Buslading
supporters voor
pionier.
(vervolg van pag. 11
Welke motieven kunnen zoal een rol hebben
gespeeld, die leiden tot dit vrij ingrijpende
besluit. Allereerst concurrentie-overwegin-
gen. Immers in een dienstverlenende sector
als de onze gelden de personeelskosten als
de belangrijkste onkostenpost. Weet je die
kosten te beheersen, dan kun je in de tarie-
vensfeer de concurrentie gemakkelijker vol
houden. Beheersing bereik je op twee ma
nieren: a. door de kosten per personeelslid in
de hand te houden en b. door het aantal me
dewerkers te reguleren, i.c. de produktiviteit
per medewerker op te voeren. Door ons bij
de bank-cao aan te sluiten bereiken we in
elk geval dat de concurrentie op punt a. geen
voorsprong kan nemen. Aan de andere kant
kun je hem als Rabobank ook geen achter
stand op dit gebied bezorgen. Een ander mo
tief zal ongetwijfeld ook geweest zijn de
wens van onze bestuurders als volwaardige
bank erkend te worden naast grootmachten
als ABN en Amro Bank. Men bezet nu im
mers niet voor niets één der plaatsen in de
werkgeversdelegatie naar de onderhande
lingen met de vakbonden.
Steeds meer bekruipt mij het gevoel, dat wij
met deze ontwikkeling de verkeerde kant
opgaan. Immers de Rabobank is anders,
zoals een advertentie het enige jaren terug
placht te zeggen. Van een belangentegen
stelling tussen kapitaal (de aandeelhouders)
en arbeid (de werknemers) zoals bij de han
delsbanken, is bij ons geen sprake. De Ra bo
banken hebben zich altijd voorop laten
staan, dat zij belangengemeenschappen
zijn. Statutair gezien slechts de stoffelijke
belangen van de leden behartigend, maar in
de praktijk veel meer omvattend: de verhef
fing van de totale plaatselijke gemeenschap
waaruit men is voortgekomen. Ook veie per
soneelsleden zien dit zo en a/s consequentie
daarvan willen zij best aanvaarden dat fi
nancieel een pas op de plaats moet worden
gemaakt als in open en reëel overleg blijkt,
dat de bank in gevaar komt als er salarisei
sen worden gesteld. Nu is men echter over
geleverd aan de willekeur van werkgevers
organisatie en vakbonden. Vakbonden
waarvan men geen lid is, noch wenst te
worden, of waartoe men via een achterdeur
(i.c. het lidmaatschap van de VPR) is toege
treden. En of men wil of niet, straks krijgen
misschien de VPR-leden van de met hen sa
menwerkende Dienstenbond-CNV het sta
kingsparool en kunnen de overige mede
werkers met hun handen over elkaar gaan
zitten a/s enige vitale delen van ons bedrijf
worden platgelegd.
Wanneer in de Noordoostpolder een Rabobankdirecteur met 36 dienstjaren af
zwaait, dan ontbreekt het tijdens zo'n afscheid vast niet aan verhalen uit de pioniers
tijd. Zo verging het laatst ook bankdirecteur Conijn in Emmeloord toen het moment
aanbrak voor de aflossing van de wacht. 'Conijn is dan wel geen boer geworden,
maar hij heeft toch uitstekend geboerd,' heette het veelzeggend in een toespraak tot
de pensioengerechtigde bankwerker.
De Rabobankman maakte deel uit van de
eerste generatie die zich in de nieuwe pol
der vestigde. Bij zijn komst naar de polder
vanuit Noord-Holland was het oorspronke
lijk - in augustus 1943 - de bedoeling
pachter te worden na het verrichten van
een jaar cultuurarbeid in de buurt van
Marknesse. Die wens werd niet gereali
seerd; in plaats daarvan volgde een benoe
ming tot kassier van de toenmalige boe
renleenbank. Tot de ontberingen behoor
den lange fietstochten bij guur weer over
verlaten polderwegen. Zo moest in de
avonduren de bank zitting houden in de di
verse werkkampen.
Het leven in de polder - en dat geldt idem
Het kan anders. Deze ons opgedrongen be- I
langentègenstelling is niet nodig. Maar
daarvoor is wei de medewerking van het
management van de organisatie vereist Een
terugkeer naar oude tijden met van plaats
tot plaats grote tot zeer grote verschillen in
het pakket arbeidsvoorwaarden wordt mijns
inziens niet door de medewerkers gewenst.
Immers de toegenomen mobiliteit binnen de
organisatie maakt het nodig dat men weet
waar men aan toe is als van bank veranderd
wordt. Een eigen Rabobank-cao zou daarom
dé oplossing zijn. Baas in eigen huis, geen
conflict, maar een harmoniemodel, een
open oog voor de specifieke kenmerken van
de Rabobanken zijn zo maar een greep uit
de vele voordelen. En moet een dergelijk
contract per se met een vakbond worden af
gesloten, omdat de wet zulks eist, wel wat
let de VPR bij haar opgaan in de Diensten
bond-CNV te eisen, dat de onderhandelin
gen over een Rabobank-cao uitsluitend door
of in nauwe samenspraak met het bestuur
van de dan ontstane bedrijfsledengroep Ra-
bobankorganisatie worden gevoerd.
Bert Westra, Voorschoten
dito voor het bankieren - is er sinds de bar
re beginjaren heel wat gerieflijker op ge
worden. Maar de afstanden tussen de tien
polderdorpen is er niet minder op gewor
den. Gerekend vanuit de centrumplaats
Emmeloord varieert die van 6 tot 1 5 kilo
meter. Het bracht de familie Visser uit Lut-
telgeest op een oorspronkelijk idee toen ze
als rechtgeaarde Rabobankfans 'hun' di
recteur Conijn de hand gingen drukken. Na
alle benzine die er de afgelopen jaren al
was gespendeerd bij het afhandelen van
bankzaken, werden de zaken nu groot
scheeps aangepakt. De reis naar Emmel
oord werd gemaakt in een gehuurde, met
Rabobankspandoeken opgetuigde auto
bus. Aldus arriveerde het uitbundige ge
zelschap op de receptie om er trots een
mand met produkten uit het werkgebied
van de bankte overhandigen. Aan de oor
konde die de gulle gaven onderstreepte,
ontlenen we deze passage:
'Ruimte door de Rabo aan velen gegeven
hebben de polderbewoners doen leven.
Voor deze daad van gemeenschapszin
leveren wij dan ook gaarne iets in:
vlees, koren, bloemen en mensen
willen in u de Rabo voorspoed wensen.
Of het huren van de bus mogelijk ook ver
band hield met verwachtingen bij de pas
sagiers omtrent het gebodene tijdens de
afscheidsbijeenkomst, vermeldt de histo
rie overigens niet.
