Doen banken wat aan kunst?
Wat doen banken aan kunst?
Wat doen de plaatselijke Rabobanken aan kunst? De vraag is gauwer
gesteld dan beantwoord. Vooropgesteld, de gelegenheidskunst blijft in
dit bestek buiten beschouwing. Geen activiteiten dus die vallen in de
sfeer van jubilerend of afscheidnemend personeel. Ook onbesproken
blijven de banken die hun.-jarig bestaan met een royaal gebaar onder
strepen door de gemeenschap iets monumentaals cadeau te doen. Net zo
min ten slotte gaat dit verhaal over banken - en het zijn er nogal wat -
die er de gewoonte op na houden voor de duur van een tentoonstelling
een kunstenaar met diens werk gastvrijheid in de bankhal te verlenen.
Centraal in deze kolommen staat de vraag in hoeverre banken kunstzin
nige elementen gebruiken ter verfaaiing van de eigen kantoren, de ei
gen werkomgeving.
De resultaten van een eerste opper
vlakkig onderzoek zijn ontmoedi
gend. Waar je ook kijkt, het lijkt
overal armoe troef. Kantoren vol
posters bepalen het beeld in combi
natie met muren vol afgedankte affi
ches van verre vakantiebestemmin
gen of de restanten van uitgediende
etalagepakketten. Hoe komt zoiets
nou? Kijkt de gemiddelde bankge-
noot echt vol genoegen aan tegen al
die in vierkleurendruk afgebeelde
vakantiebestemmingen? Navraag
leert dat er dikwijls iets anders aan
de hand is. We hebben te maken met
gemakzucht, maar ook met onwe
tendheid. Teveel nog bevindt kunst
zich in de marge van de samenle
ving. Een schilderij, tekening of ets
aan de muur - we beschouwen het
doorgaans als een overbodige vorm
van make-up. Het klinkt droevig,
maar de meeste bedrijven zitten be
paald niet verlegen om kunstenaars
of hun voortbrengselen.
Daarbij komt een gebrek aan ken
nis. Vaak leeft uitsluitend het besef
dat praten over de aanschaf van
kunst toch even iets anders is dan
een gesprek over een nieuw behan
getje. Dat schrikt af, waardoor de
onderontwikkelde vraag nog verder
daalt. Al is het kunstaanbod gigan
tisch, er bestaan geen postorderca
talogi waaruit maar besteld behoeft
te worden.
Wat de beeldende kunst betreft, kan
rustig gesteld worden dat het aan
bod nog volstrekt onvoldoende toe
gankelijk is gemaakt. Daarbij komt
dat de beeldende kunst als zodanig
het duidelijk af moet leggen tegen
kunstvormen als - bijvoorbeeld - de
muziek. Daar 'horen' we veel meer
over, we worden er als het ware
vanaf de geboorte mee vertrouwd
gemaakt. Muziek, film en literatuur
behoeven trouwens ook geen kapi
taal te kosten. Met uitingen van beel
dende kunst ligt dat anders. Vol
gens de publieke opinie althans.
Kunstkenners zijn er om te beweren
dat het ook anders kan. Waarbij ove
rigens nadrukkelijk de kanttekening
past dat kunst kopen met beschei
den middelen wel heel hachelijk
wordt zonder te beschikken over ei
genschappen als speurzin, inzicht
en... geduld.
Een gruwel
Maar het kan ook anders. Voor col
lega's die hun muren liever niet
meer behangen zien met prenten en
platen die een gruwel zijn voor het
oog, bestaat de mogelijkheid kunst
te lenen. Momenteel telt Nederland
circa 50 uitleencentra voor kunst,
waar ook bedrijven terecht kunnen
voor een of meer abonnementen.
Het bedrijfstarief per abonne
ment bedraagt maandelijks 25 gul
den; het geeft recht op het huren van
kunstwerken uit de leencollectie.
Voor de duur van drie of zes maan
den kunnen deelnemers hun zelfge
kozen kunst proberen en beoorde-
14
i Rabobank «a
