NiNi's met verborgen talenten
voor het voetlicht
Kantoorkrukken en houten
klazen stelen de show
V
V
Feest maken als broodwinning
En wat dan nog? Dan denk je maar dat
je overdreven bent. Een, tweehup. Die
stap naar voren moet iets hebben van: ik
ben er ook nog. En kijken waar je moeder
-zit, hoeft ook niet.
Oke? INlog een keer, boys. Daar gaan we.
Er kan je niets gebeuren. Let op je armen
vooral. Die moeten echt heeelemaal uit
het lijf. Niet van dat aarzelend gewapper".
Glitterhoeden
en een wolk gaas
Met een gegromd 'Jongens,
het ging ver schrik kelijk'
troept de dansgroep opnieuw
bijeen in de deuropening/Het
moet beter, bereid je anders
maar vast voor op een com
plete afgang'. Nog meer ver
betenheid op de gezichten
van Tineke, Monique, Alma,
Thea, Hanny, Irene en Riet. En
jawel hoor. Even later zwiert
het stel soepel over de kanti-
nevloer, terwijl Piet Rotteveel
perfect lipsynchroon bekken
trekt bij een lied van Maurice
Chevalier: Thanks heaven...
Een handjevol supporters
klapt na afloop spontaan.
'Prima zo. Dank jullie wel. En
dan krijgen we nu...' Weer
klinkt de onverwoestbare
stem van Elvira Veenings. Sa
men met Janine Dechesne is
zij hoogst nadrukkelijk aan
wezig in de Rotterdamse Leu-
veflat. Tijdelijk heerst in de
kantine van de plaatselijke
Rabobank de zenuwachtige
drukte van een repetitielokaal.
Dapper wordt er met toneel-
kleding gemanipuleerd. Glit
terhoeden, jeans in combina
tie met cancan-rokken, zilver
kleurige niemandalletjes voor
een dansgroep. Frêle Henny
van Vliet went (met moeite)
aan de wolk gaas die haar
transformatie tot Mariene
Dietrich moet bevestigen. 'O,
wat goed. Je zult zien, straks
met een BH zonder bandjes is
het prachtig', prijst Janine.
Henny houdt er zichtbaar een
afwijkende mening op na.
Maar 'stierf' ze ook al niet van
de zenuwen ('Nee, in mijn
eentje doe ik beslist niets')
toen men haar slechts met
een 'probeer het dan eerst'
wist over te halen tot een le
vensechte vamp, von Kopf bis
Fuss auf Liebe eingestellt
Aan tafel heeft hoofddanser
Joop de Lorijn nog praats ge
noeg. 'Ik heb gehoord dat er
maar één kleedruimte voor
ons allemaal beschikbaar is'.
Tafelgenote Monique, gevat:
'Daar zit ik niet mee, hoor'. Als
de kredietbeheerder met
diens twaalfmans herenballet
later heeft gerepeteerd,
kreunt hij: 'Je kunt nog beter
voetballen op deze leeftijd'.
Piet Rotteveel, de man die bij
de audities 'op grond van per
soonlijkheid' een optreden als
Maurice Chevalier kreeg toe
bedeeld, is na afloop van de
derde en voorlaatste repetitie
nog steeds verbaasd over het
feit dat iedereen met zoveel
gemak 'buiten de wet' treedt.
'Ik zag de meesten nog niet zo
direct op een podium staan,
terwijl je nu duidelijk al de
spanning voor het grote op
treden proeft. Zeker in het be-
