St. Jozefschool
Merkelbeek
Niet alleen met de introductie
van de tienerrekening trach
ten Rabobanken het spreek
woord 'Wie de jeugd heeft...'
etc. na te leven. Zo bewaart
men in het werkgebied van
menige Rabobank al uitste
kende herinneringen aan een
initiatief dat meer en meer be
kendheid krijgt onder de
naam 'Scholenkwis'. Dank zij
de publiciteitscommissie van
Rabobanken uit de kringen
Sittard, Heerlen en Maas
tricht, kregen dit jaar voor het
eerst ook basisscholen in dit
gebied gelegenheid in te
schrijven voor het evene
ment.
Kwis slaat aan.
Van de 300 in aanmerking komende scho
len reageerden er zo'n 1 20 positief. In eer
ste instantie moesten de leerlingen een
puzzel oplossen die specifiek op de jeugd
als verkeersdeelnemers was gericht. De
twaalf scholen die met de beste resultaten
uit de bus kwamen wachtte een plaats in
de finale. Voor wat Zuid-Limburg betreft
speelde dit evenement zich af in het Wijn-
grachttheater te Kerkrade. Elke finalist
mocht een team van vijfdeklassers afvaar
digen onder aanvoering van de klasse-on-
derwijzer(es). Op kosten van de Raboban
ken reisden deelnemers en supporters
klasgenoten op de finaledag naar het
strijdtoneel. Per deelnemende school was
er een touringcar beschikbaar. Eind van het
liedje was een stampvol Wijngrachtthea-
ter, waar busladingen vol aanhang de favo
rieten luidkeels aanmoedigden. Toeters,
bellen en ratels zorgden voor de muzikale
ondersteuning. De als spelleiders gecon
tracteerde TV-grootheden Judith Bosch
en Dick Passchier vormden voor de luid
ruchtige jongelui al een attractie op zich.
Het optreden van een goochelaar, een
zangduo en een organist zorgden voor nog
meer afwisseling tijdens de afwikkeling
van de eigenlijke kwis. Uiteindelijk sleepte
de St.-Josefschool uit Merkelbeek tijdens
drie wedstrijdronden van de maximaal te
behalen 48 punten er 45 in de wacht. Geen
van de elf concurrerende ploegen had
daarvan terug, zodat Merkelbeek behalve
een fraaie beker ook een cheque ter waar
de van f 750 in ontvangst mocht nemen.
Ploegen die de tweede en derde plaats be
zetten ontvingen achtereenvolgens 500 en
300 gulden. Maar uiteindelijk ging nie
mand geheel met lege handen huiswaarts.
Alle deelnemende ploegen ontvingen een
herinneringsvaantje,
Eenzijdig
Misschien is het niet de bedoeling ons per
soneelsblad tot een discussieblad te maken,
maar ik kan niet nalaten te reageren op de
doormijn collega West ra geschreven eenzij
dige ingezonden brief over de dreigende sta
kingen (Raboband april 1982).
Westra heeft het over 'reguleren van het
aantal medewerkers' en het opvoeren van
de produktiviteit per medewerker. Dit alles
om de personeelskosten in de hand te hou
den. Het is een vreemd geluid voor mij, want
het betreft juist een bedrijfstak die jaar na
jaar gigantische winsten weet te maken en
ze vervolgens voor een flink deel in het mys
terieuze VAR-potje deponeert. Met zo'n half
miljoen werklozen zou het m.i. beter zijn om
te zorgen dat er meer mensen bij onze be
drijfstak aan de slag kunnen door bijvoor
beeld de werkweek terug te draaien tot 36
uur. (We hebben notabene al lang genoeg
loon 'ingeleverd' om dan ons volle sa
laris te kunnen behouden).
Er wordt door de briefschrijver even dood
leuk gesteld dat we een pas op de plaats
moeten maken, ipdien blijkt dat de bank in
gevaar komt als er salariseisen gesteld wor
den!!). Laat personeelsleden ook eens stil
staan bij het gevaar van de oprukkende au
tomatisering. A/s er niet snel speciale af
spraken worden gemaakt, zal die leiden tot
nog minder werkgelegenheid bij de banken.
Over de z.g. willekeur van de vakbonden heb
ik mijn twijfels; zij zijn het nl. die voor ons
een actief beleid willen voeren ten behoeve
van allen die bij onze bedrijfstak werkzaam
zijn, waar dus óók de niet-leden de vruchten
van mee kunnen en mogen plukken.
Dat staken als vanzelfsprekend met de vak
bonden wordt verbonden is onjuist; slechts
a/s uiterste middel zullen zij dit aanwenden
als blijkt dat verdere onderhandelingen of
pogingen te onderhandelen op niets uitlo
pen. Dat een eigen Rabobank-CAO zou lei
den tot een 'baas in eigen huis'-model zon
der conflicten e. d., is absurd. Let wel, ook bij
dergelijke onderhandelingen zouden be
paalde problemen tevoorschijn komen en
opgelost moeten worden. Juist als dan
werknemersbelangen in het gedrang zou
den komen, dan zou een grote eensgezind
heid van de gehele bedrijfstak onontbeerlijk
zijn. Het z.g. 'samen sterk' imago wordt af
gebrokkeld door zo'n eigen Rabobank-
CAO II!
Met een goede samenwerking en wat good
will bij werkgevers en werknemers zullen
we in de toekomst ongetwijfeld gunstige re
sultaten behalen; halsstarrigheid lost niets
op en komen we al genoeg tegen in politiek
Den Haag.
René Kuzee
Rabobank Bergambacht i