Bestemming
Siberië
i V
u
s4 v -'•■ u».
'Pf-
-
af>
-V s^g^|üiBjB
1 _i - $r--*.*\v
Sa?
A
fc '•■ut
SS
a vju\ -ar-?
V
- ^M>'h
vY ^x -
s t'. --':1
:V*
abubank
De barre winter van '85 of hoe men in tijd
van nood z'n collega's leert kennen. Kort
samengevat zou dat het motto kunnen
zijn van onderstaand feitenrelaas met in
de hoofdrollen enkele Rabobankchauf-
feurs die de afgelopen maand manmoe
dig vochten tegen koning winter. Een
'ooggetuigeverslag'.
?*«^7
:„-V^
i
- auj
inmiddels half acht in de
avond.
Jan drukte door, laadde Mar-
tien plus post in en zette de
route E 80 voort. Alles ging
goed aanvankelijk. Twaalf
ophaaladressen hadden ze al
afgewerkt toen ze Helenaveen
- het hart van de Peel - na
derden. Daar in die grote vlak
te haalde Koning Winter op
nieuw uit. Het vroor er ruim 22
graden en dat was teveel voor
de postauto van Jan van Roy.
De boer die opendeed had
meteen een logische verkla
ring: 'Je bent hier in
Siberië'Vragend keken Jan
en Martien hem aan. 'Ja', ging
de boer voort, 'vroeger heb
ben ze deze streek zo ge
noemd omdat de wind hier vrij
spel heeft. Ik stook nu op
maximaal vermogen; als het
nog harder gaat vriezen,
springen de ketels'. 'Bij ons
zijn de ketels bevroren', zei
Jan wijzend op de witte Opel,
die er buiten het zwijgen toe
deed.
Piet Blaauw was intussen al
drie keer naar zijn collega's
van postkamer en computer
gelopen om te verzekeren dat
rond 23.00 uur de route E 80
wel 'op de klep zou vallen'.
In plaats daarvan ging de tele
foon. Fronsend hoorde hij het
verhaal van Jan van Roy. Nou
vlokken. De motor liep trager
en trager en de postauto
kwam tot stilstand. Daar
stond hij dan. Misschien dat
de hitte van de motor vol
doende was om de dieselolie
te ontdooien. Maar nee, het
lukte niet de machine op gang
te krijgen. De wegenwacht
was er al vlug. Diagnose:
brandstofpomp kapot.
Dan maar even Eindhoven
bellen. Gelukkig lieten ze hem
binnen bij het huis waar hij
aanbelde. Een chauffeur van
de Rabobank? Daar staat de
telefoon. Kop koffie? Het leek
wel of hij bij een bank bin
nenkwam, daar waren ze
meestal ook heel vriendelijk,
vooral als de post nog niet he
lemaal klaar lag, of de diskette
nog niet uit de computer was
gerold.
Piet Blaauw, groepsleider bij
Transport Eindhoven, wist
wat hem te doen stond in zo'n
situatie. Hij had Jan van Roy
binnen zien komen. Die was in
West-Brabant geweest en
moest alleen nog even de post
bij de postkamer brengen.
Van Roy miste net één 'o' om
met Parijs-Dakar mee te doen.
Verder beschikte hij over de
vereiste kwaliteiten. Piet:
'Martien Reker staat bevroren
in Grathem'. 'Dan ben ik weg',
was alles wat Jan zei. Het was
De winter pakte dit jaar wel
ongemeen hard uit. Op maan
dagavond 7 januari daalde de
temperatuur zelfs ruim verder
dan twintig graden onder nul.
Martien Reker, chauffeur bij
de activiteit Transport, moest
telkens na het legen van een
postkast in zijn auto even bij
komen. Nog hoorde hij de col
lega's schimpen toen hij van
de zomer in zijn overhemd
met korte mouwen uit zijn au
to stapte: 'Jullie hebben toch
maar een leuk baantje. Lekker
het land in, heerlijk in de bui
tenlucht!'
'Ja, ja', had hij glimlachend
geknikt. 'Ruilen? Mij best,
maar dan wel voor een heel
jaar!'
Grinnikend liet hij de kennis
sen van de kas in zijn verbeel
ding een postroute rijden door
de sneeuw, met twintig gra
den vorst. Terwijl hij Grathem
naderde begon de motor on
regelmatig te lopen. Zou het
zo hard vriezen? Het was in
1979 ook 'ns een keer ge
beurd dat de dieselolie ging
