Klünen
donderdagmorgen de wekker
om 5.00 uur afloopt ben je blij
dat het zover is. Eerst - op te
levisie - de start van de wed
strijdrijders volgen. Als er
reeds water op het ijs in Leeu
warden blijkt te staan - en
met de wetenschap dat je zelf
pas om 9.30 uur mag starten
- word je wel bang dat het als
nog.zal worden afgelast. Dit
blijkt gelukkig niet het geval.
zodat de laatste groep -
waarin mijn zwager en ik - om
9.30 uur uit de Frieslandhal
wordt gelost. Dan gaat het pas
echt beginnen. Er moet eerst
ongeveer 1200 meter worden
gelopen, voordat de schaat
sen ondergebonden kunnen
worden.
Vol goede moed gaat de rij
ders richting Sneek voor de
eerste 24 km en het eerste
stempel. In het begin moet je
goed uitkijken, maar na enkele
kilometers verspreidt de
groep zich en wordt één lange
sliert van rijders. Na ongeveer
een uur bereiken we Sneek.
We zitten dus behoorlijk op
ons schema van 20 km per
uur. Omdat we zo laat gestart
zijn is het noodzakelijk om een
strak tempo te rijden, zodat
we voor het invallen van het
duister zo ver mogelijk ko
men. We gaan verder naar het
stadje Sloten en daarna rich
ting Staveren.
Overal waar geklünd moet
worden, worden we tijdig
door omstanders gewaar
schuwd. Na Staveren volgen
Hindelopen en Workum. De
tocht verloopt voorspoedig, al
komt er langzamerhand meer
water op het ijs.
Tijdens het schaatsen nemen
we regelmatig wat te drinken
en te eten, vooral druivesui-
ker-tabletten, om de nodige
energie op te doen. Om onge
veer drie uur arriveren we in
Bolsward. De helft zit erop!
veel zelfs dat het regelmatig
over de schoenen van de
schaatsen heenloopt. Daar
het water niet bepaald warm
is, heeft iedereen spoedig last
van natte en koude voeten.
Ook is het zaak om niet te val
len, want als je kleren door
weekt zijn, wordt het des te
moeilijker de eindstreep te
halen.
In het donker verder
Steeds vaker moet er worden
geklünd, je kunt onder geen
enkele brug meer door. Zon
der hulp van de bewoners van
dorpen langs de route zouden
vele rijders hier hun Waterloo
hebben gevonden. Overal
langs het traject staan auto's
en tractoren om de gevaarlijk
ste plekken te verlichten. Jong
en oud helpt mee om de rij
ders de kant op te trekken als
er weer geklünd moet worden.
Als we eindelijk in Oude Leye
arriveren, een dorpje op 25
km van Dokkum, hebben we
het ergste gehad. In de buurt
van Bartlehiem gekomen ho
ren we de muziekklanken en
de aanmoedigingen van het
publiek ons tegemoet komen,
zodat we vol goede moed het
laatste stuk naar Dokkum rij
den, waar vrouwen, familie en
vrienden ons staan op te
wachten.
Om negen uur arriveren we in
Dokkum. Hier wacht allen een
groots onthaal. Een sfeer, een
stemming, onbeschrijflijk.
De rillingen van plezier lopen
over je rug! Nadat we ons
stempel hebben gehaald, krij-
Dan begint het inmiddels be
ruchte klünen pas goed. Re
gelmatig komen we borden
tegen: Na 200 meter klünen.
Op sommige plaatsen moet er
wel enkele honderden meters
op de schaats worden gelo
pen. Overal waar geklünd
moet worden liggen grote
stukken vloerbedekking, aller
hande kleuren en maten.
gen we van onze vrouwen de
nodige versterkende midde
len. Vol vertrouwen beginnen
we dan ook aan de laatste 24
km naar Leeuwarden.
Inmiddels heeft de organisa
tie besloten de rijders die
Bartlehiem nog voor de eerste
keer moeten passeren, van
het ijs te halen. Men acht het
onverantwoord deze mensen
nog verder te laten rijden.
Voor velen een grote teleur
stelling!
Veel publiek
Inmiddels kan men aan de pu
blieke belangstelling merken
dat de wedstrijdrijders in
Leeuwarden gearriveerd zijn.
Veel mensen hebben de tele
visie even gedag gezegd om
de duizenden toerrijders langs
te zien komen. De toerrijders
blijven overigens goed op de
hoogte van het verloop van de
wedstrijd. Overal in de steden
en dorpen heeft men luidspre
kers langs het ijs geplaatst,
zodat de verslagen via de ra
dio behoorlijk goed te volgen
zijn.
Na Bolsward volgen Harlin-
gen en Franeker. De aankomst
in Franeker is om nooit te ver
geten. Duizenden mensen
langs het ijs, die zingen en de
rijders aanmoedigen, ge
steund door een boerenkapel.
Je krijgt er een geweldige kick
van, zodat we vol goede moed
beginnen aan het moeilijke
traject naar Dokkum (43 km).
Het wordt inmiddels al be
hoorlijk duister, zodat het ex
tra uitkijken geblazen is. Het
tempo daalt daardoor be
hoorlijk. Er komt steeds meer
water op het ijs te staan, zo-
De finish
Eindelijk zien we de lichten
van Leeuwarden uit de duis
ternis opdoemen. Als we om
half elf precies de finish pas
seren voelen we ons ontzet
tend blij en zeer voldaan. Ook
hier weer een warm onthaal
door de vele duizenden toe
schouwers. ledereen die over
de finish komt wordt als de
winnaar begroet, en zo voelt
iedere deelnemer zich ook!
Snel het laatste stempel halen
en met de gereedstaande bus
naar de Frieslandhal om de vol
gestempelde kaart in te leve
ren voor het verkrijgen van het
felbegeerde Elfstedenkruisje.
Het einde van een dag in je le
ven, die je nooit meer ver
geet!
