na bedolven geluidsman Ties,
een kleine figuur met een on
miskenbaar Brabantse inslag.
Pech
En op de derde dag trof ik het
filmploegje aan, verkerend in
grote neerslachtigheid. Wat
bleek? Een onmisbaar tech
nisch onderdeel van de film
uitrusting had het begeven.
Er kon niet worden gewerkt.
Maar inmiddels was er al een
telefoontje naar het verre va
derland geweest en het ver
vangende en broodnodige on
derdeel zou per koerier nog
dezelfde dag worden overge
vlogen. De koerier arriveerde
tegen de avond vanuit Neder
land. In grote haast en met
een gaaf attribuut in zijn reis
tas. De man werd met gejuich
begroet en liet zich de lofprij
zingen over zijn snelle komst
met graagte aanleunen. Een
spraakzaam mannetje was
het, die zich het belang van
zijn komst terdege bewust
was.
Opwindend ook was de opna
me van de scène waarin Bill,
binnen de bebouwde kom, al
wéér fotograferend, bijna
overreden werd door een
snelle auto. De auto die werd
- volgens afspraak - be
stuurd door Jimmy. Het pas
seren met te grote vaart van
een voorrangskruising - ten
behoeve van de film - bleef
niet onopgemerkt bij de
Spaanse politie. Maar Jimmy
wist de agenten in Zwarte Pie
ten-Spaans duidelijk te ma
ken dat het hier ging om een
belangrijke en artistiek ver
antwoorde zaak en dat de no
dige voorzorgsmaatregelen in
eigen beheer getroffen waren.
En toen moest er nog gefilmd
worden bij een bankgebouw.
Met Anouk en Bill in de rol van
toeristen, die geld wilden wis
selen, maar de bank gesloten
vonden. Een leuke maar nogal
gecompliceerde situatie, waar
o.a. een levende papegaai aan
te pas kwam, die vlijtige Jim
my bij een autochtoon had
opgedoken. Het was een pien
ter en kleurig beestje en Jerö-
me moest de vogel, die gewil
lig op een stokje zat, na een
geslaagde geldwisseltruc aan
Bill overhandigen. Jeröme
wandelde in zijn witte tropen
pak en in volle acteur-status
met kwasi chique pasjes door
het beeld en Paul kwam als
een soort veredelde Spaanse
punker van de andere kant
aanlopen met een grote bos
bloemen, in de kleuren van
een vijftig gulden biljet, waar
mee hij Anouk verraste. Die
bos bloemen mocht ik buiten
beeld aangeven, wat een eer
en een sensatie!
RegisseurTonko, die rustig en
met een wijze glimlach alles
bekeek en onder contröle had
en niet aarzelde om resoluut
te vertellen dat alles nog maar
een keer opnieuw moest.
Johann, voortdurend ingeto
gen en vakbekwaam in de
weer met zijn camera en dan
weer opkijkend met enigszins
droeve ogen die al veel meer
hadden gezien.
Ties, ook een prima chauffeur,
die ons busje schijnbaar
moeiteloos over smalle berg
wegen langs akelig diepe ra
vijnen stuurde. Kortom, bij het
kijken naar deze vijf videoclips
zal ik achter de kleurige beel
den altijd het hele wakkere
groepje weer zien, dat gedu
rende die dagen in Playa des
Ingles ijverig bezig was met
het uitvoeren van een op
dracht, die uiteindelijk tot doel
heeft de zekerheid en de vei
ligheid van vakantiegangers
te waarborgen en te bescher
men.
Jacq van Kollenburg
