Riet
ei.
Pijp als postzegel
Het komt echter zelden voor dat er een ga
ve pijp uit de grond te voorschijn komt.
Meestal is de steel van de kop afgebroken.
Het is daarom misschien beter om van een
pijpekoppenverzameling te spreken. Maar
deze koppen kunnen een echte verzame
laar in een ware extase brengen. 'Het me
rendeel van mijn collectie bestaat uit glad
de pijpen. Het mooiste is natuurlijk wan
neer je een bewerkte kop vindt. En wanneer
die dan nog helemaal gaaf is, dan is dat
schitterend. Echt, ik kan wel janken wan
neer ik zo'n mooie versierde kop vind, die
stuk is,' vertelt Riet, die hieraan een stukje
geschiedenis toevoegt: 'Tegenwoordig
wordt er een speciale postzegel gedrukt
wanneer er iets belangrijks is gebeurd.
Vroeger werd een belangrijke gebeurtenis
zoals een kroning of een vorstenhuwelijk,
op de pijpekop afgebeeld.'
Riet herinnert zich de vondst van haar eer
ste bewerkte pijp nog als de dag van giste
ren: 'Ik was aan het zoeken op een vrij steile
helling. Ineens zag ik een klompje aarde,
waarin een pijpekop zat. Ik voelde dat het
geen gladde, maar een bewerkte was. Ik
lag daarop mijn knieën dat ding te zoenen.
Er zat allemaal aarde aan mijn snuit. Och,
wat was ik gelukkig.'
Aan de hand van dergelijke afbeeldingen
zijn echte pijpologen in staat om de ouder
dom van een pijp te weten te komen. Maar
er zijn meer kenmerken op grond waarvan
verzamelaars pijpen kunnen dateren. Riet:
'Vroeger had je honderden pijpenmakers
gilden, die allemaal hun eigen merk had
den. Dat merk stempelden ze in de hiel van
de pijp.' Zo is het mogelijk om een collectie
pijpen aan te leggen op jaartal, vorm, gilde
of onderwerp. Net als bij postzegels.
Valse bescheidenheid
Er bestaat zelfs een vereniging van pijpolo
gen, die met elkaar ruilen, speciale bijeen
komsten organiseren en catalogi uitgeven.
In één van die catalogi staat ook een bij
zondere pijp van Riet. Echt waar, op pagina
52 van het Europees pijpenprentenboek
van Niels Augusin. Zelf is Riet - nog steeds
- geen lid van de pijpologische kring. 'Ik
ben erg laks, eigenlijk helemaal niet zo fel
als ik dacht. Bovendien kom ik altijd tijd te
kort. Voorlopig verzamel ik maar gewoon.
Later als ik niet meer werk en meer tijd heb
wil ik het allemaal gaan uitzoeken. Ja, en
misschien denk ik straks wel: waarom heb
ik al die rotzooi bij elkaar geraapt. Ach, dat
zie ik dan wel weer. Nu denk ik wel eens, is
het wel zo interessant om het allemaal te
catalogiseren? Wat heb je er aan? Nee, ik
ben maar een piepklein amateurtje en dat
wil ik ook blijven.'
Volgens kenners getuigt deze uitspraak
toch wel van een al te grote bescheiden
heid, want de collectie pijpen van Riet Hel
sloot wordt in die kringen als uniek om
schreven. Er zijn musea die de verzameling
dolgraag zouden willen hebben. Toen een
klein gedeelte van haar collectie bij Fokker
werd tentoongesteld, werd er een verzeke
ring van 30 000 gulden afgesloten. Dan
rijst natuurlijk onmiddellijk de vraag waar
om Riet Helsloot zich zoverbeten heeft ge
worpen op het verzamelen van dergelijke
attributen. Zij noemt zelf haar hebzucht en
haar verzamelwoede: 'Ik kan niet ophou
den met vergaren. Ik heb het altijd al ge
daan, ook met postzegels en sigarenband-_
jes.' Maar het zoeken in de aarde, het
ten zijn geeft aan het verzamelen van
pen toch wel een extra dimensie,
het heerlijk om buiten te zijn. Zo vergeet je
alles om je heen, je komt in een heel andere