St. Jozefschool Merkelbeek Niet alleen met de introductie van de tienerrekening trach ten Rabobanken het spreek woord 'Wie de jeugd heeft...' etc. na te leven. Zo bewaart men in het werkgebied van menige Rabobank al uitste kende herinneringen aan een initiatief dat meer en meer be kendheid krijgt onder de naam 'Scholenkwis'. Dank zij de publiciteitscommissie van Rabobanken uit de kringen Sittard, Heerlen en Maas tricht, kregen dit jaar voor het eerst ook basisscholen in dit gebied gelegenheid in te schrijven voor het evene ment. Kwis slaat aan. Van de 300 in aanmerking komende scho len reageerden er zo'n 1 20 positief. In eer ste instantie moesten de leerlingen een puzzel oplossen die specifiek op de jeugd als verkeersdeelnemers was gericht. De twaalf scholen die met de beste resultaten uit de bus kwamen wachtte een plaats in de finale. Voor wat Zuid-Limburg betreft speelde dit evenement zich af in het Wijn- grachttheater te Kerkrade. Elke finalist mocht een team van vijfdeklassers afvaar digen onder aanvoering van de klasse-on- derwijzer(es). Op kosten van de Raboban ken reisden deelnemers en supporters klasgenoten op de finaledag naar het strijdtoneel. Per deelnemende school was er een touringcar beschikbaar. Eind van het liedje was een stampvol Wijngrachtthea- ter, waar busladingen vol aanhang de favo rieten luidkeels aanmoedigden. Toeters, bellen en ratels zorgden voor de muzikale ondersteuning. De als spelleiders gecon tracteerde TV-grootheden Judith Bosch en Dick Passchier vormden voor de luid ruchtige jongelui al een attractie op zich. Het optreden van een goochelaar, een zangduo en een organist zorgden voor nog meer afwisseling tijdens de afwikkeling van de eigenlijke kwis. Uiteindelijk sleepte de St.-Josefschool uit Merkelbeek tijdens drie wedstrijdronden van de maximaal te behalen 48 punten er 45 in de wacht. Geen van de elf concurrerende ploegen had daarvan terug, zodat Merkelbeek behalve een fraaie beker ook een cheque ter waar de van f 750 in ontvangst mocht nemen. Ploegen die de tweede en derde plaats be zetten ontvingen achtereenvolgens 500 en 300 gulden. Maar uiteindelijk ging nie mand geheel met lege handen huiswaarts. Alle deelnemende ploegen ontvingen een herinneringsvaantje, Eenzijdig Misschien is het niet de bedoeling ons per soneelsblad tot een discussieblad te maken, maar ik kan niet nalaten te reageren op de doormijn collega West ra geschreven eenzij dige ingezonden brief over de dreigende sta kingen (Raboband april 1982). Westra heeft het over 'reguleren van het aantal medewerkers' en het opvoeren van de produktiviteit per medewerker. Dit alles om de personeelskosten in de hand te hou den. Het is een vreemd geluid voor mij, want het betreft juist een bedrijfstak die jaar na jaar gigantische winsten weet te maken en ze vervolgens voor een flink deel in het mys terieuze VAR-potje deponeert. Met zo'n half miljoen werklozen zou het m.i. beter zijn om te zorgen dat er meer mensen bij onze be drijfstak aan de slag kunnen door bijvoor beeld de werkweek terug te draaien tot 36 uur. (We hebben notabene al lang genoeg loon 'ingeleverd' om dan ons volle sa laris te kunnen behouden). Er wordt door de briefschrijver even dood leuk gesteld dat we een pas op de plaats moeten maken, ipdien blijkt dat de bank in gevaar komt als er salariseisen gesteld wor den!!). Laat personeelsleden ook eens stil staan bij het gevaar van de oprukkende au tomatisering. A/s er niet snel speciale af spraken worden gemaakt, zal die leiden tot nog minder werkgelegenheid bij de banken. Over de z.g. willekeur van de vakbonden heb ik mijn twijfels; zij zijn het nl. die voor ons een actief beleid willen voeren ten behoeve van allen die bij onze bedrijfstak werkzaam zijn, waar dus óók de niet-leden de vruchten van mee kunnen en mogen plukken. Dat staken als vanzelfsprekend met de vak bonden wordt verbonden is onjuist; slechts a/s uiterste middel zullen zij dit aanwenden als blijkt dat verdere onderhandelingen of pogingen te onderhandelen op niets uitlo pen. Dat een eigen Rabobank-CAO zou lei den tot een 'baas in eigen huis'-model zon der conflicten e. d., is absurd. Let wel, ook bij dergelijke onderhandelingen zouden be paalde problemen tevoorschijn komen en opgelost moeten worden. Juist als dan werknemersbelangen in het gedrang zou den komen, dan zou een grote eensgezind heid van de gehele bedrijfstak onontbeerlijk zijn. Het z.g. 'samen sterk' imago wordt af gebrokkeld door zo'n eigen Rabobank- CAO II! Met een goede samenwerking en wat good will bij werkgevers en werknemers zullen we in de toekomst ongetwijfeld gunstige re sultaten behalen; halsstarrigheid lost niets op en komen we al genoeg tegen in politiek Den Haag. René Kuzee Rabobank Bergambacht i

Rabobank Bronnenarchief

blad 'Raboband' | 1982 | | pagina 9