raboband
De
blauwe
kolom.
Maandelijks orgaan voor het personeel
van de Rabobanken
Jaargang 8 nummer 11 November 1982
Bij de voorplaat:
Redactieraad:
rar. Jan R. Haverkamp, voorzitter
(Rabobank Nederland)
mr. Gerard Meijs, plv. voorzitter
(Rabobank Nederland)
Wil Botting (Vlissingen)
Sievert Hekman (Baflo)
Joop Keuning (Renkum)
Henny Krist (Dalen-Coevorden)
Jos. Paulussen (Merkelbeek)
Yvonne Verdonk (Hengelo-O.)
Ger Wijbrandts (Enkhuizen)
Redactie:
Wim G. M. Aerts
drs. Cok de Zwart
Bureauredactie:
Karei de Mol
Redactieadres:
Postbus 8098
3503 SE Utrecht
telefoon (030) 36 23 96
of 36 28 94
Abonnementen
administratie:
telefoon (030) 36 26 91
Vormgeving en druk:
Hoonte-Holland, Utrecht
Correspondenten:
Jo Boesewinkel (Someren)
Frans Broos (Venray)
Johan Hegeman (Hellendoorn-Nijverdal)
Frans van Hoof (Valkenswaard)
Theo ter Horst (Bodegraven)
Arie den Hoed (Lopik)
Rene Kuzee (Bergambacht)
Ruud van Nistelrode (Veldhoven)
Fred Tuurenhout (Schipluiden)
Huub Vanhommerig (Kerkrade)
Bert Westra (Voorschoten)
Henk de Wolf (Amstelveen)
Een uitgave van Rabobank Nederland
Bolivia centraal in nieuwe
FPP-campagne zie pag. 7)
Toegegeven, de werkgelegenheid is in deze tijden niet het prettigste onderwerp. Dat
weten wij bankmensen uit onze contacten met cliënten. We merken het trouwens
ook wel een beetje in onze eigen werkomgeving. De tijd, dat er alsmaar meer perso
neel bijkwam lijkt voorshands voorbij. We zijn wat dat betreft in een wat rustiger
vaarwater gekomen en moeten na de lange periode van stormachtige groei thans
vooral de kosten in de hand houden.
Bekende geluiden, van andere bankinstellingen hoor je ze ook, soms zelfs in de vorm
van berichten over afslanking in de vorm van sluiting van kantoren. Zover is het bij
mijn weten bij de Rabobankorganisatie niet en hopelijk komt het ook nooit zover.
Maar wel is terecht ook onder ons nog eens extra aandacht geschonken aan de
vraag: hoe behouden wij de werkgelegenheid voor onze mensen? Niet alleen nu,
maar ook voor de komende jaren.
Dat behoud weegt ons zeer zwaar! Natuurlijk en terecht. Maar - en dat moet er eer
lijkheidshalve ook bij - geen werkgever kan zijn personeel garanderen, dat het onder
alle omstandigheden zijn baan behoudt. Ook een Rabobankorganisatie kan zo'n ga
rantie niet geven. Wat ze wel kan en ook wil is met kracht streven naar blijvend be
houd van werk voor de mensen die ze in dienst heeft. Streven in de zin van een taak
met zeer hoge prioriteit! En in die zin kan, als het werkelijk nodig is, heel wat tot
stand worden gebracht. Vooral als een paar belangrijke 'mitsen' royaal worden ver
vuld.
Stel iemand wordt in de ene functie 'overcompleet', maar bij dezelfde bank is plaats
in een andere functie. Of ook: stel de ene Rabobank heeft een teveel aan personeel
en een andere Rabobank heeft tegelijk behoefte aan meer man- of vrouwkracht. In
zulke gevallen ligt de oplossing voor de hand: het teveel van de een vult het tekort
van de ander aan. Niet steeds hoeft dat overigens ook verandering van woonplaats
te betekenen. Een prachtig idee om in onze grote wijde organisatie toe te passen.
Nu de twee 'mitsen'. De eerste is, dat zoiets alleen lukt als het personeel zelf bereid is
zich soepel in zake (verandering van) functie en standplaats op te stellen. De tweede
is, dat de Rabobanken als zodanig onderling in deze richting eendrachtig samenwer
ken. Noch aan het een, noch aan het ander behoeft m.i. getwijfeld te worden. In rede
lijkheid is hier van geval tot geval een oplossing te vinden. Het is een uiting van soli
dariteit binnen de Rabobankgemeenschap, waartoe ook het personeel behoort. Ook
een uiting van samenwerking. Die laat zich wat de banken betreft zelfs goed vergelij
ken met bijvoorbeeld onze befaamde 'kruiselingse garantieregeling'.
Deze gedachten worden momenteel uitgewerkt. In concreto zal het ongeveer neer
komen op het organiseren, b.v. per regio, van een interne arbeidsmarkt. Is er ergens
een vacature, dan wordt eerst gekeken of die uit het 'zwevende' bestand dat 'aan de
markt' is kan worden vervuld.
Nogmaals, behoud van arbeidsplaatsen is niet te garanderen, maar met onze metho
de zullen we als ooit de nood aan de man, vrouw of bank mocht komen, de werkgele
genheid toch behoorlijk kunnen veilig stellen. Met die twee 'mitsen' moet het na
tuurlijk goed komen. Maar dat heeft onze 'gemeenschap' in ieder geval zelf in de
hand. JRH
