De
blauwe
kolom.
Maandelijks orgaan voor het personeel
van de Rabobanken
Jaargang 9 nummer 5
mei 1983
Bij de voorplaat:
Redactieraad:
mr. Jan R. Haverkamp, voorzitter
(Rabobank Nederland)
mr. Gerard Meijs, plv. voorzitter
(Rabobank Nederland)
Wil Botting (Vlissingen)
Sievert Hekman (Baflo)
Joop Keuning (Renkum)
Henny Krist (Dalen-Coevorden)
Karin Mulder (Steenwijk)
Jos. Paulussen (Merkelbeek)
Yvonne Verdonk (Hengelo-O.)
Ger Wijbrandts (Enkhuizen)
Redactie:
Wim G. M. Aerts
drs. Cok de Zwart
Bureauredactie:
Karei de Mol
Redactieadres:
Postbus 8098
3503 SE Utrecht
telefoon (030) 36 23 96
of 36 28 94
Abonnementen
administratie:
telefoon (030) 36 26 91
Vormgeving en druk:
Hoonte-Holland, Utrecht
Correspondenten:
Jo Boesewinkel (Someren)
Frans Broos (Venray)
Johan Hegeman (Hellendoorn-Nijverdal)
Frans van Hoof (Valkenswaard)
Theo ter Horst (Hazerswoude)
Arie den Hoed (Lopik)
Rene Kuzee (Bergambacht)
Ruud van Nistelrode (Veldhoven)
Fred Tuurenhout (Schipluiden)
Huub Vanhommerig (Kerkrade)
Bert Westra (Voorschoten)
Henk de Wolf (Amstelveen)
Een uitgave van Rabobank Nederland
raboband
Explosie van sportieve
kracht in Amstelveen (zie
pagina 20).
In een circulaire, die vanmorgen op mijn bureau dwarrelde, lees ik dat de CAO-part-
ners tot een 'onderhandelingsresultaat' zijn gekomen. Voor het bankbedrijf lijkt de
CAO dus weer voor twee jaar rond te zijn. Dat is mooi, denk ik, maar of er zovelen
zijn geweest die er in spanning of verwachting naar hebben toegeleefd, weet ik niet.
Je merkte er nauwelijks iets van.
Dat CAO-resultaat is m.i. in zekere zin een weerspiegeling van een toestand, die
iedereen onder ons langzamerhand allang doorheeft: de bestaande werkgelegen
heid moet zoveel mogelijk veilig gesteld worden en tegelijk moet getracht worden
die werkgelegenheid (vooral voor de jongeren) te verruimen. Twee verlangens die
helaas in de praktijk met elkaar op gespannen voet komen en waaraan nauwelijks
gelijktijdig te voldoen is. Die nieuwe CAO is dan ook geen boven de kritiek verheven
kunststuk geworden, maar wie enig begrip heeft van de vele moeilijkheden, zal zeg
gen: allez, we doen het er mee.
Het valt me op dat de zaterdagopenstelling ook ter sprake is geweest. In de bestaan
de afspraken is blijkbaar niets veranderd, maar het feit dat er de aandacht op geves
tigd werd, geeft me de indruk, dat dit punt actueel is. Terecht m.i. Natuurlijk uit con-
currentie-overwegingen (de postkantoren zijn immers ook open!), maar vooral om
dat het publiek, je cliënten, graag op zaterdag even bij de bank langsgaan. Het is
langzamerhand een maatschappelijk gebruik geworden, dat veel mensen, al dan
niet in gezinsverband, zaterdags hun boodschappen doen. Dan is er de tijd voor en
dan kun je dus ook mooi even een bankaangelegenheid afhandelen. Ten minste, als
die bank dan open is! Eerlijk gezegd, geloof ik dat het die richting uit moet, althans op
de plaatsen die er voor in aanmerking komen en waar de medewerkers geen
overwegende bezwaren koesteren.
Is het waar, dat er zulke bezwaren nauwelijks zijn? Ik vraag dat hierom, omdat mij
zeer onlangs door een stel mensen werkzaam bij verschillende lokale banken opge
wekt verzekerd is, dat zij van een zaterdagopening helemaal geen probleem (zou
den) maken. Enkelen hadden er al ervaring mee en zeiden zo iets als: het is zelfs heel
leuk werken, want op zo'n zaterdag heb je een prettige aparte sfeer aan de balie. Zou
best kunnen, ik kan er uit eigen ervaring niet over oordelen. Uit Urk hoorde ik, dat ze
daar altijd al op zaterdag open zijn (gebleven): het moet eenvoudig, omdat op die dag
de vissers thuis zijn. Gaat dat argument meer en meer ook voor de niet-vissers gel
den?
Met enige spanning wacht ik af hoe onze nog heel prille eigen interne vacaturebank
het gaat maken. Het is een goed idee en als zodanig is het ook door VDR, de VPR, de
BLHP en ook door de Centrale Kringvergadering bestempeld. Het blad Medium van
de BLHP noemde het zelfs 'een typische Rabo-oplossing met positieve aanknopings
punten'. Wel een beetje 'wollig' vond dat blad en daar heeft het wel wat gelijk aan.
Dat 'wollige' moet in de praktijk uitslijten, maar we kunnen van tevoren niet weten
hoe die praktijk zal uitpakken. Geen enkel bedrijf heeft ook maar enige ervaring op
dit terrein. In dit opzicht is ons initiatief toch wel iets geheel nieuws op het gebied
van het sociale beleid. Die laatste woorden schrijf ik met opzet erbij, want ik geloof
niet dat het sociale motief in dezen door het kostenmotief overschaduwd wordt,
zoals het blad VDR-informatief blijkbaar vreest. Kosten zijn heel belangrijk - het
wordt iedereen uitentreuren voorgehouden - maar het hebben, houden of krijgen
van een werkgelegenheid, waar je je op je plaats voelt, is naar mijn gevoel toch de
dominante factor achter de instelling van onze vacaturebank. Deze is daarvoor een
hulpmiddel, schrijft RABORAMA van de VPR, en het voegt daar heel toepasselijk aan
toe: de praktijk zal het leren. Maar dan zeg ik ook: daar zitten we zelf bij, we moeten
de markt zelf maken door met onze vraag en ons aanbod voor de dag te komen. Zo'n
hulpmiddel zet immers alleen zoden aan de dijk, als het met vertrouwen en enthou
siasme wordt opgepakt. JRH
