Vergaderen
De laatste jaren kan er niks
meer gebeuren in onze grote
organisatie, of er is tevoren
uitgebreid over vergaderd.
Over de meest uiteenlopende
zaken en gebeurlijkheden
wordt er vergaderd.
Zoals er wordt vergaderd bij
de bank, die aan het verbou
wen wil gaan. Men beraad
slaagt er daar bijvoorbeeld
over, hoe de kantine moet wor
den. Of er vier hoeken in moe
ten zitten of zes. Liever geen
zes, zo luidt tenslotte na uitge
breid beraad de eindconclusie.
Niemand weet immers raad
met een zeshoekig vertrek, in
arren moede zal men dan de
twee hoeken die eigenlijk in
overtel zijn geschapen, gaan
vo/tassen met rotzooi. Lege do
zen, rekenfouten makende re-
kenapparaten, en een typema
chine, die bij het aanslaan van
de k steevast de p op papier
perst.
En zo zijn we dan beland in de
slecht geleide vergadering
waar de voorzitter de zaak ken
nelijk niet in de hand heeft,
en na het nemen van deze
weinig gewichtige eindconclu
sie toestaat dat de deelnemers
de zoveelste zijweg in slaan.
Een doodlopend zandpaadje is
dat, dat leidt naar een zompige
peelkuil.
Want laten we nu even de tijd
nemen en de afdwalers voor
één keer eens volgen en horen
hoe ze bortelen door dat zand
paadje. 'Laatst nog', zo begint
één der dwaallichten, 'laatst
nog heb ik dat tiepmasjien ge
leend om het programma te
maken voor de zesde verjaar
dag van ons Driekske(dergelij
ke jongensnamen uit de tijd
van de barok zijn aan het te
rugkeren als een hypermodern
verschijnsel; het zoveelste be-
12
wijs dat er niks nieuws is onder
de zon). 'Op het programma',
zo herneemt de vergaderde
serteur, 'stonden diverse spel
letjes, zoals stoelveroveren,
erwten achter de rug raaien,
maar ook koekhappen. Ikke
niks geen erg in 't euvel van dat
stom tiepmasjien met zo'n totp
omgetransformeerde letter k.
Nou je snapt wel, dat was me
even de grap van het jaar toen
we aan dat onderdeel van de
spelen toekwamenenzo
voort, enzovoort.
Zoals te verwachten valt,
wordt er vervolgens gelachen.
En onderwijlen wordt ook nog
een taske koffie ingeschud.
Een enkele pitsert lust echter
gene koffie meer... En zeker
geen koekske daarbij. Begrij
pelijk.
Na een dergelijke, niet voor
elkeen even lollige afdwaling
kost het uiteraard veel moeite
de vergaderkar weer op de
harde weg te krijgen. De weg
die soepel zou moeten leiden
naar het doel van deze verga
dering dat in de uitnodiging zo
sfeervol omschreven is als 'het
optimaal functioneel verbou
wen'. Maar intussen is het al
half vijf en er is sedert de
klokke van half twee nog niks
zinnigs behandeld dan het be
zem hok en de kantine. De
voorzitter herinnert er aan, dat
nog aan de beurt dienen te ko
men de volgende ruimtes...
En nu volgt een opsomming
half zo lang als de Litanie van
Alle Heiligen. Zeer praktisch
voegt hij hieraan toe dat het er
naar uitziet, dat er morgen de
hele dag doorvergaderd zal
moeten worden. En misschien
overmorgen ook nog wel. Of
dan iedereen weer kan?Eigen
lijk niet, maar omdat de mee
sten nu eindelijk we! eens ga
ren op de vergaderklos wil
len zien, wordt toegestemd.
Sommigen onder een nauw
verholen zuchtje, dat wel.
Ondertussen gaat het best flo
rerende bankbedrijf zijn dage
lijkse gang op de diverse
werkvloeren. De mensen daar
hebben genen tijd om te ver
gaderen. Want de telefoon
gaat. Gevraagd wordt naar
meneer Giechelaars. Die is niet
bereikbaar... Is in vergade
ring. 'Nou', zegt de geachte
diént, nog steeds niet uit het
lood geslagen, 'dan geef me
meneer van Gaffelen maar'.
Edoch, ook die is verhinderd.
Ook al in vergadering. Koning
Klant herinnert zich nu, dat hij
de laatste tijd nauwelijks iets
kan vragen aan zijn dienstver
lenende bank. Want altijd zijn
de mensen, die zijn vragen
zouden kunnen beantwoor
den, in vergadering. Koning
Klant voelt zich hierdoor een
ongekroonde koning zonder la
keien. Zo ene, die zelf maar
moet zien, dat zijn bloemper
ken, zo groot als korfbalveld
jes, worden omgespaaid. En
dat zijn paardestallen worden
uitgemest. Zo'n koning komt
niet toe aan zijn eigenlijke
werk, het regeren van het land.
net zo min a/s deze klant op
den duur zijn werk fatsoen
lijk zal kunnen doen als zijn
bank daaraan het hare niet bij
draagt. Ook in de bankhalheeft
men geen tijd om te vergade
ren. Daar komt den helen dag
allerhand volk. Nu staat er ene
tussen, die wil uitgerekend
vandaag nog een afstortings
regeling treffen. Niemand bin
nen dat wereldje weet echter,
hoe zo iets aan de bancaire
steel steekt. Dat weet alleen
het hoofd van de afdeling.
Maar die is in vergadering en
mag niet gestoord worden. 'Hij
is hierover wel een instructie
aan het schrijvenzegt Piet, die
geacht wordt diens honneurs
waar te nemen. 'Kijk maar
eens in zijn werkbak', stelt hij
optimistisch voor, 'veel kans
dat je iets van je gading vindt.
Hij zei immers twee weken
geleden toevallig dat hij hier
over eens een goeie werkin
structie wou opzettenEn
Mieke begint te wroeten in een
stapel halffabrikaten, die slor-
digweg boven de werkbak uit
torenen. En warempel! Daar
liggen papieren, waarop de
truc met het afstortingsei zeer
zeker zal zijn uitgeschreven in
alle duidelijkheid. 'Afstortings-
