zijn; da's wel even slikken
Beun van Rabobank Apeldoorn kan
dit bedrag na de pauze met gepaste
trots overhandigen aan de voorzitter
van het Apeldoornse Rode Kruis.
Musak
In het totaal is Flairck elf keer het
gevecht met de engel aangegaan.
Vijfmaal hadden ze het Brabants Or
kest als secundant. Het Gelders Or
kest verleende zesmaal haar mede
werking. Niet alleen in Apeldoorn
streed Flairck voor uitverkochte tri
bunes, ook in andere plaatsen was
het een volle bak. Was de groep tij
dens de Promconcerten de grootste
publiekstrekker? Bescheiden zegt
Erik: 'Nou, de regionale orkesten
hebben natuurlijk ook wel hun eigen
vaste publiek. En ik weet dat de
Promconcerten toch altijd wel zijn
uitverkocht. Die concerten zijn ra
zend populair.'
Toch herinnert hij zich nog een uit
spraak van dirigent Karei Wolters.
Deze sprak in een welkomstwoord
tijdens één van de concerten zijn
vreugde uit over het feit dat de zaal
zo afgeladen vol zat. Zou dat toch
iets met Flairck te maken hebben
gehad? Het is en blijft onduidelijk.
'Kijk, ons publiek varieert in leeftijd
van acht tot tachtig. Dat zat natuurlijk
ook tijdens de Promconcerten in de
zaal. Ja, het enige wat mij is opgeval
len is dat er vrij veel gezinnen, ten
minste zo leek het, in de zaal zaten.'
'Ons publiek bestaat vooral uit klei
ne meisjes,' grapt Annet, 'die komen
allemaal voor Tedje.'
Grapjes of geen grapjes, het is en
blijft een feit, dat het in het algemeen
een zeer jeugdig publiek is dat de
concerten van Flairck bezoekt, aan
getrokken door de bijzondere soort
muziek, die de groep produceert.
Een mengelmoes van lekker in het
gehoor liggende deuntjes, die ge
vonden worden in de volksmuziek.
Folk, jazz, klassieke westerse en In
diase muziek, Spaanse melodieën.
Geen hard rock, niets experimen
teels. Nee, het klinkt allemaal heel
innemend en melodieus. Men noemt
het soort muziek wel 'musak', mu
ziek, die niet in de eerste plaats
wordt gemaakt om goed naar te luis
teren, maar om een bepaalde sfeer
op te roepen. Hiermee is dan indi
rect ook aangetoond, dat de Prom
concerten volledig aan hun doel
beantwoorden: de (klassieke) mu
ziek naar die mensen brengen, die
normaal gesproken de deuren van
de tempels der heilige serieuze mu
ziekbeoefening niet plat lopen. De
jeugd komt voor Flairck, maar pikt
en passant toch ook een graantje
'klassiek' mee.
Napraten
Het is donderdagavond 25 septem-
ber 1981. De Promconcerten zijn al
weer achter de rug. Ik ontmoet
Flairck in het immense sportcom
plex de 'Ahoy-hallen' te Rotterdam
om wat na te praten over de serie
concerten, die ze met het Gelders
en Brabants Orkest hebben gege
ven. Het gesprek verloopt vrij chao
tisch. In de Ahoy-hallen vinden re
petities plaats voor een groots op
gezette televisie-uitzending, 'Avro's
Platen Publieksprijs'. Ook Flairck
treedt op. De groep ontvangt een
onderscheiding. De elpee Gevecht
met de Engel is uitgeroepen tot bes
te instrumentale plaat van het jaar.
Voortdurend lopen mensen in en uit
de kleedkamer; Ted, de percussie
man, sleept met zijn vele slaginstru
menten; Robin van Oers is, zoals een
goed manager betaamt, als een
klein druk baasje met van allerlei in
de weer; Sylvia en Annet tonen hun
speciaal voor deze televisie-uitzen
ding gekochte kledij.
'Ja, jongens, kom op. Naar het po
dium. Repeteren, we zijn al veel te
laat,' roept Robin. Gedwee volgen
zij hem de trappen af naar de grote
sporthal. Gewoonlijk vinden hier
bokswedstrijden en wielerzesdaag-
sen plaats. Nu is de enorme zaal ge-
vervolg op pagina 21
