'U moet een beetje lachen
Impressies van een buitenstaander
Bovenstaande blijmoedige aansporing
werd meerdere keren uitgesproken door
de acteur Paul van Soest tijdens enkele
scènes op de video-clips, die kortgeleden
door mensen van de Audiovisuele Dienst
van Rabobank Nederland werden ge
maakt op en rond het door de zon ver
wende Playa des Ingles op de Canarische
Eilanden.
*-•
êtsr
-
'U moet een beetje lachen'
Nou, deze opwekkende woor
den waren voor mij als buiten
staander compleet overbodig;
de bijverschijnselen rond dit
verrassende filmgebeuren
waren van dien aard dat er
veel te lachen viel.
Reisverzekering noodzaak
Hoe kom je in zo'n groepje vlij
tige filmmensen terecht? Dat
was heel toevallig. De kennis
making kwam bij het vertrek
op Schiphol al spontaan tot
stand. De meereizende ac
teurs, op weg naar hun vijf
daagse werkterrein in Playa
des Ingles waren voor mij als
langjarige KRO-medewerker
geen onbekenden. Anouk van
der Meulen, Jeröme Reehuis,
Paul van Soest en Bill van Dijk
hadden tot taak om aan de
hand van het filmscenario
ginds in het fraaie vakantie-el
dorado scènes te spelen, die
straks het Rabobankpubliek
in Nederland nog eens wijzen
op en moeten overtuigen van
het nut, om niet te zeggen de
noodzaak, van het afsluiten
van een reisverzekering.
Om dit effect te bereiken wa
ren er door de regie situaties
bedacht, waarmee iedere va
kantieganger te maken kan
krijgen. Het uitbeelden van
deze min of meer onaangena
me situaties was de taak van
de vier acteurs. En dit alles on
der het spiedend oog van ca
meraman Johann Kon, ge
luidsachtervolger Ties van
den Hurk en daarboven regis
seur Tonko Toméi, die onbe
wogen zijn best deed de teu
gels zo strak mogelijk te hou
den. En dat lukte aardig.
Voor de produktie en de hand
en spandiensten was alom te
genwoordig Jimmy Vollen
broek van Reisburo Arke, een
uiterst bezig baasje voor wie
geen zee te hoog gaat. Ons
verblijf was het luxueuze en
gezellige bungalow en appar
tementencomplex Barbacan-
Sol. En daar kwamen wij el
kaar telkens tegen. In de
bloemrijke tuin of in de com
fortabele bar, waar tijdens het
'happy hour' de gesprekken
moeiteloos op gang kwamen
en waar je in een kring van ge
routineerde glasvasthouders
vaststelde dat het leven zo
kwaad nog niet is.
Een stapje achteruit
Het grote zwembad, daar was
het dat Bill volgens het draai
boek op advies van Jeröme
'een stapje achteruit' deed en
daardoor achterover in het
blauwe water plonste, met fo
totoestel en alEen tafereel
dat veel bijval oogste onder de
aanwezige gebruinde Neder
landse vakantiegangers. Ove
rigens kon deze scène niet al
te vaak overgedaan worden,
omdat de voorraad droge kle
ren van Bill beperkt was.
U zult ook een scène zien waar
de gasten in een restaurant
verschrikt opkijken, omdat
f
Wei
vanuit de aangrenzende keu
ken niet mis te verstane gelui
den doordringen van een
knetterende ruzie tussen de
koks. En terwijl het restau-
rantpubliek daardoor wordt
afgeleid, slaat een snode dief
toe, die onbeschaamd en snel
een damestasje van de tafel
pikt. Wat ik me daarvan vooral
herinner is het lekkere eten en
de figurantenrol, die ons was
toebedeeld en die bestond uit
het verschrikt meekijken in de
richting van de keuken waar
de herrie zich afspeelde.
De ruziescène tussen de koks
werd de andere dag opgeno
men, met Jeröme en Paul in
de hoofdrol. Het was nog een
hele toer om - gezien zijn niet
onaanzienlijke omvang - voor
Jeröme de passende kokskle-
dij te vinden; zijn koksmaat
bleek een probleem, letterlijk
en figuurlijk!
Een andere scène speelde
zich af in een verafgelegen ka
melen-farm. Daar moesten
Jeröme en Paul zo'n hooghar
tig kijkend, vierpotig buiten
beest bestijgen en ook bij de
ze potsierlijke manoeuvre was
de tekst van Paul 'U moet een
beetje lachen' niet tegen de
omstandersVanuit zijn ho
ge, wankele positie klonk ook
weer de volgens het draai
boek uitsproken tekst van Je
röme 'U moet een stapje ach
teruit', gericht tot Bill, die dit
keer al fotograferend achter
uit stappend vrolijk lachend
met zijn achterste in een on
waarschijnlijk grote en tropi
sche cactus terecht kwam. En
bij al deze ontspannen acties
het enigszins sombere gelaat
van cameraman Johann, de
toegewijde ernst van regis-
seurTonko en de bewegingen
van onder zijn apparatuur bij-
12
