Centrales voor pleeggezinnen
mikken op kwaliteit.
Wilt U
vakantiegezin
zijn?
'r> in Z
Passend
*°otjongerfn
Afgelopen najaar
zetten de Rabobanken mas
saal hun schouders onder de
wervingsactie van de geza
menlijke centrales voor
pleeggezinnen. Pakkende
posters ondersteunden de
campagne en voor belang
stellenden lag er op duizen
den bankbalies een folder
met antwoordkaart gereed.
Bij het opmaken van een tus
senstand omstreeks de jaar
wisseling blijken er ruim 400
kaarten te zijn geretour
neerd. Is dat veel of weinig?
In 's-Hertogenbosch legt Ra-
boband die vraag voor aan
Jan Willem Schuurman, be
last met het voorbereidende
en coördinerende werk rond
de actie.
Vroeger voorkwam
ellend
Om het storm te laten lopen,
da's de kunst niet,' geeft hij te
verstaan. 'Als bemiddelaars tus
sen vraag en aanbod mikken wij echter
heel nadrukkelijk op kwaliteit, zelfselectie
onder potentiële pleegouders. Wat wij wil
len is goeie mensen overhouden...'
Dan volgt een uiteenzetting over een op
merkelijk neveneffect van de werving. Voor
het eerst sinds de oprichting van de cen
trales voor pleeggezinnen is er bij het
Rabobankinitiatief iets gelukt wat nog
nooit eerder gebeurde: niet alleen binnen
het eigen werkveld, de kinderinstellingen,
de internaten en tehuizen, maar ook daar
buiten viel volop te constateren dat het
publiek ervan gehoord had...
Jan Willem Schuurman: 'Dat is toch maar
te danken aan de bereidwillige inzet van
het bankpersoneel. Voor iets wat zo uit
pakt vind ik een woord van dank zeker op
zijn plaats. Het wijst op een stukje kli
maatsbeïnvloeding waarvan men de bete
kenis niet moet onderschatten.'
Vertelt vervolgens een persoonlijke reac
tie op het nieuws dat de Rabobanken hun
kantoren openstelden bij de werving: 'Tel
kens nieuwsgierig stoppen wanneer je er
gens weer een Rabobank-uithangbord
ontdekte. Even kijken of de posters er ook
hingen. En jawel hoor, op de voordeuren
soms wel...'
Problematiek
Er bestaat nog een andere reden waarom
de centrales voor pleeggezinnen zich ge
lukkig prijzen met de Rabobank in zee te
zijn gegaan. Bij de gezinnen die zich in het
verleden bereid toonden pleegkinderen in
huis op te nemen, was de maatschappelij
ke bovenlaag naar verhouding zeer sterk
vertegenwoordigd. Men hoopt geleidelijk
aan ook uit andere bevolkingsgroepen
meer sympathisanten te kunnen recrute-
ren. Essentieel daarbij is of de mensen de
problematiek waar ze mee te maken krij
gen wel voldoende beseffen. Een ding na
melijk moet de centrales in ieder geval na
gegeven worden: ze spiegelen in hun be
middelingsrol de zaken niet mooier af dan
de werkelijkheid. Eerder het tegendeel is
Puntgaaf
Circa vijftien jaar geleden zijn de centrales
voor pleeggezinnen uit de startblokken
gekomen. In kinderbeschermingsland
was het toen nog gebruik dat allerlei in
stellingen 'in het wilde weg' hun maat
schappelijk werk(st)ers op pad stuurden
naar mensen die overwogen een pleeg-
