Schietpartij in Lochem. Daar sta je dan als amateurtje. 'Je moet er aardigheid in weten te houden.Als Marianne Lan- genberg uit Heeren veen het zegt, klinken haar woorden als een soort geloofsovertuiging. Toch praat ze over haar werk a/s balie medewerkster van de plaatselij ke Rabobank. En a/s je dan van nature iemand bent die 'gauw piekert' en zich 'verantwoorde lijk voelt', dan is zeker tegen woordig niet met alle klanten de omgang even plezierig. Consternatie op de Rabobank Lochem. Zeven uitgelaten jonge mensen betra den op een mooie junidag het bankge bouw. Feesthoedjes op het hoofd en toeters in de mond. In hun handen pisto len met echt water. Het was een 'over val'. Op deze manier wilden de athe neumleerlingen van de Rijksscholenge meenschap te Lochem, die net in het be zit waren gekomen van hun einddiplo ma, het geschenk komen afhalen, dat de bank hen in het vooruitzicht had ge steld: de bullekoker. Hun ludieke eindexamenstunt werd niet door iedereen in dank afgenomen. Enkele klanten en personeelsleden rea geerden ontstemd, omdat zij met water werden beschoten. De scholieren wer den weggestuurd, zonder de koker. Later op de dag kwam het toch nog tot een gesprek tussen de bank en de leer lingen. De standpunten bleven echter mijlen ver uitelkaar liggen. De heer Kreeftenberg, hoofd kas en kantoren vond dat een dergelijke stunt geen pas gaf. In een bank moeten mensen in alle rust hun geldzaken kunnen afhandelen. De geslaagde scholieren konden daar op hun beurt maar weinig begrip voor op brengen. Zij hadden van de kant van de bank wat meer begrip verwacht voor hun uitgelatenheid. Een leuke stunt kon toch, evenals een beetje water, weinig kwaad. Uiteindelijk kregen de geslaagde scho lieren toch hun fel begeerde kokers om hun fel begeerde diploma's in te kunnen opbergen. De vraag is en blijft nu wat in dit geval lonend is geweest: de 'mis daad' of het gesprek, Marianne La met plaat op Marianne: 'Ik mag graag even lekker met mensen praten. Maar je merkt hoe bepaalde dingen verharden. Moeite heb ik met de stijgende brutaliteit, iets waar ik slecht te gen kan. Veel mensen hebben geen benul van geld. Zonder het te beseffen raken ze hoe langer hoe dieper in de put. Dat gaatje aan het hart. Je probeert er waar je kunt wat aan te doen. Dat krijg je naarmate je langer bij een bank werkt. Het wordt toch iets van jezelf dan.' Lastige klanten en ook het ingewikkelder worden van het bankbedrijf ('Met die ver scheidenheid aan spaarvormen en de pre mieacties lijkt het bij ons onderhand de Ml- RO wel') krijgen overigens weinig vat op

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1982 | | pagina 6