door hen aanbevolen aanpak iets
heeft uitgehaald.
Kennis uitwisselen
Vrouwen die in verwachting zijn of
moeders met opgroeiende kinderen
vertellen elkaar van alles over hun
problemen enz. Men wisselt erva
ringen uit. Maar als het je overkomt
datje een gehandicapt kindje krijgt,
dan sta je met alles alleen.
Er zijn velerlei misverstanden bij
buitenstaanders. 'Hoe kan ze dat nu
doen?', zie je de mensen soms den
ken wanneer je als ouder van een
gehandicapt kind vrolijk bent op
een feestje. Je hoort heel rustig en
bezorgd te zijn! Er past een verdrie
tig gezicht bij zulke omstandighe
den. Het wijst allemaal toch naar een
zekere taboesfeer.
Welke weg te gaan? Het geldt voor
de meest onbenullige dingen vaak.
Niet alleen per handicap maar ook
per leeftijd zijn de vragen waar je
mee komt verschillend. Je bent ge
wend de wereld te bekijken vanuit
jezelf. Dan is het bar moeilijkje in de
situatie van een gehandicapte te
verplaatsen. Je mag zelf ontdekken
aan welke eisen hulpmiddelen moe
ten voldoen. Het is gewoon onvol
doende in kaart gebracht. De le
veranciers van allerlei artikelen zijn
erg gebaat met ervaringen van ge
handicapten zelf. Zo kunnen zij ten
minste verbeteren wat onhandig is
aan hun produkten, of wat om ande
re redenen niet voldoet. Als je al
leen nog maar de technologie van
de rolstoel neemt, die dateert zowat
uit de beginjaren van de fiets. Je
houdt het niet voor mogelijk, maar
een lekke band betekent soms datje
het ding twee weken wegens repa
ratie zult moeten missen. Dit is geen
jammerklacht dat er niks gebeurt. Er
zijn veel mensen die zelf op allerlei
gebied vernuftige oplossingen
gaan bedenken. Maar hoe krijgen
zulke ideeën verbreiding, dat is de
vraag. Vandaar het grote belang van
zo'n informatie- en documentatie
centrum. Nu nog moeten teveel men
sen die leven met een gehandicapte
in hun omgeving door schade en
schande wijs worden. Wat er aan in
formatie beschikbaar is, of waar je
op moet letten, heb je via dat info
centrum voortaan binnen handbe
reik. Er zullen zeker in de aanloop
tijd nog wel lacunes zijn in de opge
slagen gegevens, maar het is al heel
wat dat we nu alles op één punt kun
nen bundelen en niet blijven steken
in al die aparte hokjes.
De start van het informatie- en docu
mentatiecentrum als vraagbank en
wegwijzer betekent een belangrijke
mijlpaal. Al heel lang werd de be
hoefte gevoeld aan gebundelde in
formatie, zeg maar een soort gou
den gids. Bij de voorbereidende be
sprekingen hebben alle betrokken
groeperingen en overlegorganen
zich positief opgesteld achter zo'n
bundeling. Vandaar ook dat we zo
wel betreffende geestelijke als li
chamelijke handicaps gegevens be
schikbaar hebben gekregen. De be
schikbare en opvraagbare docu
mentatie valt uiteen in adressenin-
formatie - artsen, instituten, scho
len, ouderverenigingen - en docu
mentatie over allerlei produkten of
hulpmiddelen ten behoeve van de
gehandicapte mens. Voorop stond
een bruikbare aanpak, zodat vra
gers zo snel mogelijk terecht komen
waar zij het beste terecht kunnen.
Door het inzamelen en uitdelen van
dit soort informatie ga je naarmate
het informatieknooppunt langer
operationeel is, ook merken waar in
stellingen elkaar overlappen of
waar de witte plekken zijn op infor
matiegebied. Je moet gewoon er
gens beginnen, da's het wezenlijke.'
Wegen
