Zwoegen
op de Holterberg.
Uit alle windstreken waren fietsende durfals eind augustus
naar Amstelveen gekomen, gedegen voorbereid op de fiets
tocht die door de Rabobank aldaar was georganiseerd: een rit
over 330 kilometer richting Nijverdal en terug.
mij zeer aan en ik onderschrijf deze ook:
Bijzondere personeelsbegeleiding is voor
veel medewerkers één van de vele onbe
kende kreten die je in onze organisatie ter
ore kunnen komen. Toch blijkt uit de prak
tijk dat het werk van deze activiteit van
Rabobank Nederland soms hoognodig is.
In vele gevallen worden problemen van
welke aard dan ook, door enkele, door het
personeel vertrouwde personen en als zo
danig als bemiddelaar gevraagd om de
problemen op te lossen. Bij grotere banken
zijn wellicht specialisten aanwezig die de
sociale problemen kunnen onderkennen
en oplossen. Vaak kunnen simpele oplos
singen gevonden worden, maar moeten
vaak door derden aangedragen worden.
Automatisering, een te kleine werkplek,
overbelasting van werkzaamheden, slech
te onderlinge verhoudingen en promo
tieambities zijn ingrediënten die goede
samenwerking en prestatie in de weg kun
nen staan. Zoals het verslag stelt dat de er
varing leert dat veel knellende situaties te
lang duren en de problemen steeds weer
de kop opsteken. Belangrijk is ook voor de
niet-belanghebbende bij signalering van
dergelijke problemen deze door te spelen
aan voornoemde vertrouwenspersonen
die dan zelf kunnen inschatten of specialis
me is gewenst.
Prettig is het te lezen in het verslag dat het
ziekteverzuim ten opzichte van 1981 met
0,11 is gedaald. Het ziekteverzuim zal
echter weer omhoog gaan als werkpleksi
tuaties niet optimaal zijn; een strenge con
trole inzake deze is derhalve zeer gewenst.
Harmonie, collegialiteit en verdraagzaam
heid is de motor van de prestatie. Ik heb het
idee dat de genoemde Bedrijfsgezond
heidsdienst op pagina 36 wat minder on
der het personeel bekend is en welke mo
gelijkheden deze geeft. Onbekendheden
zoals: bij welke bedrijfsarts kan ik terecht
en waar zit de bedrijfsgezondheidsdienst
geven dit aan. De oudere personeelsleden
zullen dit wel beter weten dan de jongere
gezien de periodieke medische controles
die zij ondergaan. Dat het vorige verslag in
de smaak viel is te begrijpen. Natuurlijk wil
iedereen misschien wel per vakgebied we
ten wat er sociaal gezien gebeurt en te ge
beuren staat.
Storend in dit verslag vond ik de vele afkor
tingen; al realiseer ik mij dat de betekenis
van deze afkortingen staan afgedrukt op
pagina 64 van het verslag. Nogmaals een
goed initiatief van de Rabobank Nederland
zo'n Algemeen Sociaal Jaarverslag uit te
brengen. Ik zie daarom met belangstelling
uit naar het volgende.
Wim Bunnik,
Rabobank Gouda
Een bont geheel van vijfentwintig fietsers vertrok die gedenkwaardige ochtend rond kwart
over vijf na zich eerst in het bankgebouw aan veel en verse koffie te hebben gelaafd. In een
hoog tempo - een gemiddelde snelheid van 28,5 kilometer per uur - werd de tocht afge
legd.
Binnen het geplande tijdschema arriveerde de caravaan 's avonds tegen achten weer op
de thuisbasis. Niemand had die dag 'afgezien'.
Door de organisatoren was er een limiet gesteld aan het aantal deelnemers, zodat vele
sportievelingen die zich naar aanleiding van een oproep in Raboband hadden aangemeld,
moesten worden teleurgesteld. Maar één van de uitverkorenen was Witte Andriesse uit
Tholen. Daags voor de fietstocht vertrok hij met de auto naar het Amstelveense, waar hem
een gastvrij onthaal ten deel viel bij een collega.
'Mistflarden, duisternis en stilte alom (slaap?) kenmerkten de eerste uren van de rit langs
onder meer Uithoorn, Wilnis, Den Dolder en Scherpenzeel,' meldt Witte in zijn reisverslag.
'Concentratie was nodig omdat het toergezelschap dikwijls voor routeverrassingen kwam
te staan met onverwachte wendingen van de voorrijders wegens de duisternis,' aldus Wit
te. Maar na zo'n 75 kilometer begonnen de fietsers zich wat behaaglijker te voelen. Men
was gewend aan het zadel en bovendien ontwaakte de natuur.
De eerste rustplaats was Hoenderloo. 'Aldaar om negen uur koffie met... jawel slagroom
gebak. En met deze versterking op pad voor de tweede etappe over 64 kilometer.' Zwaar
vanwege de gevreesde Holterberg met enkele venijnige klimpartijtjes.
Rond het middaguur bereikte het gezelschap Nijverdal waar collega's klaarstonden met
brood, koffie en soep.
'Hierna zonneschijn en dus korte broek en beginnen aan de derde rit over 66 kilometer,' zo
vervolgt Witte zijn stenografisch verslag. 'Met daarin al spoedig een betrokken hemel en
dreigende wolken met water. Het kon niet uitblijven. Dus in Deventer een hevige bui met
onweer en hagel die de toerders deed besluiten te stoppen en beschutting te zoeken.'
Maar gelukkig werd het spoedig weer droog, zodat zonder al te veel oponthoud de rit kon
worden voortgezet. Na een kleine pauze in Vierhouten hesen de fietsers zich in het zadel
voor de laatste loodjes. In vier uur tijd werd het slotdeel van zo'n 90 kilometer afgelegd.
'Deze laatste uren leverden evenals de voorgaande geen problemen op voor de sporters,
alhoewel de lange rit toch wel ging meespreken voor mij en de anderen toen men Vinke-
veen en Uithoorn passeerde. In die regio keek men met veel blijheid naar de ANWB-bor-
den met 'Amstelveen', welke finishplaats klokslag 20.00 uur werd bereikt. Enkelen wer
den welkom geheten door familie, waarbij zelfs een bloemenkrans werd uitgereikt aan één
der deelnemers uit het Brabantse land.'
Een sportieve prestatie was geleverd: de 330 kilometer was in circa 1 3 uur afgelegd. Voor
herhaling - in Amstelveen of elders - vatbaar, was de mening van zowel de deelnemers
als degenen die bij de finish aanwezig waren. 'Heeft u wel eens mensen zien afstappen na
330 kilometer krom zitten? Moet u een op letten! Komisch gezicht,' aldus een ooggetuige.
