Frans Janssen woont in Drachten. Een kleine twee jaar gele
den meldde hij zich aan bij de Rabo Fiets Club Friesland
(RFCF). Ze zien hem nog steeds voor zich, zoals hij voor het
eerst aan de start verscheen: een lange magere, pezige, bebaarde
kerel, in een slobberig trainingspak, met grote zwarte zondagse
schoenen en een te kleine, krakende trimfiets. Toch zagen ze on
middellijk dat Frans verborgen talenten had. Zijn roffelende stijl en
mechanische cadans deden dit vermoeden. Inderdaad, in korte tijd
heeft hij zich ontwikkeld van een onbenullige wielrijder tot een
doelbewuste wielrenner. Zijn trimkar heeft hij inmiddels ingeruild
voor een ranke racefiets. Frans is nu een goedlachse en vooral ami
cale sportman, die zich heeft ontpopt tot een stugge doordouwer,
een tempobeultje en een voortrekker.
'Het idee om in Fries Rabobankverband
een fietsclub op te richten is enige jaren
geleden ontstaan,' zegt Ige Romkes, werk
zaam bij de Rabobank Opsterland Oost.
'Alle Friese banken werden aangeschreven
met het verzoek om mee te doen. Ruim
twintig enthousiaste fietsers meldden zich
aan. De eerste tocht die werd gehouden
voerde langs de elf steden die Friesland rijk
is.' 'Dat was in 1978,' herinnert één van de
mannen van het eerste uur Theo Kompaan
zich nog. 'Wegens tijdgebrek was van eni
ge voorbereiding geen sprake. Aan de start
verscheen dan ook een zeer gemêleerd ge
zelschap, een groepje allerhande. Naast
goedgetrainde fietsers waren er ook één
dagsvliegen. Ik herinner me nog twee men
sen die meededen op een ouderwetse.
loodzware tandem. Met een T-shirt en een
petje werd enige uniformiteit in de troep
geschapen. En toen maar fietsen. Prachtig.
Er ontstond onmiddellijk al een soort lots
verbondenheid in de groep, die nog werd
versterkt door materiaalpech, vanwege de
vaak krakkemikkige fietsen en de ver
moeidheid. Het was net een echte Elfste
dentocht, met voor velen in de laatste kilo
meters het verstand op nul en de blik op
oneindig.'
Sponsoring
Enkele deelnemers heeft Theo later niet
meer terug gezien. Voor hen was deze
tocht het einde van een kortstondige lief
de. 'Maar voor anderen,' zegt hij, 'was dit
het begin van een nieuwe carrière.'
Theo en Ige kijken wat nostalgisch terug
naar die beginperiode. Sindsdien is er heel
wat veranderd. Letterlijk en figuurlijk heeft
er een uniformering en stroomlijning
plaatsgevonden: 'Dank zij de sponsoring
miweïs
