De obsessie van mister Quinto
Phüippijnse
bankman
doolt rond
in Limburgs
heuvellandschap.
'Neem nou zo'n bank als Voerendaal. Een balanstotaal van 45
miljoen gulden. In wezen is dat toch allemaal geld van deze
plaats met zevenduizend inwoners. Ongelofelijk. Kijk, dat is het
grootste probleem bij ons. ledereen houdt zijn geld thuis. Er
wordt niet op de bank gespaard. Daarom komen coöperatieve
banken ook zo moeilijk van de grond: ze kunnen geen lokale
middelen aantrekken, ze hebben niet genoeg eigen geld om ook
weer te kunnen uitlenen.
10
Mister Renato C. Quinto, hoed
diep over het voorhoofd, stevi
ge jas aan - het Hollandse kli
maat valt immers niet mee wanneer je een
gemiddelde temperatuur van 30 graden
gewend bent - staart naar de veestapel
van boer Royen. 'Hoe dat komt? Tja, wan
trouwen, niet georganiseerd zijn. Een
kwestie van mentaliteit. We moeten de
boeren vertrouwd maken met de bank. Hen
duidelijk maken wat voor een voordelen
het heeft om via de bank - en als het kan
hun eigen bank - te sparen. En het is waar,
dat het systeem bij ons gebrekkig en ineffi
ciënt werkt. Daar moet ook wat aan worden
gedaan.' De koeien van boer Royen loeien
klaaglijk, alsof zij mister Quinto's betoog
kracht willen bijzetten. Het is overigens
ook melktijd. Mister Quinto zou graag nog
even willen blijven kijken. Maar directeur
Maassen troont hem onverbiddelijk mee
naar zijn auto. Het dagprogramma is al
overvol.
Internationale cursus
Negen dagen lang is mister Quinto, een
Philippijnse bankman de gast van Rabo
bank Voerendaal. Hier, in dit wonder
schoon in het Limburgse heuvelland gele
gen plaatsje maakt hij van nabij kennis met
het reilen en zeilen van een lokale bank.
Voerendaal is een van de twintig aangeslo
ten banken die hun medewerking hebben
verleend aan de internationale cursus over
landbouwkrediet en coöperatief bankwe
zen, die dit jaar voor de derde keer is geor
ganiseerd door Rabobank Nederland en
het Internationaal Agrarisch Centrum te
Wageningen.
Inmiddels zijn de achttien cursisten weer
thuis. In Tanzania, Ghana, Soedan, India,
Bangladesh, Brazilië, Indonesië, Nepal, Ke
nia, Ethiopië, Botswana, Portugal, de Gam
bia én op de Philippijnen worden de erva
ringen en kennis, die gedurende de twee
maanden zijn opgedaan, verwerkt in rap
porten en aanbevelingen. De organisato
ren hebben er alle vertrouwen in dat er uit
eindelijk iets van doorsijpelt naar de prak
tijk van het - dikwijls gebrekkig functione
rende - landbouwkrediet en coöperatief
bankwezen van de desbetreffende landen.
Privé-bankjes met familiekapitaal m
Het is niet voor het eerst dat mister Quinto
(50 jaar, getrouwd, twee kinderen) in het
buitenland vertoeft om zijn blikveld te ver
ruimen. In 1 972 volgde hij voor zijn baas -
The Central Bank of The Philippines (te ver
gelijken met De Nederlandsche Bank) -
een cursus in Pakistan, terwijl hij in 1978
enige tijd in de Verenigde Staten verbleef
om kennis te maken met het Amerikaanse
bankwezen. Mister Quinto werkt op het
Department of Rural Banks, een afdeling
van de Central Bank die is belast met de su
pervisie en advisering van ruim 1000 klei
ne plattelandsbanken op de Philippijnen.
Op deze afdeling werken een 400 soorte
ment accountants en zo'n 200 agrarische
kredietadviseurs.
'Het zijn,' zo legt mister Quinto uit, 'alle
maal kleine privé-bankjes die werken met
familiekapitaal. Geld lenen aan boeren is
een nogal riskante zaak. De garantie dat
een lening daadwerkelijk wordt afgelost is
er nauwelijks. Daarom zijn deze banken
niet zo geneigd kredieten te verstrekken
aan boeren. Om dat toch te stimuleren
heeft de regering een fonds, waaruit de
plattelandsbanken tegen een lage rente
geld kunnen lenen om dat vervolgens door
te lenen aan de boeren in hun gebied. Maar
dat kan zo niet langer doorgaan. Het kost
de regering, met een enorme schuld aan
het buitenland, te veel.' Toch is de regering
overtuigd van het belang van een welva
rende boerenstand. 'To help the farmers is
our obsession,' zegt mister Quinto, die er
met enige Oosterse pathetiek aan toe
voegt: 'Als de boeren gelukkig zijn, dan is
ook het land gelukkig.' De Philippijnse re
gering heeft zelf echter ook alle belang bij
een welvarende boerenbevolking. 'Mijn re
gering staat een herverdeling van de rijk
dom voor. Als de boeren niet geholpen
worden, breekt er misschien een revolutie
uit. En dan worden we communistisch.'
Nauwelijks herkenningspunten
'Een heel idealistische man, die van alles
het naadje van de kous wil weten, zo ty
peert directeur Maassen mister Quinto.
Negen dagen lang heeft hij de Philippijn
trachten in te wijden in de zaken van een
kleine plaatselijke coöperatieve bank. 'In
