Bezorgdheid over behoud
werkgelegenheid leidt
tot vacaturebank.
vraagt
rzitteï
XÏfc>e^e
v.
Naar alle waarschijnlijkheid
begint de Rabobankorganisatie
binnenkort formeel haar
interne vacaturebank. De
belangstelling ervoor is de
afgelopen maanden in een
stroomversnelling geraakt. Een
definitieve beslissing va/t
komend voorjaar te
verwachten in de Centrale
Kringvergadering. Eenmaal
aanvaard zullen de plannen via
de negen regiokantoren
gestalte krijgen. Om het geheel
te completeren worden
gelijktijdig ook vraag en
aanbod van personeel binnen
de Rabobank Nederland
gebundeld.
Het plan voor zo'n interne vacatu
rebank houdt rechtstreeks ver
band met het streven zoveel mo
gelijk de werkgelegenheid van het eigen
personeel veilig te stellen. Met name de
bankpraktijk van het afgelopen jaar heeft
nadrukkelijk de wenselijkheid van een va
caturebank aangetoond. Zonder gerichte
actie dreigen bij steeds meer banken colle
ga's in de problemen terecht te komen. Ze
raken overcompleet nu talrijke bankactivi-
teiten verminderen onder invloed van de
economische teruggang. Menigeen er
vaart aan den lijve hoe zijn of haar functie
meer en meer op de tocht komt te staan.
Daarbij komt dan nog eens de automatise
ring die in toenemende mate mensen werk
uit handen neemt. Tegen die achtergrond
zijn inmiddels al heel wat Rabobanken
zelfstandig tot de slotsom gekomen dat
het verstandig is de bakens te verzetten.
Zonder een kritische benadering zou het
zeker niet denkbeeldig zijn dat we over een
poosje vastlopen, luidde de eerlijke con
clusie.
Niemand keek er eigenlijk echt van op. Het
in ons land gangbare economische beeld is
heden ten dage helaas zelfs zodanig dat
geen zinnig mens meteen de beschuldi
gende vinger kan heffen, wanneer bedrij
ven aankondigen dat ze zullen gaan in
krimpen. 'Het is niet langer meer een
schande te laten weten dat je mensen
moet ontslaan,' constateert menige be
drijfsdirecteur.
Enigszins vertraagd krijgt nu het bankwe
zen de weerslag van de malaise. Onder
handelsbanken kwam de personele over
capaciteit al eerder aan het licht. Bij de
Rabobankorganisatie heeft het eigenlijk
tot augustusjl. geduurd alvorens designa
len dat er echt iets gaande was, ook via cij
fers zichtbaar werden. Voor het eerst daal
de toen het totale aantal personeelsleden
in dienst van de Rabobankorganisatie
enigszins. Dat is sindsdien zo gebleven. De
daling zou nog sprekender zijn indien de in
het bestand opgenomen deeltijdbanen
waren herrekend tot volledige werkweken.
Het gevoel 'te ruim in de personeelsjas te
zitten' dateert niet van vandaag of gisteren.
Bij de verschillende Rabobanken zijn er
ook uiteenlopende reacties op gevolgd.
Zolang de winstcijfers van een bank gezien
mochten worden, leek er ogenschijnlijk
weinig aanleiding tot maatregelen. Nu de
resultaten op sommige plaatsen merkbaar
teruglopen verdwijnt het automatisme
waarmee openvallende plaatsen in de per
soneelsbezetting door nieuwe krachten
worden bezet. Liever bekijkt zo'n bank dan
nog eens of interne verschuivingen geen
soelaas kunnen bieden. De vrijkomende ta
ken worden incidenteel nogal eens opge
deeld onder de resterende personeelsle
den. Iets dergelijks gebeurt in feite even
eens bij banken waar men overweegt afde
lingen als 'algemene zaken' op te heffen als
aparte eenheid. De werkzaamheden en ta
ken die men daar voor z'n rekening neemt,
worden als het ware verdeeld over afdelin
gen waar men er momenteel wel 'wat bij
kan hebben'. Ten slotte - zo blijkt - zijn
banken over het algemeen graag bereid
mee te werken indien personeelsleden te
