1
lij CeM*
'Is het normaal bij iedere
plaatselijke bank? Hoe is dit of
dat bij andere banken
geregeld? Wij weten hier niet
goed raad mee, kunnen jullie
ons helpen?
Wat vinden anderen nou van
zoiets?'
Met regelmatige tussenpozen
bereiken de Raboband-redactie
telefonische of schriftelijke
opmerkingen en
ontboezemingen die uitmonden
in vragen a/s de vorenstaande.
Wat doe je ermee?
1
ii postte
2>S<?2> SB UtfecMt
Veruit de gemakkelijkste weg is na
tuurlijk het doorverwijzen van de
collega's naar het voor hen
dichtstbijzijnde regiokantoor. Daar houdt
zich in het peloton van in hun vak doorkne
de adviseurs vast wel iemand op die in een
handomdraai (of twee) aan de meeste pro
blemen een mouw kan passen. Gewoon op
grond van de dagelijkse praktijk, opgedaan
in veelvuldige contacten met allerlei Rabo-
banken. Maar bij de behandeling van die
incidentele 'Ik zou weieens willen weten'-
post zouden we natuurlijk ook best eens de
hulp in kunnen roepen van de directe colle
ga's. Waarom zouden zij hun zegje niet
eens kunnen doen. De redactie houdt zich
voor zulke persoonlijke visies bijzonder
aanbevolen en ruimt graag plaats in voor
reacties op zaken die worden aangekaart.
Zo gebeurde het onlangs dat iemand - de
naam van de collega in kwestie zijn we
evenals de betrokken bank alweer kwijt -
aandacht vroeg voor 'een alledaags pro
bleem'. Het ging over de post, en dan meer
in het bijzonder de persoonlijke post die be
paalde personeelsleden op hun kantoor
ontvangen. Bij de bewuste bank bestond
kennelijk de gewoonte om 's ochtends alle
post centraal te openen en pas daarna de
brieven, pakjes etc. door te sturen naar de
genen voor wie ze waren bestemd. 'Ik zou,'
aldus het relaas van de bewuste collega,
'weieens willen weten of zoiets bij andere
banken ook voorkomt en of men daar een
dergelijke gang van zaken als normaal be
schouwt. Ik kan me heel goed voorstellen
dat er zo nu en dan eens een persoonlijk
gerichte brief zonder erg wordt openge
maakt. Daar heb ik geen enkele moeite
mee. Maar het ligt anders wanneer het
stelselmatig gebeurt. Dat kan ik niet uit
staan en zeker niet als er op de omslag in
koeien van letters je naam plus de toevoe
ging ter attentie van, persoonlijk, of iets in
die geest staat. Dan is het kinderachtig -
zeker als de betrokkene op kantoor is - om
zo'n enveloppe te openen. Ik kan er niet
goed tegen. En ik begrijp ook niet waarom
zoiets gebeurt. Heeft het te maken met
nieuwsgierigheid, of is het argwaan? Je
kunt over die pottenkijkerij dan wel weer
op hoge poten je beklag gaan doen bij de
directie maar daar is zo'n zaak ook weer te
onbenullig voor. Ik vind het gewoon een
kwestie van fatsoen dat mensen van per
soonlijke post afblijven. En bovendien, om
welke dingen gaat het nou helemaal! Je
krijgt van klanten eens een trouwkaart, een
leverancier stuurt wat foldermateriaal en
als je geluk hebt is er rond de jaarwisseling
eens een enkeling die je een attentie stuurt,
een aardigheidje of iets wat je in de verte
misschien zelfs een relatiegeschenk zou
kunnen noemen
Welnu, tot zover deze hartekreet aan het
adres van Raboband. Wat vinden we er
van? Wie doet er wat mee? Wie voelt zich
geroepen zijn of haar mening hierover eens
kenbaar te maken? De redactie is be
nieuwd. Reacties s.v.p. richten aan: Re
dactie Raboband, Rabobank Nederland,
Utrecht, adrescode UH-0 205. ■■mbm
7 nfedWtentT -fs^Öeüand- -
y§ 0 rv\
'si
