20
'A/s ik loop te
zoeken, dan komt er een soort
hebzucht over me, waardoor ik
niet meer van ophouden weet.
Nog even verder kijken denk ik
dan. Meestal betekent dat dat
ik nog uren doorzoek, totdat
het echt donker is geworden.
Riet Helsloot, al twaalf en een
half jaar werkzaam op de
postkamer van Rabobank
Amstelveen, vertelt over haar
unieke vrijetijdsbesteding: zij
verzamelt pijpen. Riet wroet en
graaft in de aarde op zoek
naar stenen pijpen uit het
grijze verleden. In de vijf jaar,
dat ze nu toegeeft aan die
verzamelwoede, is moeder
aarde erg gul geweest.
■*\V
De
uit
ziekte van
Amstelvee
Een kleine vierduizend pijpen telt
haar collectie nu. 'Kopen,' zegt
Riet Helsloot, 'heb ik nooit ge
daan op twee exemplaren na. Ik zag ze lig
gen op een antiekmarkt en vond ze zo ver
schrikkelijk mooi. Maar eigenlijk is dat te
gen mijn principes.'
Het klinkt wat merkwaardig, maar aan de
oorsprong van deze pijpenverzameling lig
gen een visite en... een mol.
Riet: 'Ik was eens bij mensen op bezoek die
een soort schilderijlijstje aan de muur had
den bevestigd, waarbinnen allemaal pijpe-
koppen aan spijkertjes hingen. Ik vond dat
een erg leuk gezicht. Een paar dagen later
liep ik langs een weiland. Ineens zag ik daar
een molshoop opkomen en in die zwarte
aarde zag ik een stenen pijpekopje steken.'
Vanaf dat moment kon zij geen weerstand
meer bieden aan haar verzamellust en heb
zucht. Elk weekend trok zij het land in op
zoek naar die kostbare kleinoden, die
vroeger gewone gebruiksvoorwerpen
waren, maar nu het hart van
verwoede verzamelaars sneller
doen kloppen.