t
I
(F:
tv
Het voetvolk
en de pony-koets
met de verrichtingen van de
gelegenheidscoureurs. De
commentaren zijn niet van de
lucht. 'Moet je ginds kijken.
Wat een scheurpiloot. Een
echte Jan Lammers. Er zijn
me rakkers bij, hoor. Straks
wordt het nog drukker, let
maar eens op. Je zult zien, als
iedereen eerst maar eens ge
geten heeft
Sommige deelnemers mani
festeren zich als regelrechte
brokkenmakers. Anderen
doen het van nature kalmer
aan, of weten het gebruik van
rem- en gaspedaal pas na een
eerste oefenrondje effectief te
coördineren. Maar ieder kin
dergezicht - vol bravour, of
gespannen en angstig nog bij
de start - straalt als het bij de
finish weer opduikt uit de
monsterlijke veiligheids
helm.'Meneer, doen jullie dit
volgend jaar weer?' wil een
meisje weten. De vraag of het
haar dan zo goed is bevallen,
wordt heftig knikkend beant
woord. Ga dan op de bank
maar gauw eens kijken of er
nog kaartjes verkrijgbaar zijn,
klinkt het advies. Stomme
verbazing. 'Mag dat heus?'
Op een braakliggend stuk
grasland pal naast de bank
voltrekken zich gelijktijdig ta
ferelen van geheel andere
aard. Een plaatselijke paar
denliefhebber is er op uitnodi
ging van de bank komen op
draven met een twintigtal po-
nies. Een ochtend- en een
middagploegVrijwilligers
verdringen zich om als bege
leider te mogen assisteren.
Hier kunnen schoolkinderen
terecht die niet zo dol zijn op
het skeltergeweld. Een rijtoer
per gedwee rondstappend
paard blijkt dan een gewild
alternatief. Voor veruit de
meeste ruiters en amazones is
het zichtbaar de eerste keer in
hun leven dat ze in het zadel
van een levensgroot paard
worden gehesen. Een weer
galoze belevenis, dat zeker.
Volop stralende ogenparen
dus, met hier en daar mis
schien een vleugje schrik.
Zelfs aan de allerkleinsten is
gedacht. Als sluitstuk rijdt een
karretje mee in de paarden-
stoet, geen zitplaats onbezet.
Een dreumes weet niet wat
haar overkomt als ze een mo
ment zelf de leidsels vast mag
houden. Anderen wuiven
trots, uitgelaten of met ko
ninklijke waardigheid vanuit
hun koets naar het voetvolk
langs de kant.
Gevoelig
voor kleine attentie
Langzaam maar zeker is in de
voorafgaande dagen de
dorpsjeugd in de ban van het
verontschuldigend 'we horen
eigenlijk niet bij de Rabobank'
kwamen vragen of ze mis
schien kaartjes konden kopen.
Het sprak vanzelf dat ze met
een vriendelijk woordje en
gratis kaartjes de deur uit gin-
feest geraakt. De meesten
kwamen al vroegtijdig met
hun spaarpotten binnen lopen
om er vooral zeker van te zijn
niet achter het net te vissen.
Om zomaar een kaartje te ko
men halen, dat ging het gros
toch te ver. 'Maar', aldus Pier-
re Hermans, 'je moet in dit
soort dingen vooral niet kin
derachtig zijn. We hebben
kinderen gehad die met een
gen. Kort gezegd, iedereen die
er plezier in had, kon kaartjes
krijgen. Alles bijeen gingen er
in de 'voorverkoop' al 1 300
over de toonbank'.
Bankdirecteur Bindels: 'Zo
neem je bij de jeugd eventuele
drempelvrees natuurlijk voor
goed weg. Wanneer tenmin
ste de directeur niet persoon
lijk zulke kaartjes gaat staan
uitdelen
