op zespersoonslatten.
Problemen
ningen, zo gelijk mogelijk. Dat betekent dat
je heel veel rekening met elkaar moet hou
den. Ook al komt de een met z'n voet in de
veren terecht, je móet doorgaan,' aldus
Jacqueline, die samen met Marjo de hoog
ste graad van perfectie in het genre syn-
chroonspringen heeft weten te bereiken.
Daar is heel wat oefenen aan voorafge
gaan. 'Toen ik nog klein was sprong ik de
veren van m'n bed stuk, m'n moeder werd
er dol van. Zij zei dat ik maar eens moest
voorspringen bij de gymnastiekvereniging
Sparta-Ermelo. De trainer zag wel wat in
me.' Die trainer was de heer Van Diermen,
vader van de eveneens springlustige Mar
jo. De samenwerking tussen het koppel
Jacqueline-Marjo dateert reeds uit die tijd.
Tel kwijt
Wat in het begin gewoon spel was, werd
vrij snel een heel serieuze bezigheid,
waaraan bijna alle vrije uurtjes opgingen,
's Middags na schooltijd snel naar de
sportzaal om daar tot etenstijd te oefenen.
En niet zonder resultaat: de overwinningen
die Jacqueline samen met Marjo, maarook
individueel heeft geboekt zijn niet te tellen.
Althans Jacqueline is de tel kwijtgeraakt.
Wél weet ze dat ze in november wil probe
ren voor de tiende keer het Nederlands
kampioenschap individueel trampoline
springen te halen.
Twaalf jaar heeft ze al haar vrije tijd gege
ven aan haar favoriete sport. Ze heeft er
geen spijt van. 'Als ik alles over zou moeten
doen,' zegt ze, 'zou ik het weer precies zo
doen. Misschien wel wat eenzijdig, maar
het is altijd trampoline voor en trampoline
na geweest.' Toch leidt ze geen sober le
ven, zoals van een topsporter wordt ver
wacht. Integendeel, ze geniet met volle
teugen van alle genoegens des levens:
'Echt, ik heb er nooit dingen voor laten
staan. Ja natuurlijk, een feestje vlak voor
een belangrijke wedstrijd sla ik wel over,
maar verder, nee hoor.' Ze rookt, drinkt af
en toe een glaasje wijn en versmaadt ook
de slagroomsoezen niet. 'Je moet er na
tuurlijk voor zorgen dat je niet moddervet
wordt, maar een stevig gewicht is bij tram
polinespringen eerder een voor- dan een
nadeel. Als je weinig gewicht hebt, heb je
weinig springkracht en kom je niet zo
hoog,' voert ze als excuus aan voor het feit
dat haar 'dieet' soms bestaat uit snoeperij.
Onzekerheid
Na het behalen van het wereldkampioen
schap heeft Jacqueline wat gas terugge
nomen. 'We hadden ons heel goed voor
bereid op die wereldkampioenschappen.
Daarna was ik echt helemaal leeg. De zin
om door te gaan is een beetje verdwenen
op dit moment. Vroeger trainde ik eigenlijk
veel harder, ik teer nu op mijn routine. De
basis heb ik wel onder controle, het is nu
een kwestie van bijhouden.'
Over twee jaar worden de wereldkam
pioenschappen gehouden in Japan. Jac
queline is momenteel nog in tweestrijd wat
te doen. Aan de ene kant trekt het haar erg
aan om daar aan mee te doen. 'Je komt
waarschijnlijk nooit van je leven weer in Ja
pan,' maar aan de andere kant: 'Het is nog
twee jaar trainen. Zou me dat nog wel luk
ken?' Een complicerende factor in haar be
sluitvorming is het stoppen van Marjo: 'Ze
is inmiddels getrouwd en heeft heel andere
interesses gekregen. Ze stopt nu ook met
de centrale training, die elke drie weken op
een zaterdag wordt gehouden. Dat bete
kent dat ze niet meer kan meedoen aan in
ternationale wedstrijden, tenzij ze zich in
open wedstrijden hiervoor kwalificeert.
Heb ik de moed nog om dan alleen verder
te gaan? We zijn tegelijkertijd begonnen,
hebben dezelfde bouw en verder nog zo
veel andere dingen gemeen. Ik weet niet of
ik zin heb om met een andere partner te
gaan trainen voor het synchroonspringen.
In twee jaar is dat bijna niet te doen, tenzij
je keihard gaat trainen en dat heb ik er niet
meer zo voor over.'
Grote onzekerheid over wat onze wereld
kampioene gaat doen. Misschien toch nog
proberen de gouden plak 'individueel
springen' te pakken te krijgen? De tijd zal
het leren. Wellicht kunnen de slager en de
bakker haar inspireren met de belofte haar
bij succes op een krentebrood en worst te
onthalen, die voor wat betreft de afmetin
gen de vermelding in hetGuinness-record-
boek waardig zijn?
De meeste mensen hebben al grote
moeite om in sneeuwrijke wintersport
oorden op hun lange skilatten vooruit te
komen. Welke problemen levert een
zespersoonsski op een groen sportveld
in Nederland dan wel niet op?
Onze collega's van Rabobank Midden-
Westland weten sinds enige tijd deze
vraag feilloos te beantwoorden: Schier
onoverkomelijke problemen, maar ook on
noemlijk veel plezier.
Zij kwamen erachter tijdens 'Raboslag',
een spelletjesfeest dat dit jaar voor de eer
ste maal werd georganiseerd door de per
soneelsvereniging in samenwerking met
de sportcommissie. Vijftien ploegen van
elk zes deelnemers vochten in een achttal
knotsgekke spelen om de hoogste eer. Er
moesten heel wat geheime, slimme en slu
we wapens worden ingezet door de teams
die luisterden naar bloemrijke namen als
'NOTWMODG' (niet om te winnen maar
om de gein) en 'Grijp 6 grijpt mis'. Niet al
leen bij het skilopen, maar ook bij de esta
fetteloop met hindernissen en diverse wa
terfestijnen. Enig intellect was ook op zijn
plaats, vooral in de theorieronden, waarbij
de inhoud van Raboband van onschatbare
waarde bleek te zijn.
Uiteindelijk wist de ploeg 'Flower Power'
de meeste punten te vergaren en daarmee
de schitterende en vooral grote trofée. Veel
lol in Naaldwijk. Tot diep in de avond werd
er tijdens een groots opgezet barbecue-
feest, waar zo'n 170 mensen smikkelden,
over nagepraat en gelachen. Een dag die
niet licht wordt vergeten,
