m
Begin dit jaar ontving de Stichting Pen
sioenfonds Rabobankorganisatie een
brief van het Ministerie van Sociale Za
ken. De minister had er een half jaar voor
nodig gehad om de wijzigingen die het
bestuur in de statuten en het huishou
delijk reglement wilde aanbrengen, te
bestuderen en van kanttekeningen te
voorzien. De overheid eist nu eenmaal
van tevoren inzage in dergelijke veran
deringen en zij gaat hierbij - zo blijkt wel
- niet over een nacht ijs.
Toen de reactie van het Ministerie van
Sociale Zaken binnen was, konden de
wijzigingen in de arena van de besluit
vorming binnen het Pensioenfonds wor
den gegooid. Na twee maanden kwa
men ze ongeschonden uit de strijd. Dat
wil zeggen dat de wijzigingen, die zowel
door het Stichtingsbestuur als het Mi
nisterie waren voorgesteld, door alle be
langhebbenden zijn goedgekeurd en
daarom met ingang van 15 oktober
1981 zijn ingevoerd.
Het zijn geen wereldschokkende veran
deringen, die zijn aangebracht, maar ze
waren noodzakelijk vanwege de fusie
van twee Pensioenfondsen die op janua
ri 1978 een feit werd. Tot die tijd beston
den er aparte Pensioenfondsen voor het
personeel van Rabobank Nederland en
het personeel van de aangesloten ban
ken. Vanaf dat moment is een speciale
pensioencommissie zich gaan buigen
over een andere versie van de statuten
en het huishoudelijk reglement. Na een
procedure die bijna drie jaar in beslag
heeft genomen, is deze nu definitief, m
opgezette feestavonden.
Bij de Rabobank in Rijen vonden ze al tijden
dat er eens iets anders bedacht moest wor
den. En dat gesprek, dat praatje bij de
haard na de afgelopen algemene vergade
ring, bracht ze op het idee.
'Kunnen wij geen expositie houden van die
spullen van Joosen en zijn vrienden? We
hebben er de ruimte voor. We moesten ten
slotte toch een kap zetten op de nieuw
bouw, terwijl we de kubieke meters die er
daardoor bijkomen eigenlijk niet nodig
hebben. Laten we de tentoonstelling daar
houden.'
Zo gezegd, zo gedaan. Wekenlang hebben
ze gesjouwd. De mensen van de bank en
Stan Joosen met zijn vrienden om de expo
sitie, die vanwege het grote aantal voor
werpen dat vroeger op Kempische hoeven
werd gebruikt de titel 'De Kempische Boer
derij' meekreeg, gereed te krijgen.
Het is overigens geen exclusief Kempische
aangelegenheid geworden. Want Rijen,
dat eigenlijk op de grens van de Kempen en
de Langstraat ligt, is vanouds bekend als
leerlooiersdorp. Vandaar dat er op de ex
positie ook doorlopend een film wordt ver
toond over de vroegere leerindustrie in
Rijen.
tvierende
Een belangrijk motief voor de Rabobank
Rijen om de expositie onderdak te verle
nen, was het onderwijskundige aspect er
van. Van meet af aan heeft namelijk voorop
gestaan om met name de schooljeugd
kennis te laten maken met de manierwaar-
op hun voorouders werkten en leefden.
In het prachtig uitgevoerde boekje, even
eens getiteld 'De Kempische Boerderij',
dat aan elke Rijense burger die bij de fees
telijke opening van het bankkantoor een
kijkje kwam nemen, werd uitgereikt, zet de
al eerder genoemde Joosen uiteen waar
om. 'Onze bedoeling is niet om vermeen
de romantiek op te poetsen of om nostal
gische verzinsels grond te geven. Wij wil
len bereiken dat de mensen een reële
waarde gaan hechten aan hun eigen cul
tuur, aan hun eigen historie. Dat is nodig,
want in de afgelopen decennia zijn men
sen, ook in deze streek, van hun wortels
losgeslagen.'
'De Kempische Boerderij' is een unieke ex
positie voor iedereen die geïnteresseerd is
in het leven en werken van onze voor
ouders. Een Kempische afkomst is geens
zins vereist.
Hij is er nog tot 1 juli. Wat er allemaal te
zien is? Teveel om op te noemen. Maar wie
warm loopt voor beelden als een Belgische
knol voor de handploeg, de melk in de
karnton, het koren in de wanmolen en de
ham aan de haak in de schouw, moet hem
beslist gaan zien. m
