KORT
*KORT**
KORT
KORT**
m
14
...Jansen... kom er maar weer uit...
Dagen- en nachtenlang al, beste vrienden
en lieve vriendinnen, worstelt uw rubriek
schrijver met een wurgend probleem. Wat
toch is er aan de hand met dit raadselachti
ge plaatje? Wat heeft ergens 'aan zee' de
aanwezigheid van die dranghekken te be
tekenen in combinatie met dat Rabobank-
spandoek? En vanwaar die vrouwelijke po-
litie-agent? Hangt het spandoek daar on
geoorloofd, onrechtmatig? Staat de poli-
tiedame misschien op het punt dat Rabo-
bankvisitekaartje in beslag te nemen?
Heeft de fotograaf haar betrapt bij het be
keuren van wat we voor het gemak dan
maar een foutparkeerder zullen noemen?
Of is deze agente in vermomming de Rabo
bank juist behulpzaam bij het aankleden
van de route voor de zoveelste protestde
monstratie? Vragen, vragen, vragen. Hoe
zit dat nu werkelijk? Een antwoord zullen
we wel nimmer krijgen. Bedenk dus zelf
maar wat.
Ter overdenking (of om van buiten te le
ren) een definitie die stamt van een
doorgewinterd bankman. 'Zwart geld is
geld zolang het ten minste niet wordt
ontdekt.'
Dan nu een regelrecht melodrama uit de
contreien van Rotterdam. Ziehier het oog-
getuigeverslag. In de hoofdrol een zoge
naamd Lelijk Eendje (op Rabobankvoor-
waarden gefinancierd) en een vrachtkolos.
Omdat hij nog gas over heeft, tracht onze
Eend-ruiter de vrachtwagen te passeren.
Naast de geweldenaar krijgt onze chauffeur
de wind echter pas goed van voren zodat hij
onverrichterzake maar weer achter de
vrachtrijder wegduikt. Minuten verstrijken.
Toch nog eens proberenGoed gas geven,
dan lukt het vast wel. Ook deze poging
strandt en weer volgt de smadelijke terug
tocht tot achter het gevaarte. Na weer een
minuut of vijf denkt onze held 'vooruit, de
aanhouder wint'. De chauffeur van de
vrachtwagen die het allemaal met smaak
vanuit zijn hoge positie heeft gevolgd, ziet
voor de derde keer de eend in zijn spiegel
verschijnen. Dan draait hij demonstratief
het raam van de cabine omlaag en begint
met grote brokken brood te strooien... mm
Citaat van de maand: 'Omgaan met
mensen, sprak de bankdirecteur spits, is
absoluut geen kunst wanneer je thuis al
gedwongen wordt tot luisteren.'
Nu we eenmaal de slag te pakken hebben,
kunnen we eigenlijk nog wel wat doorgaan.
Vooruit dan maar. Deze is van een in het vak
vergrijsde bijkantoorhouder: 'Gods wegen
en die van het hoofdkantoor zijn ondoor
grondelijk.
De geachte clientèle op haar beurt, weet
soms ook heel aardig uit de hoekte komen.
Zo was er laatst in het Barneveldse de
pluimveehouder die zijn klemmende ver
zoek, hem tijdelijk wat meer financiële
armslag te verstrekken, bij de bank als
volgt onderstreepte: Bedenk wel, dat een
kip aan het spit geen eieren legt.
Zolang er doemdenkers bestaan, blijft het
kwakkelen met de economie. Mogen we de
tekenaar van de Leeuwarder Courant gelo
ven (maar waarom zouden we?) dan leidt
vrees voor het eventuele verlies van
baantjes nu ook al tot regelrechte pa
niekreacties onder bankpersoneel,
Over nu naar de barre werkelijkheid van
de doordeweekse werkdag. Je kunt het
begrip service nog zo hoog in het be-
drijfsvaandel hebben, er zijn van die da
gen dat alles blijft steken in goede be
doelingen. Zo meldt zich (op een man
dagochtend nota bene) bij de Rabobank
Ravenstein een klant met de telefoni
sche vraag 'wat of het pond waard is?'
Waarna de getroffen baliemedewerk
ster ten overstaan van alle collega's te
lefonisch als volgt reageert: 'Of het pont
vaart? Ja hoor, bij dit weer wel. Als het
slecht weer is kunt u gebruik maken van
het pad langs de spoorbrug.'
Van je omgeving moet je het maar hebben.
Je zult daar op zekere dag, zoals Ben
Scheerman uit Beverwijk, vol goede moed
in de huwelijksboot stappen. Veel vrienden,
familieleden over de vloer en een receptie
met volop Rabobankcollega's. Na zo'n dag
vol vermoeienissen is de mens blij met het
vooruitzicht daags nadien dan ten minste uit
te kunnen slapen. Maar dan blijkt een onbe
kende in de krant een advertentie te hebben
geplaatst: 'Gratis afhalen tussen 8 en 9 uur
's morgens sprekende papagaai.Gevolg:
een massa vroege vogels aan de deur.
Een goede raad nog tot besluit: het staat
altijd reuze onaardig te moeten bekennen
dat bepaalde brieven of verzoeken slechts
voor een plaats in de prullenmand in aan
merking zijn gekomen. Voor zulke gevallen
heeft een collega de volgende praktische
oplossing ontwikkeld. Hij laat vragers we
ten dat de brief in kwestie voor verdere be
handeling een plaats in het ronde archief
heeft gekregen. En warempel, het helpt.