Kijk eens in
de poppetjes van
m'n ogen
r
Het buiten de deur houden van 'onbe
voegden' was vroeger een vrij simpele
.zaak. Al naar gelang de grootte van een
.bedrijf werd dat opgelost met het uitrei-
-ken van sleutels aan de werknemers of
.het bij de deur plaatsen van een portier,
die met één oogopslag wist of hij bekend
.vlees in de kuip had.
Vandaag de dag is het wat
minder eenvoudig geworden.
Beveiliging is uitgegroeid tot
een zeer praktisch gerichte
wetenschap van allure, waar
van in vele takken van indus
trie en dienstverlening goed
nomen door een beveiligings
beambte, die het komen en
gaan via beeldschermen kan
volgen.
Herkenning via ogen
Voor bedrijven waar zeer gro-
wordt geprofiteerd. De nood
zaak om gebouwen te beveili
gen, maar evenzeer om mede
werkers te beschermen bij
rampen van kleine en grote
omvang, staat vooral bij gro
tere bedrijven hoog op de
prioriteitenlijst. En bovendien
zijn onbevoegden in vele ge
vallen niet meer boze mannen
met maskers op en jute zak
ken op de rug, maar juist keu
rige werknemers die na een
zeker uur niet meer geacht
worden aanwezig te zijn in het
gebouw of bepaalde gedeel
ten ervan.
Bij beveiliging is de electroni-
ca een grote rol gaan spelen.
Badges, toetsenborden en
cards hebben de plaats inge
nomen van de sleutel of de
vorsende ogen van de aloude
portier. Diens plaats is inge-
te belangen op het spel staan
als het op veiligheid aankomt,
is ook zoiets als een card of
badge allang onvoldoende om
de gebouwen vrij te houden
van onbevoegden. Een badge
immers kan misbruikt worden
en een intoetscode is eenvou
dig op afstand te filmen.
Een nieuwe, wel zeer verfijnde
methode van identificatie
vonden we onlangs in een
Amerikaans zakenblad, waar
in werd geadverteerd met het
'EyeDentification System 7,5'.
Dit systeem werkt via de
herkenning van het uiteraard
in een computergeheugen
opgeslagen patroon van het
netvlies (retina) van de ogen.
Het apparaat ziet eruit als een
stereodiakijker, zoals men die
aantreft bij bekende toeristi
sche attracties en die na in-
worp van een paar francs of
peseta's al of niet met geluid
wat mooie plekjes van kerk of
kasteelruine laat zien.
Men houdt de beide ogen
voor de kijker en de machine
tast de retina af, waarna zijn
bevindingen worden vergele
ken met de gegevens in het
geheugen. Net als bij vinger
afdrukken is de retina van de
ogen voor elk wezen absoluut
uniek. Het patroon is ei
genlijk nog veel betrouw
baarder, omdat het niet mo
gelijk is om langs chirurgische
weg daarin veranderingen aan
te brengen. Zelfs identieke
tweelingen hebben een ver
schillend retinapatroon, dat
steeds onveranderlijk blijft. De
kans dat zo'n machine door
het bijna overeenkomen van
retina's van verschillende per
sonen de verkeerde zou her
kennen wordt niet groter ge
schat dan 1 op één miljoen.
Ook zal het zelden voorkomen
dat de machine een 'bekend'
retinapatroon door bepaalde
oorzaken niet herkent en
daardoor de toegang weigert.
Misschien is dit wel het
systeem van de toekomst, ook
voor de kleine en grote Rabo-
banken. Knipogen naar de
portier zal niet meer helpen en
de deur blijft gesloten voor
iedereen, die niet de juiste
poppetjes in zijn ogen heeft.
Automatisch Toegangs
beveiligingssysteem ATS
Bij de centrale bank in
Utrecht, Eindhoven en het
Computercentrum te Zeist
kent men al vele jaren een
electronisch toegangsbeveili
gingssysteem. Dit ATS houdt
de draaideuren gesloten voor
iedereen die niet in het bezit is
van een badge. Een electro
nisch speelgoedje, waarvan
IC's (integrated circuits) de
belangrijkste onderdelen zijn.
Een uniek en niet uitwisbaar
nummer wordt via deze IC's
aan een microprocessor door
gegeven die de deuren al dan
niet ontgrendelt. Met name in
Utrecht functioneerde dit
systeem nog slechts gedeel
telijk. De badge diende min of
meer als electronische sleutel,
die men naar believen kon ge
bruiken. Sinds enige tijd ech
ter is het systeem verder in
gebruik. Wie nu via de perso
neelsingang is binnengeko
men en om welke reden dan
ook door de bezoekersingang
is vertrokken, wordt niet op
nieuw door de draaideur van
de personeelsingang geac
cepteerd.
Volgens het geheugen im
mers is men al binnen. Geluk
kig wordt de loge bij de
Utrechtse ingang nog steeds
bemand door collega's van
Beveiliging, zodat men - zij
het na een bestraffend vinger
tje - toch wel achter zijn bu
reau terecht komt.
De gegevens, die door de mi
croprocessor worden geregi
streerd, de tijd tussen binnen
komst en vertrek dus, worden
opgeslagen op een diskette
en enige tijd bewaard. Het
gaat hier echter uitsluitend
om een zogenaamde aanwe
zigheidsregistratie en niet om
het vastleggen van de ar
beidstijd of liever gezegd de
duur van iemands verblijf in
het gebouw of een bepaald
gedeelte ervan. Voor de bezit
ters van een badge is het ge
bouw van de centrale bank in
Utrecht geopend van zeven
uur in de ochtend tot zeven
uur 's avonds. Ook zijn bepaal
de afdelingen alleen toegan
kelijk voor badgehouders, die
door de computer als be
voegd zijn herkend. In Zeist
gelden andere normen in ver
band met het continu in be
drijf zijn van het computer
centrum.
Er wordt naar gestreefd om na
een uit te voeren verbouwing
ook voor de hoofdingang van
het kantoor in Eindhoven het
gebruik van de badges moge
lijk te maken.
Badge wordt kleiner
Er wordt nogal eens geklaagd
over het formaat van de thans
in gebruik zijnde badges. Niet
alleen zijn ze vrij fors, maar
ook de brede clip wordt niet
door alle cb-medewerkers als
prettig ervaren. In de zomer is
het zonder tas of jas nogal
vervelend om de badge voort
durend mee te moeten dra
gen.
Gelukkig heeft de electronica
