|SilHHmrïH»W'M.i'!Wj|«iM,ii,ii«i^rn J
^MimPMÊk i
ar i)r- *1 1-é^wST*^
Drie klassen
en besloten baden
Ij''y','-^ lt j£n~J- »f jt (j «£'-, 4* -> -
IS Si '.'mmif'^a Bh """ram JtioHr-t--* •fr. Ml VA&
rtCflM»
/.WC M SCH ooi TE FTRECH T
'de noeste vlijt van den land
bouwer te aanschouwen'.
Het bad was 233 Utrechtse
voeten lang en 58 van deze
voeten breed. U mag zelf uit
rekenen hoeveel meter dat
was met het gegeven dat zo'n
Utrechtsevoet 268 millimeter
lang is. Er waren baden voor
geoefenden, half-geoefenden
en ongeoefenden, die respec
tievelijk 35, 61 en 68 voet
lang waren. Verder waren er
enkele besloten baden, waar
in je alleen of hooguit met zijn
tweeën - er waren maar twee
badhokjes bij die kikkerbad
jes - kon genieten van het
koele nat.
Een geoefend zwemmer was
je, als jezonder rusten alle drie
de baden op en neer had afge
zwommen onder het toeziend
oog van de directeur of een
van zijn bedienden. En dat na
tuurlijk zonder de kurken gor
dels of van biezen gemaakte
hulpplankjes. Je mocht dan
na verkregen toestemming
zelfs buiten de balk zwem
men. Er waren veertig kleed
kamertjes, die uitvoerig wor
den beschreven, van de kleer-
haken tot en met het door een
bediende te vullen voetbadje
toe, dat moest helpen om het
zand tussen de tenen te ver
wijderen.
De 'beslotene baden', twaalf
in getal, waren gedeeltelijk
overdekt of open, maar dat
kon via gordijnen worden aan
gepast aan de smaak van de
toen nog wat preutse sportie-
velingen.
'Eene machine aan den kant
dat 32 voet hoog is en dient
om af te springen' duidt op
een soort duiktoren voor
waaghalzen, die graag aan het
publiek hun kunsten ver
toonden.
Hoewel de eerste foto, die in
1870 van het bad werd ge
maakt een dame laat zien,
moet het in die eerste jaren na
de opening minder geëman
cipeerd zijn toegegaan. De
prijslijst van 1846 spreekt na
melijk over een kortingsrege
ling voor 'familiën, waarin zich
zonen bevinden, het getal van
twee te boven gaande'. Maar
heel misschien werd in een
van die besloten baden achter
het dikke gordijn gebaad door
een enkele dappere dame.
Overigens was zwemmen niet
bepaald een volkssport, want
de toegangsprijs voor een ge
woon bad was in 1846 60
cent en een knipkaart voor
drie beurten kosttef 1,50. Het
besloten bad was natuurlijk
een stuk duurder. Gelukkig
kregen H.H. Studenten een
aanzienlijke korting. Dat
moest ook wel, want in het be
stuur zaten naast zeven bur
gercommissarissen, maar
liefst evenveel studenten.
Ook abonnementen waren
niet bepaald goedkoop. Voor
de eerste klasse zes gulden en
voor het ongeoefendenbad
f 12,-; maar dan kreeg je na
tuurlijk wel les in de zwem
kunst. Daarnaast moest door
de 400 leden voor het 'be-
wasschen der zwemvoorwer-
pen, overvaren, enz. eene gul
den' worden betaald.
De schrijver van de handlei
ding meent ten slotte nog te
moeten opmerken dat de bes
te zwemtijd na zonsonder
gang ligt. Maar niet te snel na
het eten waarschuwt hij, want
hij was vaak getuige van
zwemmers, die dan leden aan
'braking, misselijkheid en
flaauwten'.
Zoals menig ander zwembad
aan open water in en rond
Utrecht is het bad al vele tien
tallen jaren verdwenen. Niets
herinnert meer aan de tijd dat,
waar nu de goudwinde stoeit,
de deftige leden van de
Zwem- en Badinrigting te wa
ter gingen in gepaste kleding
- vooral duidelijk en kleurrijk
gestreept vanwege de veilig
heid.
Ach, zei onze Rabobankfilo-
soof: Niets nieuws onder de
zon; toen goudvissen binnen
en buiten, nu goudvissen bin
nen en buiten. KdM
5
