delingsplafonds anno 1984.
Maar hun afbeeldingen van
het agrarische leven zijn toch
echt te kostbaar om op de
schroothoop te gooien.
Komt tijd, komt raad. Dat
geldt ongetwijfeld voor de
beide gedenkplaten, waarin
de namen van de toenmalige
bestuurders en bouwers zijn
vereeuwigd.
Maar ook aan de buitenzijde is
het nodige, dat beslist conser
vering verdient. Wat te den
ken van de door A. Termote
gehakte beelden van de Voor
zichtigheid en de Betrouw
baarheid, daar hoog op de
kroonlijst boven de hoofdin
gang. En de beide gevelste
nen Welvaart en Overvloed
die samen met de dierenriem
tekens over de hele lengte van
de kroonlijst werden gebeeld
houwd door Th. van de Nah-
mer. Hopelijk kan daarvoor
een plekje worden gevonden,
evenals voor de sculptures in
de lijst rondom de hoofdin
gang, gewijd aan coöperatie,
veeteelt, land- en tuinbouw.
Tot het uiterste zal worden
geprobeerd om al deze voor
In tegenstelling tot wat som
migen denken, is dit beeld van
de Utrechtse beeldhouwer
Pieter d'Hondt geen eigen
dom van de bank. Het werd in
1972 wel door haar aan de
gemeente Utrecht geschon
ken en is een kunstobject
waaraan door de buurt veel
waarde wordt gehecht.
Hoe overigens die buurt er
strakjes zal uitzien blijft nog
de vraag. Reeds nu is of wordt
aan de overkant van het oude
gebouw veel vernieuwd of ge
bouwd. En als de plannenma
kers hun zin krijgen, zo lazen
we onlangs in een stedelijke
krant, zal er binnen afzienbare
tijd een nieuw kantoorgebouw
verrijzen op deze plek. Een
kantorencomplex dat ranker
van structuur zal zijn dan de
vroegere Raiffeisenkolos en
bovendien op enige afstand
zal blijven van de Nederland-
sche Bank en de Kamer van
Koophandel. Daardoor zal er
een nieuwe verbindingsroute
ontstaan tussen de St. Ja-
cobsstraat en het daarachter
gelegen terrein. Dat wordt ook
nodig, want er zijn naast de
nodige groenvoorzieningen
maar liefst 120 woningen ge
pland langs de nu nog zo door
kaalslag geteisterde Kroon-
straat.
Mochten de plannen deze zo
mer een definitief stadium be
reiken, dan is de verwachting
gerechtvaardigd dat al vroeg
in 1985 met de afbraak van
het gebouw kan worden be
gonnen.
Een solied
en ruim gebouw
zonder luxe...
Even terug in de geschiedenis.
De Utrechtse centrale bank
vond na haar oprichting in
1898 onderdak in het kantoor
van notaris Bosch van Oud-
Amelisweerd aan de Kromme
Nieuwe Gracht 22, want geld
voor een eigen pand zou voor
lopig nog ontbreken. In 1 907
werd een klein eigen kantoor
tje betrokken in de Booth-
straat op de hoek van de
Voorstraat. In 1912 werd dit
pand verruild voor het oude
koopmanshuis aan de Drift
13, waar de centrale bank
tot in 1924 bleef gehuisvest.
Meer ruimte voor de gestaag
expanderende organisatie
werd toen gevonden in het ge
bouw aan de Kromme Nieuwe
Gracht 29. Door aankoop van
belendende percelen en door
verschillende verbouwingen
kon daar tot ver na de oorlog
verblijf worden gehouden.
Niet al te comfortabel, dat
blijkt wel uit de vele anekdo
tes, die onder de ouderen nog
de ronde doen op jubileum
bijeenkomsten
In oktober 1950 besloot het
bestuur tot nieuwbouw, maar
het duurde tot oktober 1953
voordat op het braakliggende
terrein langs de St. Jacobs-
straat, waar ooit het Oranje
park was gelegen, met de
voorbereidingen voor de
bouw werd begonnen. En voor
wie het interesseert: het ba
lanstotaal van de Utrechtse
centrale bank was in dat jaar
ongeveer 900 miljoen. Een
aardige groei vergeleken met
1 898 toen het f 48 000,- be-
de eigen historie zo bijzonder
aardige en markante tijds
beelden te bewaren en nu of
later een waardig onderko
men te verschaffen. Dat zal
trouwens ook het geval zijn
met de mooie keramiekvoor-
stellingen, die het trappenhuis
van de nieuwe vleugel van het
gebouw sieren.
Een gegeven paard
Voor de goede orde! De Mer
rie met haar bronzen veulen
blijft waar ze is!
