Leedvermaak
19
Dat er tijdens evenementen
als de spaarweek wel iets
meer gebeurt op een bank
dan het legen van
spaarpotten, het invullen
van stortingsnota's, het
vriendelijk te woord staan
van boze klanten en het
verwijderen van een kat uit
een plantenbak, blijkt
overduidelijk uit
onderstaand relaas.
lettend in de gaten houdt, deze 75-jarige
veteraan. Geen dag haast gaat voorbij, of
er wordt door hem nog wel eens een 'pijltje
getrokken'. Natuurelijk doet het hem
deugd wanneer de prestaties van klein
dochter Marij in stijgende lijn blijven. 'Dan
kan hij weer spréken,' vertrouwt de Beesel-
se collega uw verslaggever toe. Opa Hen-
drickx op zijn beurt even later: 'Je bent na
tuurlijk wel trots, maar het is oppassen om
dan niet te gaan opscheppen. Als men mij
dus mijn oordeel over de behaalde resulta
ten van ons Boukoultje vraagt, dan zeg ik:
het gaat. Ze léren het nog een keer. En ver
geet niet, het kan zijn hoe het wil, maar bij
elke wedstrijd moet er altijd een de lichtste
zijn...'
Opjutten
Voortdurend is de bejaarde schutter in de
weer om de verenigingsleden op te jutten.
Men kent hem zo langzamerhand wel. Je
zou de vereniging in zekere zin zelfs een fa
miliezaak kunnen noemen. Er staan wel 1 8
afgevaardigden van één en dezelfde fami
lie Hendrickx in het ledenregister. Hen-
drickx senior is - 55 jaar geleden nota be
ne - nog actief geweest bij de oprichting
van de handboogvereniging die meteen
maar werd vernoemd naar de krijgshaftige
Batavier Soranus. Iemand uit Boukoul
heeft er destijds zelfs officieel de 'Geschie
denis des vaderlands' voor geraadpleegd,
althans de samenvatting die geschiedenis
schrijver Elberts in boekvorm vervaardig
de. Daarin verschijnt de held Soranus ten
tonele als de krijgsman die het gepresteerd
moet hebben een door hem afgeschoten
pijl ('Nog in de vlucht') met een tweede pijl
doormidden te schieten. Dat er ook in Bou
koul trefzekerheid bestaat die voor dit hu
zarenstukje niet onder hoeft te doen, be
wijzen een paar net zo doorkliefde pijlen in
het clublokaal. Eerst en vooral echter vallen
er de 325 bekers en andersoortige tro
feeën op. Ze beslaan compleet twee muren
in de gelagkamer! En dan te bedenken dat
alle eremetaal van voor de oorlog in Duitse
handen viel. Onder de leden heeft Soranus
er eentje geteld die in totaal tienmaal de
landstitel behaalde. Terwijl ertoch in totaal
in ons land minstens 7000 actieve beoefe
naren van de handboogsport zijn en dus
evenzovele titelpretendenten. De succes
sen van Marij Hendrickx gedurende het af
gelopen jaar stonden trouwens evenmin
alleen. Clubgenoot Harrie Diels behaalde
bij de heren het persoonlijke kampioen
schap van Nederland met een totaal van
961 punten, waar er 1 000 te behalen vie
len.
Japans juweel
De argeloze leek is sprakeloos bij al dit
machtsvertoon. Maar dan moet Marij Hen
drickx eigenlijk nog pas beginnen met uit
pakken. Uit een indrukwekkende koffer
wordt de door haar gehanteerde boog op
gediept. Een juweeltje van Japanse make
lij. Voorzichtig betasten de handen het
precisie-instrument. Glasfiber en lichte
metalen vormen de voornaamste bestand
delen. Naar persoonlijke voorkeur is het
mogelijk de pees uit een wisselend aantal
nylondraden samen te stellen. Afhankelijk
ook van individuele wensen kan elke boog
worden voorzien van een lang of kort vizier.
Vervolg op pagina 20
Op de Rabobank Bergambacht met het bij
kantoor te Ammerstol, was het traditiege
trouw ballon blazen. Werkelijk tientallen
ballonnen werden achter elkaar uitge
deeld. Nu schijnen er volgens welingelich
te kringen nogal wat 'overgebleven' bal
lonnen ontsnapt te zijn. Niks bijzonders,
denkt u. Het toeval(?) echter wil dat er aan
deze overtollige ballonnen kaartjes hingen
met het verzoek ze te retourneren aan: Go-
vertje Kraaiveld p.a. Rabobank Bergam
bacht. Twee collega's uit Ammerstol, de
heren A. de V. en R. K. hebben tevergeefs
getracht met grof geschut de ballonnen te
gen te houden. Daar horen we toch niks
meer van, susten beide heren na afloop van
de mislukte ingreep hun geweten. Maar
zie, kort nadien werd er 's morgens gebeld.
Een mevrouw van het eiland Vlieland, die
vroeg vriendelijk naar ene Govertje Kraai
veld. 'Op het kaartje stond dat het jochie
erg blij zou zijn met een berichtje,' legde
mevrouw uit. Alle collega's in Bergam
bacht barstten uit in onbedaarlijk lachen
want zij wisten meteen wie bedoeld werd.
Even later kreeg de chef-kas G. Kraaiveld
gelegenheid om een mevrouw uit Vlieland
te woord te staan die naar hém speciaal
had gevraagd. Enkele tellen later zag men
hem totfelrood verkleuren. Na uitgelegd te
hebben dat het gebulder op de achter
grond van enkele lieftallige dames was, en
dat hij 'het jochie van de ballon' was, vond
zij het toch ook wel een leuk geintje. Als
pleister op de wonde ontving de vindster
van de ballon een aardigheidje.
Ook de chef, die aanvankelijk baalde van
deze confrontatie, kon er later wel om
(glim)lachen.
Daags hierna ontving 'Govertje' een lief
briefje met de resten van nog een ballon uit
Veenendaal. Twee kinderstickertjes wer
den meegezonden. Er zijn geruchten dat er
op de bank in Bergambacht nu iemand
rondloopt met een ba(a)llonnencomplex.
Hoe de beide ballonnen met kaartjes kon
den ontsnappen blijft een raadsel; men
spreekt over de onoplettendheid van de
heren de V. en K. Het tweetal hoopt overi
gens vurig dat het aantal reacties op gelan
de ballonnen beperkt blijft tot de twee die
er tot nu toe binnenkwamen, i
