Roermond viert
verjaardag
met reusachtig
spektakel.
0
Met een grandioos
waterspektakel onder de
naam Plons heeft de stad
Roermond zich zopas languit
in de viering van het 750-
jarig bestaan gestort. Deze
maand bereiken de
festiviteiten hun hoogtepunt.
Ook de plaatselijke Rabobank
laat zich in het kader van de
feestelijkheden geenszins
onbetuigd.
Drie versies
Zo kan de bevolking dank zij de bank sinds
kort in het bezit van een drietal penningen
komen. Ze zijn afgeleid van de zogenaam
de St. Jans goud-gulden, een gangbaar
betaalmiddel in de tijd dat Roermond
stadsrechten verkreeg. Gemeten naar onze
maatstaven vertegenwoordigde de munt
met daarop de beeltenis van Johannes de
Doper een waarde van circa 750 gulden.
De heilige is afgebeeld in eenvoudige kle
dij. Zijn rechterhand heft hij zegenend om
hoog, terwijl de linkerhand een kruisstaf
vasthoudt.
In samenwerking met muntenhandel Het
Oordje uit Roermond heeft de Rabobank
besloten om van haar penning drie uitvoe
ringen te laten vervaardigen. De duurste,
uitgevoerd in goud, kost 750 gulden; een
exemplaar in zilver moet 75 gulden
kosten en de goedkoopste versie van
cupro-nikkel kost 7,50 gulden.
Curiositeit
Eerder al tijdens de festiviteiten heeft de
Roermondse bank van zich doen spreken
door een andere oude munt te nemen als
uitgangspunt voor een penning. In een op
lagevan 1 500 stuks kwam er een zilver 50
schildstuk in de handel; voor de prijs van 5
gulden was er bovendien nog een 5 schild-
stuk leverbaar. Bedoeling daarvan was dat
het zou gaan fungeren als betaalmiddel tij
dens de jubileumfestiviteiten. 'Maar daar
van is niets terecht gekomen,' aldus bank
directeur Sliepen. 'Wel komen wij onze be
lofte na om tot januari van komende jaar ie
dereen die ze verzilveren wil ook daadwer
kelijk vijf gulden te overhandigen per inge
leverd 5 schildstuk.' Dat er van die moge
lijkheid massaal gebruik wordt gemaakt
acht de Roermondse bankman overigens
niet erg aannemelijk. Meteen nadat ze in
circulatie kwamen, verdwenen de pennin
gen. In 10 dagen was men volledig 'los' bij
de bank en moest men de tientallen gega
digden 'nee' verkopen. Het publiek be
schouwde ze duidelijk als een curiositeit.
