KORT *KORT** KORT KORT** m 14 ...Jansen... kom er maar weer uit... Dagen- en nachtenlang al, beste vrienden en lieve vriendinnen, worstelt uw rubriek schrijver met een wurgend probleem. Wat toch is er aan de hand met dit raadselachti ge plaatje? Wat heeft ergens 'aan zee' de aanwezigheid van die dranghekken te be tekenen in combinatie met dat Rabobank- spandoek? En vanwaar die vrouwelijke po- litie-agent? Hangt het spandoek daar on geoorloofd, onrechtmatig? Staat de poli- tiedame misschien op het punt dat Rabo- bankvisitekaartje in beslag te nemen? Heeft de fotograaf haar betrapt bij het be keuren van wat we voor het gemak dan maar een foutparkeerder zullen noemen? Of is deze agente in vermomming de Rabo bank juist behulpzaam bij het aankleden van de route voor de zoveelste protestde monstratie? Vragen, vragen, vragen. Hoe zit dat nu werkelijk? Een antwoord zullen we wel nimmer krijgen. Bedenk dus zelf maar wat. Ter overdenking (of om van buiten te le ren) een definitie die stamt van een doorgewinterd bankman. 'Zwart geld is geld zolang het ten minste niet wordt ontdekt.' Dan nu een regelrecht melodrama uit de contreien van Rotterdam. Ziehier het oog- getuigeverslag. In de hoofdrol een zoge naamd Lelijk Eendje (op Rabobankvoor- waarden gefinancierd) en een vrachtkolos. Omdat hij nog gas over heeft, tracht onze Eend-ruiter de vrachtwagen te passeren. Naast de geweldenaar krijgt onze chauffeur de wind echter pas goed van voren zodat hij onverrichterzake maar weer achter de vrachtrijder wegduikt. Minuten verstrijken. Toch nog eens proberenGoed gas geven, dan lukt het vast wel. Ook deze poging strandt en weer volgt de smadelijke terug tocht tot achter het gevaarte. Na weer een minuut of vijf denkt onze held 'vooruit, de aanhouder wint'. De chauffeur van de vrachtwagen die het allemaal met smaak vanuit zijn hoge positie heeft gevolgd, ziet voor de derde keer de eend in zijn spiegel verschijnen. Dan draait hij demonstratief het raam van de cabine omlaag en begint met grote brokken brood te strooien... mm Citaat van de maand: 'Omgaan met mensen, sprak de bankdirecteur spits, is absoluut geen kunst wanneer je thuis al gedwongen wordt tot luisteren.' Nu we eenmaal de slag te pakken hebben, kunnen we eigenlijk nog wel wat doorgaan. Vooruit dan maar. Deze is van een in het vak vergrijsde bijkantoorhouder: 'Gods wegen en die van het hoofdkantoor zijn ondoor grondelijk. De geachte clientèle op haar beurt, weet soms ook heel aardig uit de hoekte komen. Zo was er laatst in het Barneveldse de pluimveehouder die zijn klemmende ver zoek, hem tijdelijk wat meer financiële armslag te verstrekken, bij de bank als volgt onderstreepte: Bedenk wel, dat een kip aan het spit geen eieren legt. Zolang er doemdenkers bestaan, blijft het kwakkelen met de economie. Mogen we de tekenaar van de Leeuwarder Courant gelo ven (maar waarom zouden we?) dan leidt vrees voor het eventuele verlies van baantjes nu ook al tot regelrechte pa niekreacties onder bankpersoneel, Over nu naar de barre werkelijkheid van de doordeweekse werkdag. Je kunt het begrip service nog zo hoog in het be- drijfsvaandel hebben, er zijn van die da gen dat alles blijft steken in goede be doelingen. Zo meldt zich (op een man dagochtend nota bene) bij de Rabobank Ravenstein een klant met de telefoni sche vraag 'wat of het pond waard is?' Waarna de getroffen baliemedewerk ster ten overstaan van alle collega's te lefonisch als volgt reageert: 'Of het pont vaart? Ja hoor, bij dit weer wel. Als het slecht weer is kunt u gebruik maken van het pad langs de spoorbrug.' Van je omgeving moet je het maar hebben. Je zult daar op zekere dag, zoals Ben Scheerman uit Beverwijk, vol goede moed in de huwelijksboot stappen. Veel vrienden, familieleden over de vloer en een receptie met volop Rabobankcollega's. Na zo'n dag vol vermoeienissen is de mens blij met het vooruitzicht daags nadien dan ten minste uit te kunnen slapen. Maar dan blijkt een onbe kende in de krant een advertentie te hebben geplaatst: 'Gratis afhalen tussen 8 en 9 uur 's morgens sprekende papagaai.Gevolg: een massa vroege vogels aan de deur. Een goede raad nog tot besluit: het staat altijd reuze onaardig te moeten bekennen dat bepaalde brieven of verzoeken slechts voor een plaats in de prullenmand in aan merking zijn gekomen. Voor zulke gevallen heeft een collega de volgende praktische oplossing ontwikkeld. Hij laat vragers we ten dat de brief in kwestie voor verdere be handeling een plaats in het ronde archief heeft gekregen. En warempel, het helpt.

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1982 | | pagina 14