en het stadsritje dat we ze aanbo den was een groot feest. Zaterdagavond tijdens het afscheidsdiner werden de nodige speeches afgesto ken. Onze groep werd vele J. Wojtecki, de ambassa deur van Polen, aanwezig. Hij was twee jaar geleden nog minister van landbouw en stelde ons bezoek aan Polen zeer op prijs en ver zocht ons om met de hulp door te gaan. Wij gaan nu organiseren dat onze Poolse vrienden in mei naar Hilva- renbeek komen. 11

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1986 | | pagina 11