Knip beurs, 11 Vandaag den dag heeft de centrale bank een hele cursussenwinkel. De opleidings- gids staat er bol en vol van. De meest uit eenlopende cursussen worden daarin be schreven. Gecodeerd en wel. En als iets voorgecodeerd moet worden, wees er dan gerust op, dat ge met een veel heid en een verscheidenheid te maken krijgt waar zelfs de stad Amsterdam geen raad mee zou weten. Het ontstaan van de cursussenwinkel valt te vergelijken met een klimplant, die ze in 't gewone spraakgebruik bruidssluier noe men. Voor degene, die geen bruidssluier kent: in krengen van tuinboeken, die - zeer misplaatst - de titel Wegwijzer voor de Amateurtuinier of zoiets dragen, staat 't ding alfabetisch beschreven onder de let ter P. 'Polygonum Baldschuanicum' staat er. En voor u en mij en vele anderen, die de plant zo niet kunnen uitschelden, staat er tussen haakjes achter: bruidssluier. Welnu, poot deze klimplant als een paar onbetekenende sliertjes in uw achtertuin en let op. Over twee jaar hebt ge een jungle achter 't huis, waarin zelfs Tarzan de Aap mens nog zou verdwalen. Op vergelijkbare manier is het hele oplei- dingsgebeuren omhoog geschoten. Het is al zeker zo'n jaar of twintig geleden, dat al hetgeen er te leren viel voor ons, bankvolk, geschreven kon worden op twee kladblaai- kes, als 't alleen de titels aangaat ten min ste. Het meeste daarvan moesten we op cursussen leren, waar onze bazen, naar ze zeiden, al zeer lang geleden heen geweest waren. Dat was er mede de oorzaak van, dat schriftelijke werkinstructies niet nodig waren. Deed ge iets verkeerd, dan verweet de baas u, dat ge nonde-dimme in de cur sus toch had kunnen leren, hoe 't moest! Dus waarom dat Potverjande-burrie dan niet gedaan, ingemaakte flapdrol???!! (Ook dit is een vorm van instructie en begelei ding op de werkplek.) De keer daarop, als ge met een negenkan- tig, achtkleurig, kaleidoscoopachtig boek houdkundig breinbrouwsel van een kolom- menbalans met zo'n 73 verschillende grootboekrekeningen zat te worstelen, ja dan dacht ge: Laat ik 's om uitleg vragen aan mijn baas! Die heeft immers, naar hij zegt, die hele cursus toch met zeer goed gevolg gehad? Maar wat gebeurde er? Of de baas had 't op dat moment te druk, of moest krek weg. Of in zijn tijd waren er niet van die onmogelijke fabrieken zoals be schreven in de boekhoudsom. Zo'n fabriek, dat zich 'De Vette Hap' noemde en dat zich voornamelijk bezig hield met verwerken van vlees, dat de mensheid anders niet lustte. 'Het fabriek maakt frikkedellen en van de afval nassi- en bamiballen en ook, mits het personeel er niet op gestaan had als 't op de grond gevallen was, boterhammen- worst in flesachtige potten en potachtige flessen met statiegelden resp. ad f 0,11 en ad f 0,1 3 welke statiegelden op een zuivere grootboekrekening verantwoord worden.' Oei, oei! Oei, oei! De baas bleef ons de zo nodige uitleg schuldig op een hooghartige wijze. Misschien dat zijn zeer goed gevolg 't nog wist? Maar waar zou dat te vinden zijn? Uit diezelfde tijd dateerde de avondcursus (een soortement van voorlichtingsbijeen komst) zogenaamd voor kassiers en assis tenten. Die werd gegeven door iemand van de Inspectie, thans Accountantsdienst ge heten. In die goeie ouwe tijd was het mogelijk, dat iemand van de Inspectie, die nog lang niet klaar was met het Staatsdiploma Boek houden Eerste Gedeelte onder zijn gehoor een doodgewoon kassierke (thans direc teur) vond, die na taai doorleren het hele arsenaal van boekhouddiploma's ingelijst en wel thuis boven zijn snurkschip had hangen. Hilariteit onder de aanwezigen, als tijdens het verloop van de cursusavond herhaaldelijk de geleerde kassier met de studerende inspecteur aan de haal ging. Maar zie, plotsklaps, in een paar jaar tijd, schieten de cursussen ter centrale bank als loten aan een bruidssluier. Ze overwoekeren ons dagelijks werk, baren zorgen op bezettingsroosters, worden ge'innoveerd, geëvalueerd en gepous seerd. Maar bovenal bestudeerd en weg- geleerd. Een oud spreekwoord zegt evenwel, dat er weinig nieuws onder de zon is. Dat geldt zeker voor al het nieuws onder de blakende zon van het cursussenpakket. Want ook heden ten dage wordt er aan medewerkers en medewerksters van ons weieens iets geleerd, wat ze al lang kun nen. Zo komt het voor, dat Jantieneke op de cursus Commerciële Training terecht komt en aldaar op de tweede cursusdag een liggende zithouding aanneemt. Dit in plaats van aan de haal te gaan met de cur susleider. Want Jantieneke, negentien lentes jong nog maar, heeft thuis zonder wetenschap pelijk samengesteld cursusboek van haar ouders geleerd, dat ze de mensen fatsoen lijk te woord moet staan en behandelen. En niet zoals d'n bakker, die met vuiligheid aan zijn schoenen achterom bij hullie bin nen placht te klossen en de boodschappen slordigweg in de aanrecht kwakte. Waarna mesjeu met z'n breed gat op de keukenta fel plofte en vandaaruit zijn geachte cliën- tèle deelgenoot maakte van sensatiege beurtenissen. En van zonden, bedreven door andere dorpers op 't gebied van fi nanciële miskleunen, overspel en moetjes. Toen Jantieneke bij de bank ging werken heeft haar moeder haar gezegd: Pas op, dat ge netjes en beleefd bent tegen alle mensen die daar zijn of komen. Anders bent ge waard, dat ge al na drie dagen daar weggejaagd wordt. Krek zoals wij d'n bak ker ook de zak hebben gegeven. Op de cursus Commerciële Training daar praat Joep de cursusleider zes kwartier per uur vol. Hij praat over luisteren, waar hij zelf nauwelijks aan toe komt. Hij praat over veranderingsbereidheid, mentaliteitsom buiging, vragen stellen, visualiseren, de Vocatio-formule (spreek uit: Vokaatsio). Hij stelt door sommige mensen verguisde en verfoeide rollenspelen voor. Joep meent het goed met al zijn pupillen. En de aangesloten banken menen het goed met de kostwinning van Joep en de zijnen en tegelijk met hun eigen zogeheten com merciële belangen. Bij zulke duidelijke uitingen van goede wil van alle kanten, zal er dan ook niemand op 't idee komen, dat het weinig zinvol is om een koe te leren herkauwen, terwijl het daarnaast onbegonnen werk is een derge lijke verrichtingte leren aan een hondBij wijze van spreken,

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1983 | | pagina 11