\e
\*o°0
De nieuwe 'dienstregeling' is op komst! Met
ingang van januari a.s. komen we met ons
blad elke maand bij de lezers langsrijden
om nieuws af te geven en om, as 't effe kan,
wat nieuws op te pikken voor een volgende
rit. Dit extra novembernummer is om er al
vast aan te wennen: het komt in handen van
alle posten aan de Rabobankrails.
Ons boemeltreintje langs al die halteplaat
sen (3100 Rabovestigingen) krijgt het dus
druk. Maar we hebben er zin in! 'Join the
bandwagon' zeggen ze dan in Amerika. Ja,
laten al die halteplaatsen in den lande er
maar eens aan meewerken dat onze wagon
netjes elke keer verrassend vol zijn. Dat boe
melspoorwegnet is zo wijd vertakt, dat we
overal kunnen komen, waar Rabobank op de
gevel prijkt.
Wie wil mag ons feliciteren. Zes jaar reden
we op tweemaandelijks schema en dat ging
best. Maar de tijd tussen de ritten werd al
lengs toch wat te lang om van een goede
verbinding te kunnen spreken. Mede door
die tweemaandelijkse Band-wagon werd het
onderlinge verkeer al intensiever. Dat gaan
we door de nieuwe dienstregeling opvangen,
met meer vervoersruimte en met een vlottere
bestelling!
Op die ontwikkeling hebben we vanaf de
eerste Raboband gehoopt. De opzet was een
band te leggen tussen de vele mensen, die op
al die verschillende plaatsen op de Rabo-
bankkantoren werkzaam zijn. Ik geloof te
mogen zeggen dat dat gelukt is. Ik geloof
ook, dat nu - zes jaar later - onze nieuwe
dienstregeling het geëigende middel is om
de band verder te versterken. Band en blad
groeien met elkaar mee. Moge dat zo blijven!
Voorwaarde is de goede 'wisselwerking',
maar daar hebben we met z'n allen al aardig
ervaring in gekregen.
Een zeer vertrouwde gast zullen we voortaan
moeten missen. Dat is Hans Koet, die als
vice-voorzitter VPR elke keer de kolommen
van 'ene vereniging aan het woord' vulde.
Het initiatief tot beëindiging van die gastko-
lom is van ons uitgegaan, maar Hans Koet
had daar meteen alle begrip voor. De VPR is
door haar besluit tot het CNV toe te treden
als het ware in een andere staat des levens
gekomen. Ze is en blijft vereniging van
Rabobankpersoneel, maar is nu ook een vol
wassen vakbond. En dat maakt het toch wel
moeilijk deze gastkolom voort te zetten.
Ook ons spijt dit afscheid. VPR en Raboband
zijn in dezelfde tijd ontstaan, los van elkaar,
maar we hebben elkaar als het ware zien
opgroeien: we zijn bevriend geraakt. Zouden
we nu als volwassenen uit elkaar moeten
groeien? Dat hoeft gelukkig niet, maar het
is wel nodig dat thans de altijd al bestaande
zelfstandigheid ten opzichte van elkaar
even duidelijk gemarkeerd wordt.
Vooral de pen van Hans Koet zullen we mis
sen. Letterlijk en figuurljk een 'stijlvol' scri
bent, die openhartig voor zijn mening uit
komt, zonder aanstoot te geven aan anders
denkenden.
Hans, bedankt voor die vijf jaar schrijven en
voor de wijze waarop je dat deed!
Een stem uit het Rabobankpersoneel willen
we overigens graag geregeld blijven horen.
Hopelijk lukt het daar op een heel andere
wijze een aparte rubriek van te maken, al zal
dat dan niet meer een 'georganiseerde' ru
briek kunnen zijn. JRH
Dat banken niet uitsluitend een financiële rol in de samenleving
vervullen, is onlangs in de Bommelerwaard weer eens bewezen. Om
te onderstrepen dat ze zich wel degelijk ook van hun sociale functie
bewust zijn, hebben de Rabobanken uit de Bommelerwaard financieel
de uitgave mogelijk gemaakt van een lesbrief onder de titel: Hoe
'schoon' is ons rivierenland!? Voor de samenstelling tekende de natuur-
wacht, met op de achtergrond de actieve vereniging 'Schoon Rivieren
land'. Sterk leeft in deze kring het besef dat de mens niet altijd even ver
standig omspringt met de natuur.
Vooral de jeugd in de Bommeler
waard willen de initiatiefnemers er
van doordringen dat een schoon ri
vierenland meer betekent dan het
opruimen van snoeppapier en patat
zakjes. De lesbrief, sterk gericht op
de hoogste klassen van de basis
scholen, wil proberen de scholieren
vertrouwd te maken met waardevol
le elementen in de eigen leefomge
ving. De tekst met bij elk onderdeel
een paar opdrachten is nadrukkelijk
gericht op mentaliteitsverandering
onder de bevolking. Het is de be
doeling dat mensen weer meer oog
gaan krijgen voor dingen die in het
rivierenland veranderen of verdwij
nen.
Diverse aspecten van het land
schapsbeheer komen aan de orde,
zoals de opslag van gras (in hooi
bergen of ingekuild onder plastic)
en de aantasting van natuurschoon
door toeristische voorzieningen als
campings en aanlegsteigers voor
plezierbootjes. Baron Van Ver-
schuer in zijn kwaliteit van voorzitter
van de vereniging Schoon Rivieren
land, nam voldaan het eerste exem
plaar van de lesbrief in ontvangst.
Hij greep de gelegenheid aan om
nog eens te benadrukken dat het
werkstuk weliswaar in de eerste
plaats bedoeld is voor de school
gaande jeugd, maar dat het mis
schien ook hier en daar ouderen de
ogen zou kunnen openen. Het deed
hem deugd dat de banken bereid
bleken geld in het project te stop
pen, vooral gezien het feit dat de be
langen van sommige Rabobank-
klanten 'nogal eens haaks staan op
wat onze vereniging (veel meer dan
een gesubsidieerde schoonmaak
ploeg) voor ogen staat
Lesbrief wil
ogen openen
