Arbeidsduur houdt gemoederen
bezig
Dagelijks kwartiertje zet geen zoden aan de dijk
Ons land heeft behoefte aan werkgele
genheid nu. En daarom moeten discus
sies over verkorting van de arbeidsduur
uitmonden in vormen die herbezetting in
de bedrijven waarborgen. Dat geldt dub
belop voor een organisatie als de Rabo
bank, aangezien die gelukkig niet in de
omstandigheid verkeert dat de opgeleg
de loonmatiging meer dan welkom is als
bijdrage tot noodzakelijk rendements
herstel.
CAO met matglas
of veiligheidsglas?
In grote lijnen samengevat
was dit de strekking van me
nig betoog, toen eind novem
ber de Vereniging Personeel
van Rabobanken in de
Utrechtse Jaarbeurs haar le
denraadsbijeenkomst hield.
Zeer nadrukkelijk stond de
dag in het teken van de ar
beidsduurverkorting, met als
voornaamste actuele expo
nent ervan: de roostervrije da
gen. Kritiek kwam niet zozeer
los op het systeem als zoda
nig, maar wel op de manier
van invulling. Sommige ont
boezemingen lieten aan dui
delijkheid niet te wensen over.
'Ik heb', aldus een woordvoer
der, 'inmiddels behoorlijk wat
loon ingeleverd in ruil voor een
rantsoen roostervrije dagen.
Niettemin heeft het er min
stens de schijn van dat eenzij
dig wordt bepaald wanneer je
vrij-af krijgt. Enige samen
spraak zou toch niet minder
dan fatsoenlijk zijn. Nu lijkt
het alsof je van eigen centen
een auto koopt, terwijl het
bedrijf bepaalt wanneer erin
gereden wordtEen tweede
zegsman: 'Al gehoord van de
nieuwste spaarvorm bij onze
organisatie? Een spaarbank
boekje voor roostervrije da
gen en/of snipperdagen.
Jammer genoeg is de be
schikkingsbevoegdheid over
het saldo zeer beperkt, terwijl
de werkgever het vruchtge
bruik geniet.'
Behalve mensen uit de eigen
gelederen had het VPR-
hoofdbestuur twee gastspre
kers uitgenodigd: Rabobank-
directeur J. Krajenbrink uit
Zelhem en J. Ruiter, hoofd van
het directoraat Arbeidszaken
bij Rabobank Nederland.
VPR-voorzitter Stuivenberg
gaf in diens openingswoord
vast een paar schoten voor de
boeg: 'Door verleden jaar de
samenwerking te verbreken
met de CNV-dienstenbond,
hebben we een ingrijpende
beslissing genomen met ver
strekkende gevolgen. We
zoeken een nieuwe koers om
werkzaam te blijven als kri
tisch maar loyaal lid van de
Rabobank-familie. We zullen
ons manifesteren zonder dat
die verwevenheid een beletsel
voor een onafhankelijke op
stelling vormt. En ook binnen
Rabobank Nederland behoeft
men geenszins beducht te zijn
om onze bijzondere positie te
vertalen in faciliteiten.'
Afgezien van de belangenbe
hartiging voor in de knel ge
raakte leden-collega's volgt
de VPR vol belangstelling het
werk van de CAAR, de daar
aan gekoppelde regionale
commissies en de onderne
mingsraden bij plaatselijke
banken. Stuivenberg daar
over: 'Hier en daar laat het
overlegklimaat beslist te wen
sen over. Het OR-werk stag
neert omdat men als gevolg
van een te krappe bezetting
en een 'stuwmeer' vol verlof
dagen onvoldoende tijd vrij
kan maken. Laten we ervoor
oppassen', aldus de VPR-
voorzitter, 'dat de onderne
mingsraad geen verschijnsel
gaat worden dat er slechts zit
voor het oog der natie'. Spre
kend over het functioneren
van de regionale vacatureban
ken, kon hij zich niet aan de in
druk onttrekken dat het aan
vankelijke enthousiasme
aspecten van het verschijnsel
arbeidsduurverkorting. De in-
enigszins taant. 'Terwijl het
een uitstekend instrument
kan zijn bij het herplaatsen
van collega's moeten we mo
menteel constateren dat nog
niet eens alle beschikbare va
catures worden aangemeld',
zo besloot Stuivenberg.
Henk Buitenhuis (Slagharen)
belichtte als eerste een aantal
leider maakte kenbaar dat hij
zich voornamelijk nog op de
been hield dank zij de spreuk
'hoop doet leven'. Hem was bij
onderzoek gebleken dat met
eenzelfde ingrediënt (rooster-
vrij) zeer uiteenlopende potjes
worden gekookt. Het feno
meen wordt op de meest
vreemde manieren gehan
teerd, waarbij alleen van her
bezetting tot op heden weinig
of niets terecht komt: 'Een
voortdurend geschuif met
roostervrije dagen kan toch
12
