Een natte broek in Groningen
Hoe houden mythes rond het wadlopen stand?
m
In het centrum van Pieterbu-
ren dient de moderne touring
car als mobiele kleedgelegen
heid. Het sfeertje heeft wel
iets van een schoolreisje weg.
Diezelfde giecheligheid. Van
af de stoeprand beziet een
handjevol dorpelingen ge
amuseerd de vertoning die
steeds meer gymschoenen,
kniekousen en sportbroekjes
oplevert. Iemand krijgt de la
chers op zijn hand als hij een
nu zijn beloning.
Als het konvooi voertuigen
uiteindelijk koers zet richting
Emmapolder achter Uithui
zen, ziet ook Wouter Nugte-
ren tevreden achterom.'Wij
doen dit nu al meer dan tien
jaar en de animo blijft groot'.
Hijzelf heeft als een van de ini
tiatiefnemers zowat alles al
meegemaakt wat er voor de
ware natuurliefhebber op het
wad valt te beleven.
last en als je extra ver weg wilt
zakken moet je exact het
spoor van de meute volgen
Verschrikt krijsende kok
meeuwen verwarren de ploe
teraars met een menigte ka
kelende kippen. Gelijktijdig
met de ruim veertig Amstel-
veense Rabobankmensen
proeft ook een Rabobankge-
zelschap uit het Gelderse
Wehl sfeer op het wad. De
groep maakt('van het een
van de Stichting Wadloop-
centrum Pieterburen begrijpt
het maar al te goed. Mensen
die de hele week opgesloten
zitten, zoeken buitengaats af
leiding. Zij willen ook weieens
ruimte zien en zo krijg je die
toeloop van alsmaar meer
personeelsverenigingen.
Intussen is ook voor Menno
Graf het ergste leed geleden.
Tevergeefs hebben ditmaal
de kameraden gewacht op de
V:..
zwemband van kleuterfor
maat uit de bagage opdiept.
'Zouden op dat onbewoonde
eiland straks lucifers van pas
komen, of had ik toch beter
een pistool met lichtkogels
van huis mee kunnen nemen?'
informeert een ander.
'Wat zie jij er feestelijk uit,
Menno'. Het antwoord is een
onverstaanbaar mompelen.
Nu heeft iedereen weer praat
jes genoeg. Maar gisteren,
met die genadeloze slagre
gens kon de stevige beheer
der van het Amstelveense cri
siscentrum wadlopen de po
tentiële afmeldingen slechts
met inzet van veel overre
dingskracht beteugelen. En
zie, een stralend zonnetje is
Kakelende kippen en
bankiers in de blubber
Na een klauterpartij naar de
dijk, baggeren even later zo'n
90 sportieve uitslovers door
een kniehoge brij van vettig
slik. Niet te geloven, dat half
Nederland in de loop van eeu
wen aldus is ontstaan, steunt
een van de baggerende ban
kiers. De vrouwelijke helft van
de expeditie laat zich niet on
betuigd in de uitgestrekte
moddervelden. Helpende
handen ter ondersteuning zijn
individueel soms meer dan
welkom. De routiniers-van-
de-blubber komen behulp
zaam met hun eerste tips en
adviezen: wie zich min of
meer schaatsend voortbe
weegt, ondervindt de minste
kwam het ander...') enthou
siast een zwerftocht buiten
gaats, eveneens aangelokt
door een collega die over de
bekoringen van het wadlopen
zo zijn verhalen had. Het is
een kakelbont gezelschap dat
van wal steekt. De één bepakt
en bezakt alsof hij aan het be
gin van een Himalaya-expedi-
tie staat, terwijl een ander
denkt het te kunnen stellen
zonder noemenswaardige ba
gage.
Kantoorneuzen zoeken wat
afleiding
Toeval of niet, opvallend blijft
het feit dat juist 'kantoorneu
zen' massaal koers zetten
naar de uiterste noordpunt
van Groningen. Henk Bolman
instorting die onvermijdelijk
leek. De kwelders en de slik-
gebieden vormen voor de
toch niet fijngebouwde Am-
stelvener jaarlijks de ergste
beproeving, een regelrechte
kwelling zelfs. Vandaag valt
het allemaal reuze mee. Geen
sprake van wanhopig gesteun
of inzinkingen. En naarmate
het einddoel in zicht komt
durft hij zelfs overmoedig te
constateren: 'Niks afzien. Dit
is een pleziertocht. Torremoli-
nos is vermoeiender. Nauwe
lijks een druppel zweet heb ik
gelaten. Zo is er geen kunst
aan. Dan moesten we verle
den jaar heel wat meer preste
ren. Hier zouden ze eigenlijk
geen diploma voor mogen uit
delen.'
7
