Theologe in
bankzaken
Studeren met een kookwekker
Wilsum is een klein plaatsje aan de I Jssel,
halverwege tussen Kampen en Zwolle. De
Rabobank (een bijkantoor van Kampen)
is eveneens van geringe afmetingen: een
flinke woonkamer van een 'twee-onder-
één-kap'-huis is tot kantoor omgebouwd.
Geen uithangbord, vignet, lichtreklame
of neonletters aan de gevel. Alleen een
paar Rabobankaffiches voor het raam.
De plaatselijke bevolking weet de weg
naar haar bank toch wel te vinden. Er is
trouwens maar één bank in het dorp.
WÊÊ BEZOEK AAN
RABOBANK HAD
RESULTAAT
OVER WERK Hl
NIET TE
KLAGEN
bankieren
VOLGENS
dE regelS
JS HIER
onbeg
werR
O^NEN
Een heel gewoon bijkantoor,
zoals er nog zoveel op het plat
teland te vinden zijn: het 'haal-
en-breng-type'. Over de Rabo
bank in Wilsum valt dus niet
veel bijzonders te melden. Wel
over de vrouw die er de bank
zaken bestiert en voor veel dor
pelingen sedert VA jaar de
bancaire steun en toeverlaat is:
Loes Dreschler. Een theologe
als bijkantoorhoudster kom je
niet altijd en overal in de Rabo-
bankorganisatie tegen. Loes
combineert sinds mei van dit
jaar beide hoedanigheden.
Wm STUDEREN IN M
Hl KAMPEN
In 1972 ging zij naar Kampen
om zich aan de theologische
hogeschool van de gerefor
meerd vrijgemaakten, vroeger
meer bekend onder de naam
'artikel 31-kerk', te laten in
schrijven. Na elf jaar voltooi
de zij in mei haar studie. 'Ik
heb met heel veel plezier gestu
deerd. Ik heb eerst nog wat in
lichtingen gevraagd over de
studie Duits. De taal leek me
wel leuk, maar de rest erom
heen vond ik niets. Van theolo
gie spraken alle vakken me wel
aan. Vandaar...' En aangezien
Loes 'van ganser harte vrijge
maakt' is, lag het voor de hand
dat zij in Kampen ging stude
ren, waar dit kerkgenootschap
een eigen hogeschool heeft.
10
Zij kwam in een pure mannen
wereld terecht. De school is een
kweekvijver voor vrijgemaak
te dominees, een zuivere be
roepsopleiding. Het is vrou
wen echter verboden op de
kansel te staan-een verbod
waar Loes trouwens volledig
achterstaat-, zodat deze er ei
genlijk niet veel te zoeken heb
ben. Het komt dan ook niet
vaak voor dat vrouwen in de
collegebanken worden gesig
naleerd. We moeten daarvoor
teruggaan naar de jaren vijf
tig. Loes Dreschler is de tweede
vrouw die in het 129-jarig
bestaan van deze theologische
hogeschool een graad heeft
gehaald.
Onmiddellijk nadat zij zich in
Kampen had geïnstalleerd ver
eerde Loes de plaatselijke Ra
bobank met een bezoek. Niet
alleen om wat financiële zaak
jes te regelen, maar ook om een
baantje te vragen. Dat kreeg
ze. Een paar dagen per week op
de boekhoudafdeling en ver
volgens aan de balie. Het ging
haar als dochter van een
Rabobank-directeur niet
slecht af. Ze had voldoende er
varing opgedaan als vakantie
huipop de Rabobank Zwanen
burg, waar haar vader de scep
ter zwaaide.
'Ik herinner me nog goed hoe
dat vroeger thuis ging. Met z'n
allen, mijn vijf broers en m'n
zusje, vouwden we folders,
brachten we kalenders en dag
afschriften rond. Het geld dat
we ermee verdienden werd ge
lijkelijk verdeeld.' Overigens
hebben inmiddels twee broers
van Loes ook onderdak gevon
den bij de Rabobankor-
ganisatie.
'Eigenlijk heb ik nooit over
werk te klagen gehad,' zegt ze
terugblikkend op de talloze
karweitjes die ze in de loop der
jaren heeft aangepakt. Soms
waren het wel twee of drie
baantjes tegelijkertijd. Wer
ken in een bejaardentehuis,
werken op een bank, verzor
gen van de administratie van
wat bedrijven. Ja, ook het les
geven aan scholen kent voor
haar geen geheimen meer.
Werklust kan haar niet worden
ontzegd. 'Het is voor mij ook
wetensvraag of ik die catechi
satie mag geven. Eigenlijk is
het een typische dominees-
taak. Maarja,erisinonzekerk
een groot tekort aan domi
nees.' De eerlijkheid gebiedt
haar echter ook te zeggen, dat
ze het leuk werk vindt.
Drie en een half jaar geleden
kwam de post op het bijkan
toor Wilsum vrij. Een ideaal
baantje voor een student, zo
prees de directeur het aanDrie
ochtenden en één hele dag
open. 'Zo heb ik mij ook altijd
beschouwd hoor. In de eerste
plaats een studente, die voor
haar geld moest werken. Ik
kreeg geen beurs en wilde ook
niet afhankelijk zijn van mijn
vader. Het leuke van dit werk
is, dat het een complete baan
is. Als ik er niet ben, dan ge
beurt er ook niets. Ik beneigen
baas.'
Loes is haar klanten voorna
melijk behulpzaam bij het
storten en opnemen van geld.
'Het is een heel rustig kantoor.
Vaak weet ik de rekeningnum
mers beter dan de mensen zelf.
Verzekeringen, reizen, lenin
gen en meer van deze diensten
worden hier nauwelijks ge
vraagd Wat haar in het bijzon
der aanspreekt in het werk, is
het contact met de mensen,
hoewel dat beperkt en in zekere
zin formeel is. De inrichting
van het kantoor noodt niet tot
een gezellige babbel. Een echte
balie is er niet te bekennen. Via
een stok achter de deur. Ik heb
een dwang nodig om alle be
schikbare tijd zo optimaal mo
gelijk te benutten. Het is alleen
maar gunstig, zo benut ik elk
half uurtje. Daarbij komt een
kookwekker heel goed van
pas.'
Ook tegenwoordig heeft ze
haar handen nog vol met aller
lei klussen. Zo geeft zij in de
avonduren catechisatie in
Smilde, Emmeloord en Deven
ter. Het is voor mij wel een ge-
